Νέος γύρος διαβουλεύσεων για τις μεθόδους και τη λογιστική καταγραφή των ζημιών που θα προκύψουν για τις τράπεζες από τη συμμετοχή τους στην αναδιάρθρωση του χρέους, ξεκινά αύριο στην Αθήνα και που σύμφωνα με τους συμμετέχοντες τραπεζίτες δεν αποκλείεται να πάρει αρκετό καιρό και σίγουρα δεν πρόκειται να οριστικοποιηθεί πριν τον Σεπτέμβριο.
Πρόκειται σύμφωνα με το PROTO THEMA για εξαιρετικά σύνθετο, δύσκολο και με πολλές τεχνικές λεπτομέρειες ζήτημα, αναφέρει τραπεζίτης που συμμετέχει στις συνομιλίες με τους συμβούλους των τραπεζών και τους εκπροσώπους του IIF. \”Πρέπει να εξετάσουμε ομόλογο – ομόλογο για να καταλήξουμε ποια μέθοδος από τις 4 θα πρέπει να ακολουθηθεί και πώς θα γίνει η καταγραφή τους\”, αναφέρει χαρακτηριστικά.
Αντικείμενο διαπραγμάτευσης αποτελεί επίσης το ύψος του προεξοφλητικού επιτοκίου που προβλέπεται στο σχέδιο συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα, βάσει του οποίου θα προσδιοριστεί και το ύψος του «haircut» που θα επιβαρύνει τα ομολογιακά χαρτοφυλάκια των τραπεζών.
Η επίπτωση για κάθε τράπεζα θα εξαρτηθεί επίσης από την κατανομή των ομολόγων της στο επενδυτικό ή στο προς διαπραγμάτευση χαρτοφυλάκιο, από τη διάρκεια ωρίμανσης του χαρτοφυλακίου αλλά και από την τιμή κτήσης των ομολόγων. Για παράδειγμα εάν το μεγαλύτερο μέρος των ομολόγων μιας τράπεζας λήγει τα πρώτα χρόνια και αποφασισθεί η ανταλλαγή τους να γίνει στη λήξη, τότε η τράπεζα θα επιβαρύνει περισσότερο τον ισολογισμό της από μία άλλη που ενδεχομένως έχει μεγαλύτερο χαρτοφυλάκιο ομολόγων.
Το IIF εκτιμά πως η συμμετοχή στο πρόγραμμα ανταλλαγής των ομολόγων θα προσεγγίσει στα 135 δισ. ευρώ, ενώ ήδη έχουν ανταποκριθεί θετικά τράπεζες πιστωτές που κατέχουν το 40% – 45% περίπου του ελληνικού χρέους. Στόχος είναι το ποσοστό συμμετοχής να φθάσει το 90%, ποσοστό που θεωρεί απολύτως εφικτό και ο υπουργός Οικονομικών κ. Β. Βενιζέλος, ο οποίος εμφανίζεται αισιόδοξος για την πορεία της ρύθμισης.
Ο ίδιος θεωρεί πως οι ελληνικές τράπεζες πέραν της συμμετοχής τους θα επιδείξουν την ωριμότητα που απαιτείται στις παρούσες συνθήκες και θα καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την κάλυψη των ζημιών που προκύψουν, ενώ δεν κρύβει πως η συμμετοχή των τραπεζών στην αναδιάρθρωση και οι κεφαλαιακές ανάγκες που θα προκύψουν εξ αυτής θα ανοίξουν τον γύρο αναδιάρθρωσης του κλάδου, χωρίς να χρειαστεί