Ο 53χρονος Μπαρτ Τζόουνς, που είχε γράψει το βιβλίο Hugo! το 2007, εργάστηκε επί σειρά ετών στη Βενεζουέλα και έχει παρακολουθήσει στενά την πολιτική πορεία του πρώην στρατιωτικού που είναι πρόεδρος της λατινοαμερικάνικης χώρας τα τελευταία 13 χρόνια.
Αν και βρίσκεται στο σκοτάδι, όπως σχεδόν όλοι, για το είδος του καρκίνου που αντιμετώπισε ο 57χρονος Τσάβες, ο Τζόουνς –πρώην ανταποκριτής του Associated Press– σημείωσε ότι η ασθένειά του δυνάμωσε ακόμα περισσότερο τους ήδη ισχυρούς δεσμούς του με τους φτωχότερους στη Βενεζουέλα. «Συγκλόνισε τους υποστηρικτές του. Ένιωσαν σχεδόν σαν να κινδύνευαν να μείνουν ορφανοί. Τους θύμισε ότι έχουν μια πολύ συναισθηματική, πνευματική σύνδεση\” με τον Τσάβες, είπε ο Τζόουνς. \”Δεν είναι απλά ένας πρόεδρος για τους υποστηρικτές του, είναι μια περίπου μυθική μορφή, σχεδόν ένας μεσσίας».
Μετά την χειρουργική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε τον Ιούνιο για να του αφαιρεθεί ένας κακοήθης όγκος και τις χημειοθεραπείες στις οποίες υποβλήθηκε, το ποσοστό δημοτικότητας του Τσάβες έφθασε το 60%. «Αν οι εκλογές γίνονταν σήμερα θα κέρδιζε» με άνεση, δήλωσε ο Τζόουνς, που εργάζεται σε μια αμερικάνικη εφημερίδα, από τη Νέα Υόρκη.
Ο Τζόουνς εξηγεί ότι ο Τσάβες δεν έφερε ακριβώς την «καταστροφή» στη χώρα της Λατινικής Αμερικής, όπως τον κατηγορούν οι αντίπαλοί του στη χώρα και διεθνώς. «Εξάλειψε σχεδόν ολοκληρωτικά τον αναλφαβητισμό, έστειλε κουβανούς γιατρούς σε γειτονιές όπου οι περισσότεροι γιατροί στη Βενεζουέλα δεν θα τολμούσαν καν να πάνε με τα πόδια». Τόνισε επίσης την μεταρρύθμιση στις τάξεις της αστυνομίας και την «έκρηξη» του ακτιβισμού των πολιτών.
Η αντιπολίτευση δεν έχει καταφέρει να αντιταχθεί αποτελεσματικά στον Τσάβες, αλλά πλέον έχει συνενωθεί και αναμένεται να κατεβάσει κοινό υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές του 2012.
«Ίσως έχουν κάνει ένα βήμα πιο πάνω από όσα είχαμε δει στο παρελθόν αλλά δεν ξέρω αν είναι πράγματι αρκετά ισχυροί ώστε να σπάσουν τον δεσμό που έχει ο Τσάβες με τους περισσότερους πολίτες της Βενεζουέλας», παρατηρεί ο Τζόουνς. Ο σοσιαλιστής πρόεδρος έχει «την ικανότητα να βρίσκει το σφυγμό του λαού, ή τουλάχιστον της φτωχής πλειοψηφίας».
Η αντιπολίτευση πάσχει διότι θεωρείται συνδεδεμένη με την ελίτ του παρελθόντος που οι περισσότεροι πολίτες στη Βενεζουέλα απεχθάνονται και την έλλειψη ξεκάθαρης πολιτικής, είπε. «Δεν ξέρω εάν έχουν ένα αρκετά σαφές μήνυμα πέρα από το \’ας ξεφορτωθούμε τον Ούγο Τσάβες», πρόσθεσε.
Ο συγγραφέας δεν δηλώνει ρομαντικός υποστηρικτής του Τσάβες: «δεν τον βάζω σε κανένα βάθρο, όχι–απλώς θέλω να είμαι δίκαιος\”, λέει. Επικρίνει τις επιδόσεις της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, της διαφθοράς, της γραφειοκρατίας. Υπογραμμίζει ωστόσο ότι \”προβάλλεται στην πραγματικότητα ως ένα \’κακό παιδί\’ διεθνώς, κάτι που νομίζω αποτελεί υπεραπλούστευση. . . Κάποιος λόγος υπάρχει που ο λαός της Βενεζουέλας τον υποστηρίζει και τον ψηφίζει όλα αυτά τα χρόνια. Δεν είναι όλοι τρελοί και ανόητοι». Η εικόνα του στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια καρικατούρα, λέει.
«Αφού πήγα να του πάρω συνέντευξη, το ανέφερα σε μια γειτόνισσά μου εδώ όταν επέστρεψα. . . κι εκείνη με ρώτησε: \’είσαι εντάξει; Σε βασάνισαν, σε απήγαγαν;\’ Ίσως επειδή ο κόσμος εδώ έχει τόσο παραμορφωμένη εικόνα για το τι συμβαίνει εκεί. Τον βλέπουν σαν ένα βάρβαρο, αιμοσταγή δικτάτορα».
Ο Τζόουνς εξομολογήθηκε ότι η εικόνα του καρκινοπαθούς Τσάβες τον σάστισε. «Είναι ένας πολύ αθλητικός, ενεργός τύπος. Το να βλέπεις το πρόσωπό του πρησμένο και το κεφάλι του φαλακρό σου προκαλεί σοκ».