Παρακολουθούμε εμβρόντητοι τις τελευταίες μέρες, τον «πόλεμο» που έχει ξεσπάσει μεταξύ Κυβέρνησης και καναλιών, γύρω από την ενημέρωση και την υποτιθέμενη καταπολέμηση της διαπλοκής. Είναι περισσότερο από σίγουρο, ότι και σ αυτή την περίπτωση η ήττα της κυβέρνησης, θα είναι παταγώδης. Άλλωστε , η ιστορία διδάσκει ότι όποιος επιχείρησε στην Ελλάδα να τιθασεύσει και να περιορίσει με διοικητικά μέτρα τον πλουραλισμό της ενημέρωσης, δεν ευδοκίμησε στην Εξουσία.
Να θυμηθούμε την Κυβέρνηση Α. Παπανδρέου στο τέλος της δεκαετίας του 80, που προσπάθησε να σταματήσει την ίδρυση ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών. Μέχρι και με κατάρριψη τυχόν δορυφόρου απειλούσε ο αλήστου μνήμης Μαρούδας, τότε κυβερνητικός υπεύθυνος για την ενημέρωση, σε περίπτωση που θα εξέπεμπε σήμα ιδιωτικού σταθμού. Το αποτέλεσμα το ξέρουμε. Να θυμηθούμε την προσπάθεια του Κ. Μητσοτάκη, να περιορίσει τη δημοσίευση των προκηρύξεων των τρομοκρατικών οργανώσεων, οδηγώντας μάλιστα στη Φυλακή 7 εκδότες και διευθυντές εφημερίδων που παραβίασαν αυτό το νόμο. Το αποτέλεσμα το ξέρουμε.
Να θυμηθούμε την προσπάθεια Καραμανλή- Ρουσσόπουλου με το νομοσχέδιο για το βασικό μέτοχο, όπου υποτίθεται προσπάθησε να βάλει χέρι στα κανάλια. Το αποτέλεσμα το ξέρουμε. Και σήμερα λοιπόν, το αποτέλεσμα το ξέρουμε. Η Κυβέρνηση προσπαθεί ήδη να βρει τρόπο να απεμπλακεί, από το νόμο για τις τηλεοπτικές άδειες, αφού πιάστηκε κυριολεκτικά με τη γίδα στην πλάτη. Όλη αυτή η διαδικασία, θα είναι ένα τεράστιο βήμα, το μεγαλύτερο ίσως, προς τον πολιτικό της ενταφιασμό.
Όμως γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι τόσο δυνατά τα κανάλια και οι καναλάρχες; Έχουν τόση δύναμη οι εκδότες;
Όχι βέβαια. Δύναμη σ αυτή την περίπτωση, αποδεικνύεται ότι έχει η δημοκρατία. Αυτή η κουτσή και στραβή δημοκρατία μας που επιτρέπει-ακόμη τουλάχιστον- στον καθένα από εμάς να έχει γνώμη και να την εκφράζει όπως θέλει τηρώντας τους νόμους του κράτους. Η δύναμη αυτή, δεν ανήκει στους καναλάρχες ή στους εκδότες. Ανήκει σε όλους εμάς, οι οποίοι εκφραζόμαστε μέσα από τα ΜΜΕ. Θα μου πείτε βέβαια, ότι δεν έχουν όλοι την ίδια πρόσβαση, ότι την ειδησεογραφική ατζέντα την διαμορφώνουν τα Μέσα, ότι μπορεί να αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση για λόγους συμφερόντων. Ναι έτσι είναι. Αυτή άλλωστε είναι η έννοια της δημοκρατίας. Να παλεύει ο καθένας για τα συμφέροντά του, με πλουραλισμό, άμιλλα και ανταγωνισμό, οπωσδήποτε όμως στο πλαίσιο των νόμων και κυρίως με διαφάνεια και συγκεκριμένους κανόνες παιχνιδιού. Τη δύναμη του κάθε ιδιοκτήτη καναλιού, ή του κάθε εκδότη, τη δίνουν οι τηλεθεατές ή οι αναγνώστες αντίστοιχα. Οι οποίοι καλώς ή κακώς, παρακολουθούν ή όχι, τα συγκεκριμένα μέσα. Όταν αυτοί είναι πολλοί, τότε σημαίνει ότι το μέσο κάτι κάνει καλά. Όλες οι Κυβερνήσεις, και τούτη πολύ περισσότερο, ενίσχυαν τα Μέσα όχι με κριτήριο την τηλεθέαση ή την αναγνωσιμότητα, αλλά με κριτήριο τον φιλοκυβερνητισμό τους. Μια ματιά στις διαφημίσεις της Αυγής των 1500 φύλλων, μπορεί να μας βεβαιώσει τα αυτονόητα. Αυτό όμως σημαίνει ότι θέλουν να χρησιμοποιούν για ίδιους σκοπούς τα Μέσα, ή να τα αναγκάζουν να μην ασκούν κριτική. Όλα τα άλλα είναι απλώς δικαιολογίες.
Όλες οι Κυβερνήσεις που επεχείρησαν να «βάλουν χέρι» στη διαπλοκή, στην ουσία προσπαθούσαν να ελέγξουν τα Μ Μ Ε, μέσα από το στήσιμο δικών τους σχημάτων, δηλαδή δικής τους διαπλοκής. Αν ήθελαν να αποδυναμώσουν την ισχύ των ΜΜΕ, δεν είχαν παρά να ανοίξουν και όχι να κλείσουν την αγορά. Ας έδιναν το δικαίωμα σε πολλούς επιχειρηματίες να ιδρύσουν τηλεοπτικούς σταθμούς, να ανταγωνίζονται μεταξύ τους στο πρόγραμμα και όχι να ανταγωνίζονται το ποιος θα είναι πιο κοντά στην εκάστοτε Κυβέρνηση και ας έκαναν ένα ισχυρό θεσμό, μια ανεξάρτητη αρχή όπως προβλέπει το Σύνταγμα, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, προκειμένου να ελέγχεται αυστηρά και να τηρείται η δεοντολογία από όλους με διαφάνεια και αμερόληπτα.
Δυστυχώς, η σημερινή κυβέρνηση κυριολεκτικά κατρακύλησε πολλά σκαλοπάτια πιο κάτω από τις προηγούμενες. Όχι μόνο γιατί αποπειράθηκε να ελέγξει με άγαρμπο τρόπο τα ΜΜΕ, αλλά γιατί επιπλέον επιμένει στην εφαρμογή ενός νόμου, ο οποίος συσκοτίζει πολύ περισσότερο το τηλεοπτικό τοπίο αντί να βοηθά στην εξυγίανσή του.
Παρακολουθούμε ήδη τις σουρεαλιστικές καταστάσεις που προκάλεσε αυτός ο νόμος, καθώς κάποιοι σπεύδουν να καταβάλλουν την πρώτη δόση, καταθέτοντας την ίδια στιγμή πολλές και διάφορες προσφυγές, άλλοι καταθέτουν μηνύσεις και αγωγές, κάποιοι τρίτοι αποδεικνύονται απροκάλυπτα δανειζόμενοι από την τράπεζα Αττικής έναντι βοσκοτόπων και κάποιοι άλλοι, απλά περιμένουν στη γωνία, γιατί και με άδεια θα βρεθούν, έστω και αν τώρα φαίνεται ότι δεν την πήραν, αλλά όπως φαίνεται και ευρώ δεν θα πληρώσουν.
Όσο για τη συνέχεια του διαγωνισμού για τις περιφερειακές άδειες, μάλλον δεν θα φτάσουμε ως εκεί μια που η διαδικασία έχει σκοντάψει ήδη και φαίνονται ήδη τα οπίσθιά της, παραφράζοντας τον Ε. Βενιζέλο, ο οποίος είχε προβλέψει την παρούσα κατάσταση.