Του Κώστα Ν. Πολυχρονάκη

«Θα σκεφτεί κάποιος γιατί ο Τσίπρας τελικά τον κάλεσε. Κατά τη γνώμη μου, θεωρώ πως βλέποντας τον Ερντογάν απομονωμένο αλλά και με τα κλειδιά του μεταναστευτικού στο χέρι, θέλησε να δείξει πως εκτός από το να ζητά χρήματα  μπορεί και να προσφέρει υπηρεσίες, ειδικά στους ευρωπαίους. Μετά την επίσκεψη, δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο η συγκεκριμένη επίσκεψη ωφέλησε τον ίδιο ή τη χώρα…». Ο επίλογος της προχθεσινής στήλης δεν απαντά στην απρόσμενη και από μια πρώτη ανάγνωση αντίθετη στα τουρκικά συμφέροντα επίθεση του (αφού υποτίθεται πως προθυμοποιηθήκαμε να κάνουμε τον μεσάζοντα σε τυχόν συνεννοήσεις Ερντογάν με τους Ευρωπαίους, ακόμα και τους Αμερικανούς). Ίσως η παρακάτω ιστορία μας διαφωτίσει καλύτερα.

«Όλα καλά τα ’καμε ο Αλλάχ, όλα, μα μια μέρα βρέθηκε μπόσικος, έπιασε φωτιά και κοπριά κι έπλασε το Ρωμιό. Μα ευτύς, ως τον είδε το μετάνιωσε, είχε ένα μάτι ο αφιλότιμος που τρυπούσε ατσάλι. Τι να γίνει τώρα, μουρμούρισε ο Αλλάχ, την έπαθα, ας πιάσω να κάνω τώρα τον Τούρκο, να σφάξει το Ρωμιό, να βρει ο κόσμος την ησυχία του. Έπιασε λοιπόν μέλι και μπαρούτι, τα μάλαξε καλά καλά, έφτιασε τον Τούρκο. Κι ευτύς, χωρίς να χασομεράει, βάνει σ’ ένα ταψί τον Τούρκο και τον Ρωμιό να παλέψουν. Πάλευαν, πάλευαν από το πρωί ως το βράδυ, κανένας δεν έριχνε κάτω τον άλλο, μα ευτύς, ως σκοτείνιασε, βάνει ο άτιμος ο Ρωμιός τρικλοποδιά, κάτω ο Τούρκος! Ο διάολος να με πάρει μουρμούρισε ο Αλλάχ, την έπαθα πάλι, τούτοι οι Ρωμιοί θα φάνε τον κόσμο, πάνε οι κόποι μου χαμένοι… Τι να κάμω; Όλη νύχτα δεν έκλεισε μάτι ο κακομοίρης, μα το πρωί, πετάχτηκε απάνω και χτύπησε τις χερούκλες του: Βρήκα! Βρήκα! Φώναξε, έπιασε πάλι φωτιά και κοπριά, κι έφτιαξε έναν άλλο Ρωμιό, και τους έβαλε στο ταψί να παλέψουν. Άρχισε το πάλεμα, τρικλοποδιά ο ένας, τρικλοποδιά κι ο άλλος, μπηχτές ο ένας, μπηχτές κι ο άλλος, μπαμπεσιά ο ένας, μπαμπεσιά κι ο άλλος… Πάλευαν, πάλευαν, έπεφταν, σηκώνουνταν, πάλευαν πάλι, ξανάπεφταν, ξανασηκώνουνταν, πάλευαν… Κι ακόμα παλεύουν!». 

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» και έχει σημασία πως αφηγητής είναι ο Αγάς, ο άρχοντας της περιοχής και τη λέει στο Μπραϊμάκι του, τον πιτσιρικά που του κρατούσε συντροφιά, όταν αυτός του ζήτησε να βοηθήσει τους Χριστιανούς να μην αλληλοσκοτωθούν. Και έχει ξεχωριστή σημασία γιατί ο Καζαντζάκης, γεννημένος το 1883, έζησε και γνωρίζει από πρώτο χέρι την Τουρκική ψυχή και είναι αρκετά κοσμοπολίτης να έχει φιλτράρει τη δική του Ελληνική ψυχή. Δυστυχώς οι Τούρκοι ηγέτες έτσι μας έβλεπαν και έτσι θα μας βλέπουν. Το μόνο που τους σκιάζει είναι το συμφέρον και η δύναμη…

*Ο Κώστας Ν. Πολυχρονάκης είναι Director of Operations

 

 

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook