Ήταν η πρώτη φορά που η Αμερική φαινόταν να έχει δεύτερες σκέψεις για τη θανατική ποινή. Είμαστε στις 2 Μαΐου 1960, όταν ο καταδικασμένος σε θάνατο Τσέσμαν περνά τις τελευταίες του στιγμές δακτυλογραφώντας τις στερνές του επιστολές σε φίλους και υποστηρικτές.
Πριν τον μεταφέρουν στο τελευταίο κελί δίπλα στον θάλαμο αερίων, ο θανατοποινίτης έσφιξε τα χέρια των άλλων 17 θανατοποινιτών από τους 18 που ζούσαν στην ειδική πτέρυγα. Ένας τρόφιμος κοιμόταν και ο Τσέσμαν δεν ήθελε να τον ξυπνήσει.
Διαβάστε την ιστορία του θανατοποινίτη Κάριλ Τσέσμαν που εκτελέστηκε χωρίς να έχει κάνει φόνο στο newsbeast.gr