Σε ένα κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο ηλεκτρονικός, αυτές οι μυστηριώδεις φιγούρες φαντάζουν σαν κάποιου είδους κακόβουλοι θεοί, με εμάς τους απλούς ανθρώπους και τα ευαίσθητά μας δεδομένα στο έλεός τους.

Τι χρειάζεται λοιπόν κανείς για να μπει κανείς σε αυτή την εκλεκτή κάστα των ηλεκτρονικών παρανόμων? Πρέπει να έχει γεννηθεί με IQ 200+? Να τον εκπαιδεύσουν μοναχοί Saolin? Να γίνει μέλος της μαφίας, να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, και τότε μόνο θα του δώσουν τα ηλεκτρονικά κλειδιά που ξεκλειδώνουν όλες τις διαδικτυακές κλειδαριές?

Ευτυχώς, τίποτα από τα παραπάνω.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ο όρος hacker είναι τραγικά παρεξηγημένος. Πρώτα απ\’ όλα, δεν είναι όλοι οι hacker παράνομοι, ούτε το να δημιουργείς ιούς και να καταστρέφεις δίκτυα είναι προϋπόθεση για να ονομάζεσαι \”hacker\”. Για την ακρίβεια, οι hacker που είναι προσανατολισμένοι στην καταστροφή, έχουν δική τους, ξεχωριστή ονομασία: ονομάζονται \”crackers\”. Μην περιμένετε βέβαια να ακούσετε ένα τέτοιο χαρακτηρισμό στις ειδήσεις των 20:30 (όπου κάθε φωτιά είναι \”πύρινη λαίλαπα\”, κάθε νεροποντή \”εικόνες βιβλικής καταστροφής\” και κάθε θάνατος \”τραγικός\”)…

Ένας τρόπος να δούμε τις διαφορές του Hacker με τον Cracker είναι να συγκρίνουμε τον κλειδαρά με τον διαρρήκτη: Και οι δύο εκ πρώτης όψεως παραβιάζουν κλειδωμένες πόρτες, αλλά με διαφορετικό κίνητρο και διαφορετικά αποτελέσματα. Και, μάλιστα, όταν θέλουμε να κρατήσουμε τους διαρρήκτες απ\’ έξω, χρειαζόμαστε έναν καλό κλειδαρά…

Ας μην προτρέχουμε όμως. Αυτό που χαρακτηρίζει τους hacker είναι η περιέργεια και η διάθεση για εξερεύνηση όσον αφορά την τεχνολογία. Έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για τους υπολογιστές και τα δίκτυα, θέλουν να κατανοήσουν το πώς λειτουργούν, την ουσία των 0 και των 1 τους.

Ξεκινώντας από αυτή την περιέργεια, σίγουρα για να γίνει κανείς hacker χρειάζεται πολλή και σκληρή δουλειά. Χρειάζεται αφοσίωση, ευφυία, και αναλυτικό μυαλό. Χρειάζεται την επιθυμία να λύνει προβλήματα, να είναι επιδέξιος στη γραπτή και την προφορική επικοινωνία και να έχει την επιμονή να δοκιμάσει όσες διαφορετικές μεθόδους χρειαστεί για να πετύχει το στόχο του.

Βήμα 1ο: Προγραμματισμός

Hacker χωρίς προγραμματισμό είναι σαν αυτοκίνητο χωρίς ρόδες – δεν θα πάει μακριά. Σύμφωνα με τον Eric Raymond, συγγραφέα του \”The new hacker\’s dictionary\”, ένα καλό πρώτο βήμα είναι να μάθει κανείς τη γλώσσα προγραμματισμού Python, και στη συνέχεια C/C++, Java, Perl και LISP.

Μην σας φαίνονται βουνό όλες αυτές οι γλώσσες. Η Python, η Java και η Perl είναι βασισμένες στην C, ενώ μάλιστα η Python είναι η πιο εύκολη ανάμεσά τους για τους αρχάριους, και αν την μάθετε καλά, θα είναι εύκολο να προχωρήσετε και στις υπόλοιπες.

Η LISP είναι ιδιάζουσα περίπτωση. Είναι μια \”παλαιολιθική\” γλώσσα: δημιουργήθηκε το 1958 (!) και είναι η δεύτερη παλαιότερη υψηλού επιπέδου που χρησιμοποιείται ακόμα, μετά τη Fortran (του \’57). Παρ\’ όλο που είναι τόσο παλιά, όμως, η προσέγγιση που ακολουθεί θα σας δώσει μια διαφορετική οπτική γωνία του προγραμματισμού, κάνοντάς σας καλύτερο προγραμματιστή και, κατ\’ επέκταση, hacker.

Πολύ βοηθητικό στην πορεία του να μάθετε τις παραπάνω γλώσσες είναι να έχετε κάποιο \”ανοιχτό\” (open source) λειτουργικό σύστημα στον υπολογιστή σας (όπως το Linux, το FreeBSD ή το OpenSolaris), στο οποίο να μπορέσετε να εξασκήσετε τις ικανότητές σας. Το να μελετάτε ήδη υπάρχοντα κώδικα, που αποδεδειγμένα λειτουργεί, θα σας βοηθήσει τα μέγιστα.

Όμως ο προγραμματισμός δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου για ένα hacker. Τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά μπορεί να μην ανήκουν στο χώρο της τεχνολογίας, αλλά είναι εξ\’ ίσου σημαντικά.

Βήμα 2ο: Αφοσίωση

Αν το hacking ήταν σπορ, θα το παρομοιάζαμε με το τένις. Για όσους δεν έχουν γεννηθεί με κάποιο ταλέντο σε αυτό, στην αρχή θα είναι πολύ δύσκολο, και χρειάζεται χρόνος και προσπάθεια για να επιτευχθεί ο στόχος. Θα υπάρξουν δυσκολίες, θα υπάρξουν απογοητεύσεις, θα υπάρξουν στιγμές που θα φαίνεται αδύνατον, και ο υποψήφιος hacker θα πρέπει να συνεχίζει και να μην το βάζει κάτω.

Όπως είπαμε και νωρίτερα, δεν χρειάζεται κανείς να είναι αντιπρόεδρος της MENSA ή να συναγωνίζεται το Stephen Hawking για να γίνει hacker. Μια μέση ευφυία σε πολλές περιπτώσεις είναι αρκετή. Αρκεί ο υποψήφιος hacker να έχει μια φυσική περιέργεια για την επίλυση προβλημάτων και να διαθέτει ένα λογικό και αναλυτικό μυαλό. Να μπορεί να φτιάχνει προγράμματα, αλλά και να αποδομεί ήδη γραμμένα προγράμματα στα εξ\’ ων συνετέθησαν. Το να μπορεί να αναλύσει μια κατάσταση ή τον κώδικα ενός προγράμματος είναι ένα πολύτιμο προσόν.

Βήμα 4ο: Ικανότητα στο λόγο (γραπτό και προφορικό)

Το ξέρετε πως μπορείτε να είστε επιτυχημένος hacker χωρίς να γράψετε ούτε μια γραμμή κώδικα? Αν μπορείτε να πάρετε τηλέφωνο σε μια μεγάλη εταιρεία και να πείσετε έναν υπάλληλο πως είστε ο διευθυντής και έχετε ξεχάσει τον κωδικό του e-mail σας, από τη στιγμή που πήρατε τον κωδικό έχετε hack-άρει με επιτυχία το e-mail. Άμα καταφέρετε να σας πουν και τον κωδικό για το remote desktop του Server, πάει, το δίκτυο είναι δικό σας.

Η μεγαλύτερη αδυναμία σε οποιοδήποτε υπολογιστικό σύστημα είναι ο ανθρώπινος παράγων. Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι βάζουν σαν κωδικούς τα γενέθλιά τους. Ή το όνομα της κόρης τους. Ή τη λέξη \”password\”. Ο καλός χειρισμός των ανθρώπων είναι εξ\’ ίσου σημαντικός με την προγραμματιστική ικανότητα, ίσως και περισσότερο.

Η σωστή επικοινωνία επίσης χρειάζεται για να μπορείτε να συνομιλείτε με άλλους hacker. Το hacking δεν είναι μοναχική ενασχόληση, σε ένα σκοτεινό και ανήλιαγο υπόγειο. Ναι, δεν λέω, μπορεί όντως να βρίσκεστε σε ένα σκοτεινό και ανήλιαγο υπόγειο (από που νομίζετε πώς σας γράφω αυτή τη στιγμή?). Όμως οι hacker είναι μια κοινότητα, που τους ενώνει το κοινό τους ενδιαφέρον για την τεχνολογία. Στην πορεία του να γίνετε hacker θα συναντήσετε προβλήματα, θα χρειαστείτε συμβουλές, και γι\’ αυτό υπάρχουν ολόκληρα forum και ιστοσελίδες όπου οι hacker, υποψήφιοι και μη, μπορούν να συναντηθούν και να ανταλλάξουν απόψεις ή να βρουν απαντήσεις για τις απορίες τους.

Βήμα 5ο: Επιμονή

Έχετε ακούσει το \”Ο επιμένων νικά\”? Στην προκειμένη περίπτωση ισχύει 100%. Αν είναι στην προσωπικότητά σας να παθιάζεστε με ότι καταπιάνεστε, και να το παλεύετε μέχρι το τέρμα, έχετε ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα στο να γίνετε hacker.

Βήμα 6ο: Φτιάχνοντας όνομα

Όπως αναφέραμε, οι hacker είναι μια κοινότητα. Το να αποκτήσετε όνομα σε αυτή την κοινότητα θα πείσει τους πιο έμπειρους από αυτούς να σας δώσουν την προσοχή τους.

Πώς μπορείτε να αποκτήσετε όνομα? ΜΕ τον ασχολείστε. Μπορείτε, για παράδειγμα, να συμμετάσχετε εθελοντικά σε κάποιο open source project. Να βοηθήσετε στο debugging, να παρέχετε υποστήριξη όσον αφορά το documentation, γενικά να βοηθάτε με θετικό τρόπο. Μπείτε στο sourceforge.net, βρείτε κάποιο project που να σας ενδιαφέρει και επικοινωνήστε με τον δημιουργό, παρέχοντας τη βοήθειά σας – κάτι μας λέει πως δεν θα σας πει εύκολα \”όχι\”.

Το να έχετε ενεργό και αποτελεσματικό ρόλο σε κάποια Project θα σας βοηθήσει πολύ στη μετέπειτα καριέρα σας ως hacker.

Βήμα 7ο: Κάνοντας καριέρα

Τι είδους \”καριέρα\” είναι ο hacker? Μία ταχέως ανερχόμενη, και, εν δυνάμει, πολύ καλοπληρωμένη. Θυμάστε το παράδειγμα με τον κλειδαρά και το διαρρήκτη? Οι μεγάλες εταιρείες χρειάζονται ανθρώπους με γνώσεις hacking, προκειμένου να τους προστατεύουν από τους crackers και τις κακόβουλες επιθέσεις τους. Γίνονται διαγωνισμοί με σημαντικά χρηματικά έπαθλα, από εταιρείες που θέλουν άνθρωποι να βρουν τα κενά ασφαλείας στα προγράμματά ή τα λειτουργικά τους, προκειμένου να τα διορθώσουν. Πολλές εταιρείες, μάλιστα, πληρώνουν για κάθε bug που θα ανακαλύψετε στις σελίδες τους – η Microsoft, η Google και το Facebook βρίσκονται ανάμεσα σε αυτές, και μπορεί ένα και μόνο bug να σας δώσει $500 ή και περισσότερα.

Ουσιαστικά, οι hacker που δουλεύουν με αυτόν τον τρόπο ονομάζονται \”υπεύθυνοι ηλεκτρονικής ασφαλείας\”. Αυτός όμως είναι απλά ένας ωραιοποιημένος όρος, από τη στιγμή που η λέξη hacker έχει αποκτήσει τόσο αρνητική χροιά στη συλλογική συνείδηση της κοινής γνώμης. Η ουσία είναι η ίδια.

Βήμα 8ο: Η μεγαλύτερη δυσκολία

Αν ξεκινήσατε να διαβάζετε αυτό το άρθρο ελπίζοντας πως θα γίνετε άλλος ένας ηλεκτρονικός καταστροφέας, θέλω να πιστεύω πως καταλάβατε ήδη το πόσο λάθος είναι αυτός ο τρόπος σκέψης. Το να γίνετε cracker αργά ή γρήγορα θα σας οδηγήσει στη δικαιοσύνη (νομίζετε δεν έχει hackers η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος?) και μπορεί να καταλήξετε και στη φυλακή, ή να χρειαστεί να πληρώσετε οικονομικές αποζημιώσεις σε ανθρώπους ή επιχειρήσεις που θίξατε.

Αντίθετα, το να γίνετε hacker, με την έννοια του υπεύθυνου ηλεκτρονικής ασφαλείας, μπορεί να σας οδηγήσει σε μια καριέρα ζωής, πολύ πιο καλοπληρωμένη από τη μέση δουλειά.

Το σημαντικό είναι να μην απογοητευτείτε αν δεν έχετε άμεσα αποτελέσματα. Ακούμε για 15χρονους και 16χρονους hacker, και πιστεύουμε πως είναι εύκολο. Μπορεί όμως αυτοί να ξεκίνησαν να ασχολούνται με τον προγραμματισμό από τα 8 ή τα 10 τους, και να επένδυσαν εκατοντάδες ώρες εκμάθησης.

Όπως όμως δεν υπάρχει κατώτερο όριο ηλικίας για να γίνει κανείς hacker, δεν υπάρχει και ανώτερο. Σίγουρα, κάποιος που ξεκίνησε στα 10 μπορεί στα 18 ή 19 του να έχει γίνει αστέρι, αλλά κανείς δεν εμποδίζει κάποιον να ξεκινήσει στα 20, τα 25 ή τα 30 του να γίνει αντίστοιχα καλός στα 28, τα 35 ή τα 40 του. Ίσα-ίσα, κάποιος που θα ξεκινήσει σε πιο ώριμη ηλικία ίσως να έχει μεγαλύτερη πειθαρχία, και να πετύχει αποτελέσματα πιο γρήγορα.

Όπως και νά \’χει, όμως, δεν θα γίνει από τη μία μέρα στην άλλη. Αν λοιπόν είναι αυτό κάτι που σας ενδιαφέρει, βουτήξτε με τα μούτρα, και καλή επιτυχία!

(pcsteps)