Το κολύμπι βελτιώνει την ψυχική διάθεση και τη σωματική κατάσταση και αποτελεί ιδεώδες άθλημα για όσους πάσχουν από χρόνια νοσήματα όπως η αρθρίτιδα, η ινομυαλγία, οι αγχώδεις διαταραχές και τα κάθε είδους κινητικά προβλήματα.
Επιπλέον, είναι «φάρμακο» για τις εγκύους που υποφέρουν από τις συνέπειες της βαρύτητας, ενώ μελέτες έχουν δείξει πως, σε σύγκριση με όσους διάγουν καθιστική ζωή, όσοι κολυμπούν συστηματικά ζουν καλύτερα και περισσότερα χρόνια.
Οπου κι αν κολυμπάει κανείς, όμως, αυτό που δεν επιθυμεί είναι να κολλήσει κάποια «αρρώστια του νερού», δηλαδή λοίμωξη ή ερεθισμό που προκαλείται από παθογόνους μικροοργανισμούς ή χημικές ουσίες του νερού, αναφέρει η εφημερίδα «Νιου Γιορ Τάιμς».
Σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης των Ασθενειών (CDC) των ΗΠΑ, οι αόρατοι αυτοί παράγοντες μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στα αυτιά, στα μάτια, στο δέρμα, στο νευρικό σύστημα, στην πεπτική οδό, στο αναπνευστικό σύστημα και σε κάθε πληγή ή εκδορά που έχει το δέρμα.
Μόλυνση του νερού
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από την κατάποση νερού, το οποίο μπορεί να είναι μολυσμένο, αναφέρουν σε άρθρο τους tanea. Εάν ένας κολυμβητής έχει διάρροια, τα εκατομμύρια των μικροβίων του «μπορεί εύκολα να μολύνουν το νερό σε μια μεγάλη πισίνα ή υδάτινο πάρκο», λένε τα CDC.
Κίνδυνος υπάρχει και στις φυσικές πηγές όπου κολυμπάμε, είτε αυτές είναι η θάλασσα είτε λίμνες και ποτάμια. Είναι μύθος – σύμφωνα με τα CDC – ότι το θαλασσινό νερό σκοτώνει γρήγορα τους παθογόνους μικροοργανισμούς. Ειδικά τα νερά στις ακτές είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά που επιτρέπουν στα βακτήρια να επιζούν παρά το αλάτι της θάλασσας. Αυτός είναι και ο λόγος που μολύνονται οι θάλασσες από παράγοντες όπως τα απόβλητα των πλοίων.
Οι ιοί μπορεί να αποδειχθούν ακόμα πιο σοβαρό πρόβλημα, διότι ζουν περισσότερο χρόνο στο θαλασσινό νερό απ’ ό,τι τα βακτήρια. Σε μια μελέτη των ακτών του Τέξας εντοπίστηκαν εντεροϊοί σε πάνω από το 40% απ’ όσες είχαν θεωρηθεί καθαρές, βάσει των βακτηριακών επιπέδων τους.
Η προστασία βασίζεται στην τήρηση των κανόνων υγιεινής:
* Μην μπαίνετε ποτέ σε πισίνα, αν πρώτα δεν κάνετε ένα καλό μπάνιο με σαπούνι και νερό.
* Μην μπαίνετε στην πισίνα ή στη θάλασσα αν έχετε διάρροια.
* Μην αφήνετε τα μωρά να μπαίνουν στο νερό εάν έχουν διάρροια, ακόμα κι αν φοράνε πάνα (δεν αποτελεί εγγύηση πως δεν θα μολυνθούν οι άλλοι).
* Βεβαιωθείτε ότι η πισίνα στην οποία κολυμπάτε καθαρίζεται και ελέγχεται πολύ συχνά. Ο έλεγχος πρέπει να γίνεται δύο φορές την ημέρα εάν είναι δημόσια και περιέχει χημικά επεξεργασμένο γλυκό νερό. Αν η πισίνα είναι ιδιωτική, ο έλεγχος πρέπει να γίνεται τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα.
* Προσοχή στις φορητές, πλαστικές πισίνες. Συνήθως τις γεμίζουμε με πόσιμο νερό, δίχως απολυμαντικά. Τα CDC συνιστούν να κάνει μπάνιο με σαπούνι και νερό όποιος πρόκειται να τις χρησιμοποιήσει, καθώς και να τις αδειάζουμε και να τις σαπουνίζουμε έπειτα από κάθε χρήση.
* Να αποφεύγετε να κολυμπάτε σε νερά όπου υπάρχουν απαγορευτικές ή προειδοποιητικές πινακίδες.
Αυτιά και μάτια
Ακόμα και στην πιο καθαρή και καλοσυντηρημένη παραλία ή πισίνα, είναι πιθανό να πάθει κανείς φλεγμονή στα αυτιά ή στα μάτια.
Το «αυτί του κολυμβητή» (ή οξεία έξω ωτίτιδα) προκαλεί πόνο, ευαισθησία, κοκκίνισμα και διόγκωση στον έξω ακουστικό πόρο, και συνήθως προκαλείται από βακτηριακή λοίμωξη.
Ο κύριος ένοχος είναι η υγρασία που παραμένει στα αυτιά μας έπειτα από κάθε βουτιά και ο καλύτερος τρόπος προφύλαξης είναι να προσέχει κανείς να μην μπει νερό στα αυτιά του όταν κολυμπάει. Μετά την έξοδό του από το νερό πρέπει να γείρει το κεφάλι του προς κάθε πλευρά με τη σειρά της, ώστε να φύγει τυχόν νερό που έχει μαζευτεί. Στη συνέχεια πρέπει να στεγνώσει τα αυτιά του με την πετσέτα (ή με το σεσουάρ στη χαμηλή ένταση) και, αν έχει ευαισθησία, να βάλει σταγόνες για τ’ αυτιά που θα του έχει δώσει ο γιατρός.
Η προστασία των ματιών είναι ακόμα πιο εύκολη: φροντίστε να έχετε τα δικά σας γυαλιά για το κολύμπι (αν τα μοιράζεστε με άλλους, υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης με μικρόβια που προκαλούν επιπεφυκίτιδα).
Τα μάτια μπορεί να ερεθιστούν πρωτίστως από τα χημικά που απολυμαίνουν τις πισίνες, ιδίως όταν έχει κανείς ουρήσει μέσα στην πισίνα ή είναι πολύ δυνατό το φως του ήλιου. Και το αλατόνερο, πάντως, μπορεί να τα ερεθίσει.
Παράσιτα
Εκτός από μικρόβια, στα φυσικά νερά (αλμυρά και γλυκά) μπορεί να υπάρχουν παράσιτα που προκαλούν ένα αλλεργικό εξάνθημα γνωστό ως «ο κνησμός του κολυμβητή» (είναι μια μορφή δερματίτιδας).
Τα παράσιτα αυτά προέρχονται από πτηνά και θαλασσινά και απελευθερώνονται στα νερά από τον φυσικό ξενιστή τους: τα σαλιγκάρια. Να αποφεύγετε συνεπώς να κολυμπάτε σε νερά με πολλά σαλιγκάρια.