Στη θεία λειτουργία χοροστάτησε ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος και ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των πεσόντων.
Λίγα λόγια για τη φρίκη στο Σάρχο στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίοιυ Πολέμου
Στις 13 Αυγούστου του 1944 οι κατακτητές μπήκαν στο Σάρχο μέσα στην εκδικητική τους μανία οι κατακτητές ,όπως έχαναν τον πόλεμο ύστερα από την απαγωγή του στρατηγού Κράϊπε
Μαζεύουν τους άνδρες από τα σπίτια διαλέγοντας τους 20 πιο νέους και πιο δυνατούς, χωρίς να λείπουν και οι ηλικιωμένοι και μαζί με αυτούς και τον Πρόεδρο της Κοινότητας Γεώργιο Ζαχαρία Χριστοδουλάκη.
Τους συγκεντρώνουν μπροστά από το χωριό που είναι σήμερα το Μνημείο των θυμάτων, πρωί της 13 Αυγούστου 1944 και τους εκτελούν μπροστά στους συγγενείς τους.
Η φρίκη όμως θα συνεχιστεί, αφού εκτός από τους 20, οι Γερμανοί πήραν άλλους 15 Σαρχιανούς, για να τους κάνουν αρχικά υποζύγια και ομήρους στην επιδρομή που βρισκόταν σε εξέλιξη. Τους οδηγούν στα Ανώγεια για να μεταφέρουν ότι άρπαζαν και έκλεβαν, ως τις 22 Αυγούστου όπου για να τους κλείσουν το στόμα για όσα είδαν και άκουσαν, τους εκτέλεσαν στα Σίσαρχα , στην άκρη μιας απότομης μικρής ρεματιάς.
Ήταν η δεύτερη τραγωδία που υφίστανται μέσα στον Αύγουστο του \’44 οι άνθρωποι του Σάρχου. Ο δραματικός λοιπόν απολογισμός ήταν , είκοσι μέσα στο χωριό – αόρατη στήλη θυσίας στην καρδιά του – και δεκαπέντε ακόμα κοντά σ\’ αυτούς άλλος ένας από τους σημαντικούς ανθρώπους του χωριού , πατριώτης και ευεργέτης , ο Νικήτας Γεωργίου Στρατάκης που εκτελέστηκε στην Αγιά στις 19 Αυγούστου 1942.
Ήταν από τους πρώτους αντιστασιακούς. Χάνεται ο Γεώργιος Γεπεσάκης στις μέρες της μάχης της Κρήτης.
Σκότωσαν και έγδαραν τον 75άχρονο πολεμιστή Ζαχαριάδη Μιχάλη , το νεώτερο Δασκαλογιάννη. Να προστεθούν ακόμη τρείς , σε όλους αυτούς , που έπεσαν στην Αλβανία στο έπος του \’40. Η προσφορά του Σάρχου στον αγώνα κατά των κατακτητών ήταν τεράστια, ανάλογα με τον πληθυσμό του μικρού χωριού.
Νέα Κρήτη