Στις βουνοπλαγιές ανάμεσα στον Κρούστα και την Κριτσά περπάτησε η ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου την τελευταία Κυριακή της αποκριάς και τελευταία Κυριακή του χειμώνα (26 Φλεβάρη).
Στην ανακοίνωση του συλλόγου αναφέρεται:
“Αφήσαμε τα αυτοκίνητα μας και ανηφορήσαμε από το φαράγγι που βρίσκεται ανάμεσα στην Κριτσά και την βυζαντινή τρίκλιτη εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Το μονοπάτι πετρώδες, ανηφορικό και με απότομη κλίση, μας οδηγεί στις ψηλότερες βουνοπλαγιές, δίπλα από παρατημένες στάνες και ανάμεσα από ξερόκλαδα και αρωματικούς θάμνους. Ο ήχος από τα κουδούνια των προβάτων μας ακολουθεί στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής, ενώ τα άγρια γαβγίσματα από τα δεμένα μαντρόσκυλα αντιλαλούν απειλητικά στις πλαγιές.
Η άνοιξη παρούσα με τα πολύχρωμα αγριολούλουδα, που ξεπετάγονται θαρρετά ανάμεσα από τα θυμάρια και τις ασκελοτούρες. Το ‘κολχικό’, ένα λουλούδι που μοιάζει με κρόκο, στολίζει με τα πανέμορφα λευκορόδινα άνθη του τις πλαγιές. Ενδημικό μεσογειακό λουλούδι με απατηλή και επικίνδυνη ομορφιά, καθώς είναι δηλητηριώδες (με συμπτώματα που μοιάζουν με δηλητηρίαση από αρσενικό) και σοφά τα αιγοπρόβατα το αποφεύγουν, οπότε και πολλαπλασιάζεται ανεμπόδιστα.
Συνεχίζουμε πάντα ανηφορικά, με τον κόλπο του Μεραμπέλου να λάμπει καταγάλανος κάτω από τον ασυννέφιαστο ουρανό, τις βόρειες ακτές του Λασιθίου να διακρίνονται μέσα στο σύθαμπο μέχρι το ανατολικότερο άκρο της Κρήτης το Κάβο-Σίδερο και τα χωριά να ξεχωρίζουν γραφικά και κάτασπρα στον σκουροπράσινο κάμπο με τα λιόδεντρα.
Φτάνουμε ψηλότερα στο πλάτωμα, όπου διακρίνονται από μακριά μερικές δεκάδες αμυγδαλιές. Από απόσταση μοιάζουν ξερές, όταν όμως πλησιάζουμε βλέπουμε ότι έχουν ήδη ρίξει τα άνθη τους και τα πρώτα τρυφερά ανοιχτοπράσινα φυλλαράκια -προάγγελοι της άνοιξης- τρεμοπαίζουν στα κλαδιά τους. Αφρόντιστες για χρόνια κρατούν ακόμη πάνω στα κλαδιά τους τον περσυνό καρπό. Καρπό που γενναιόδωρα ‘προσφέρουν’ στην ομάδα, που δείχνει να εκτιμά τα νόστιμα πετραμυγδαλάκια, που έχουν κρατήσει όλη τη νοστιμιά και φρεσκάδα τους προστατευμένα στο σκληρό τους φλούδι. Και όπως μας πληροφόρησαν οι γνωρίζοντες αυτά τα μικρά γευστικά μύγδαλα ανήκουν στην ντόπια ποικιλία ‘βαρδάκια’, που είναι από τις ελάχιστες ποικιλίες που κατάφερε να επιβιώσει από τις ασθένειες που πριν από μερικές δεκαετίες εξαφάνισαν τις μυγδαλιές από την επαρχία, μια περιοχή με αξιόλογη παραγωγή αμυγδαλόκαρπου.
Ακολουθούμε τη διαδρομή από δυσδιάκριτο μονοπάτι που συχνά περνά δίπλα από έρημες στάνες, άλλες μικρές και απέριττες και κάποιες εντυπωσιακά ευρύχωρες. Οι βουνοκορφές της Δίκτης στο βάθος κρατάνε ακόμη λίγο από το χιόνι του χειμώνα, ο ζεστός καιρός όμως και οι πρασινισμένες πλαγιές μας θυμίζουν ότι η άνοιξη είναι προ των πυλών.
Σύντομα βρισκόμαστε να κατηφορίζουμε, με κατεύθυνση το γραφικό χωριό του Κρούστα. Από κατηφορικούς χωματόδρομους φτάνουμε έξω από το χωριό, στο ίσιωμα με τα αλώνια κοντά στα χερσωμένα σταροχώραφα. Περνάμε δίπλα από το καλά φροντισμένο ποδοσφαιρικό γήπεδο του χωριού, για να καταλήξουμε στην άσφαλτο από ένα ιδιαιτέρα κατηφορικό μονοπάτι ανάμεσα από πυκνή βλάστηση και ξερούς αγκαθωτούς θάμνους, που μας ‘φίλεψαν’ με κάμποσες γρατζουνιές…
Μετά από 4 ώρες και έχοντας διανύσει 8,5 χλμ φτάνουμε στην αφετηρία. Συνεχίζουμε σε παραδοσιακή ταβέρνα της περιοχής, όπου με ντόπιες νοστιμιές και άφθονο κρασί αποχαιρετούμε με γιορτινή διάθεση την Αποκριά”.