Αποκλεισμένη ξαφνικά σε ένα περιβάλλον εχθρικό, έζησε «τα χειρότερα»: το σαδιστικό μένος ενός άνδρα-αφέντη αλλά και την εγκληματική αδιαφορία ενός κράτους τυφλά ανδροκρατικού.
Για να γλιτώσει, διέφυγε «νύχτα» προς την Τουρκία, παίρνοντας μαζί τον τρίχρονο γιο της. Στόχος τους, να επιστρέψουν μαζί στην Ελλάδα. Αλλά και εκεί, στην Τουρκία, την περίμεναν νέες περιπέτειες. Εγκλωβίστηκε σχεδόν τρεις μήνες, έμεινε στον δρόμο μαζί με το παιδί της, ζήτησε ελεημοσύνη… Βρέθηκε στο επίκεντρο ενός διπλωματικού θρίλερ που συνεχίζεται.
Με τα πολλά, επέστρεψε στην Αθήνα μόλις την περασμένη Τετάρτη. Το παιδί της, ωστόσο, παραμένει εγκλωβισμένο πίσω στην Τουρκία… και ο αγώνας της συνεχίζεται.
«Αναγκάστηκα να αφήσω το παιδί μου εκεί, σε κάποιους φίλους. Ηρθα για να δω πώς θα καταφέρω να το εγγράψω στον δήμο, στο ληξιαρχείο, για να κοιτάξω τι θα μπορέσω να κάνω, να πάω στο δικαστήριο, να διεκδικήσω την κηδεμονία του παιδιού εδώ, για να μπορέσω να το πάρω.
Ο Θεός να μας βοηθήσει να φέρουμε το παιδί», δηλώνει η 38χρονη Α.Π. στο «Εθνος της Κυριακής». Η περιπέτειά της, ωστόσο, συνεχίζεται μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Το μικρό της αγοράκι, 3,5 ετών σήμερα, έχει γεννηθεί στο Ιράν. «Το παιδί έχει γεννηθεί στο Ιράν. Αναγνωρίζεται ως Ιρανός πολίτης. Πρέπει να το δηλώσω εγώ εδώ», σημειώνει η 38χρονη.
Οσο για την ίδια τη μητέρα, ακριβώς επειδή μπήκε παράνομα στην Τουρκία, πλέον έχει απαγόρευση εισόδου… πίσω στην Τουρκία. «Το παιδί έχει μείνει πίσω μέχρι να ετοιμάσω εγώ κάποια χαρτιά εδώ. Εχω τώρα απαγορευτικό να γυρίσω στην Τουρκία για δύο χρόνια. Μου είπαν όμως ότι μετά από δύο μήνες, μπορώ να πάω στην πρεσβεία της Τουρκίας στην Αθήνα και να κάνω μια αίτηση για βίζα, να τους εξηγήσω τι ακριβώς έχει συμβεί, και μάλλον θα μου τη δώσουν.
Να δω… θα μπορέσω να πάω εγώ να το πάρω ή θα στείλω κάποιον από την οικογένειά μου να το πάρει;», διερωτάται η Α.Π. αναζητώντας πλέον τρόπους φυγής μπροστά, μακριά από τους εφιάλτες του πρόσφατου παρελθόντος. Κι από εφιάλτες, άλλο τίποτα.
Εξι χρόνια πριν
Το θρίλερ ξεκινάει πριν περίπου έξι χρόνια, στην Αθήνα, όταν η Α.Π. γνωρίζει και ερωτεύεται έναν άνδρα από το Ιράν ονόματι Σ.Ζ. «Γνωριστήκαμε εδώ στην Ελλάδα. Δουλεύαμε μαζί σε ένα μαγαζί», δηλώνει η ίδια στο Εθνος της Κυριακής, και συνεχίζει: «Κάποια στιγμή εκείνος θέλησε να γυρίσει στο Ιράν. Μου είπε ότι όσα χρήματα στέλνει πίσω στην πατρίδα, του τα τρώνε οι γονείς του και ειδικά ο πατέρας του. ?Έλα μαζί μου, να δουν ότι εγώ έχω έρθει με κάποιον, και μετά θα γυρίσουμε πίσω?, μου είπε. Πήγαμε, μου βγάλανε βίζα η οποία ωστόσο κάποια στιγμή έληξε.
Μου είπε τότε: -πάμε σε ένα γραφείο εδώ να τακτοποιήσουμε το θέμα, να μην τρέχουμε στην αστυνομία-. Πήγαμε όντως εκεί και υπογράψαμε κάποια χαρτιά. Γυρνώντας σπίτι, κατάλαβα πως ήταν γάμος αυτό που έγινε. Δεν μίλαγα τη γλώσσα. Δεν καταλάβαινα. Ο,τι μου έλεγε αυτός, αυτό ήτανε». Για κακή της τύχη ωστόσο, στην ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν τα δεσμά του γάμου είναι για τη γυναίκα… πραγματικά δεσμά.
«Το παιδί έχει γεννηθεί στο Ιράν. Αναγνωρίζεται ως Ιρανός πολίτης. Πρέπει να το δηλώσω εγώ εδώ, στην Ελλάδα», δηλώνει στο «Εθνος» η 38χρονη Α.Π.
«Το παιδί έχει γεννηθεί στο Ιράν. Αναγνωρίζεται ως Ιρανός πολίτης. Πρέπει να το δηλώσω εγώ εδώ, στην Ελλάδα», δηλώνει στο «Εθνος» η 38χρονη Α.Π.
«Από τη στιγμή που έγινε ο γάμος, εγώ δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, διότι στο Ιράν μια γυναίκα χρειάζεται την υπογραφή του συζύγου της για οτιδήποτε κι αν θελήσει να κάνει. Διαβατήριο εάν θέλω να βγάλω, πρέπει να υπογράψει ο σύζυγος. Διαζύγιο εάν θέλω να ζητήσω, πρέπει ο σύζυγος να πει εντάξει. Αλλιώς, δεν μπορώ να πάρω διαζύγιο. Και έτσι έμεινα εγκλωβισμένη σε αυτήν τη χώρα για έξι χρόνια. Και πιστέψτε με, πέρασα εκεί τα χειρότερα».
Τα «χειρότερα» έμελλε μάλιστα να αρχίσουν να φαίνονται από νωρίς.
«Οτι ήταν νευρικός αυτός ο άνθρωπος το ήξερα. Αλλά ξαφνικά, άρχισε να γίνεται πάρα πολύ κακός. Νοσηλεύτηκε και σε νοσοκομείο, όπου διαγνώστηκε με ψυχασθένεια-σχιζοφρένεια», θυμάται η ίδια ανατρέχοντας στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.
«Αφότου έμεινα έγκυος, ξεκίνησε τις μεγάλες βιαιότητες. Με χτύπαγε, έπαιρνε ναρκωτικά, ήθελε να φέρει άνδρες στο σπίτι για μένα, να με εκδώσει για χρήματα. Μετά άρχισε να χτυπάει και το παιδί. Το είχε κάψει, το χτύπαγε, το κλώτσαγε». Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η Ελληνίδα άρχισε να αναζητά τρόπους διαφυγής.
Βοήθεια από την οικογένειά του
«Τρεις φορές επιχείρησα να φύγω, αλλά τις δύο πρώτες δεν τα κατάφερα να βγω από τη χώρα. Και τις τρεις φορές, με βοήθησαν άνθρωποι της δικής του οικογένειας. Στην αρχή η μητέρα του και η αδελφή του. Μετά ο αδελφός του και ο θείος του… Ετσι ήτανε. Πάντα, η οικογένειά του ήταν από πίσω μου. Με βοηθούσαν να φύγω. Ηθελαν να φύγω. Ζητούσαν βοήθεια για εμένα. Επαιρναν στην πρεσβεία μας και έλεγαν ?βοηθήστε αυτήν τη γυναίκα, πρέπει να φύγει γιατί κινδυνεύει?. Και στο τέλος, βρέθηκε ένας άνθρωπος της οικογένειας, μας βοήθησε, μας βρήκε πώς θα φύγουμε, μας πήρε, μας έβγαλε από τη χώρα. Δεν πήγαινε άλλο».
Η 38χρονη Ελληνίδα πέρασε στην Τουρκία παράνομα μαζί με τον γιο της στα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου. Εκεί ωστόσο, την περίμενε ένας νέος… διπλωματικός αυτήν τη φορά Γολγοθάς.
«Στα μέσα Δεκεμβρίου μπήκα παράνομα στην Τουρκία από το Ιράν και απευθύνθηκα στις ελληνικές διπλωματικές Αρχές», δηλώνει η 38χρονη στο «Εθνος». «Χαρτιά δεν είχα μαζί μου μπαίνοντας στην Τουρκία. Τα είχα βγάλει σε φωτογραφίες στο κινητό μου. Δεν είχα τα γνήσια έγγραφα να τους τα δώσω διότι κυνηγημένη έφυγα. Κινδυνεύαμε και έφυγα. Στην Τουρκία, ωστόσο, είχα κάποιους φίλους, είχα τον άνθρωπο που με είχε βοηθήσει, είχα χώρο να μείνω. Στην αρχή, ήμουν εντάξει. Μετά, όσο πέρναγε ο καιρός, άρχισαν τα προβλήματα».
Αυτό που δεν ήταν τόσο «εντάξει» βέβαια από την αρχή, ήταν η υπόθεση με την οποία βρίσκονταν ξαφνικά αντιμέτωπες οι ελληνικές διπλωματικές Αρχές. «Μου είπαν ότι φοβούνται να μας βγάλουν από τη χώρα, γιατί μπορεί να έχει πάει ο σύζυγος στο Ιράν, να έχει δηλώσει απαγωγή παιδιού, και στα σύνορα να με συλλάβουν ως απαγωγέα. Μου είπαν επίσης ότι από τη στιγμή που το παιδάκι δεν είναι Ελληνόπουλο και από τη στιγμή που υπάρχει περίπτωση να καταζητούμαι ως απαγωγέας, εάν με βοηθήσουν, εάν μου δώσουν χώρο, ίσως βρεθούν και οι ίδιοι μπλεγμένοι μετά», δηλώνει η ίδια, κατηγορώντας το ελληνικό κράτος για «κωλυσιεργία». «Δυο ημέρες και δυο νύχτες, μείναμε έξω στην Τουρκία, εγώ και ο μικρός», συνεχίζει.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι η 38χρονη έλαβε τελικώς βοήθεια υπό μορφή… εράνων. «Τα παιδιά του προξενείου της Κωνσταντινούπολης ήταν πολύ καλά μαζί μου. Τρέξανε, βοηθήσανε, χρειάστηκε να πληρωθεί πρόστιμο για να έρθω εγώ εδώ, διότι φαινόταν ότι δεν είχα μπει νόμιμα στη χώρα, το πλήρωσαν τα παιδιά, να είναι καλά, ήταν μαζί μου συνέχεια, δεν με άφησαν στιγμή. Με εκείνους δεν έχω πρόβλημα, αλλά θεωρώ ότι έχω πρόβλημα με το ελληνικό κράτος, το οποίο κωλυσιεργεί.
Τα παιδιά στην πρεσβεία της Αγκυρας είχαν μαζέψει και αυτά κάποια χρήματα μόνα τους, και μου είχαν δώσει, αλλά όχι το κράτος. Το κράτος δεν έκανε τίποτα».
Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ
Διπλωματικές πηγές εξηγούν στο «Εθνος της Κυριακής» ότι δεν πρόκειται για μια εύκολη υπόθεση, υπογραμμίζοντας ωστόσο ότι οι ελληνικές Αρχές σε Τεχεράνη, Τουρκία και Αθήνα έχουν προβεί σε όλες τις δέουσες ενέργειες προσπαθώντας να βρουν λύση. Το παιδάκι δεν έχει την ελληνική ιθαγένεια, δεν έχει διαβατήριο, αλλά, ακόμη κι αν είχε, και πάλι θα χρειαζόταν η συναίνεση του Ιρανού συζύγου για να έρθει στην Ελλάδα, όπως σημειώνουν. Και το θρίλερ συνεχίζεται.