19 Δεκεμβρίου, 2011 | 20:41

Οι Γιατροί χωρίς Σύνορα γιορτάζουν την Τετάρτη την 40ή επέτειο από την ίδρυσή τους. Η διεθνής ανθρωπιστική μη κυβερνητική οργάνωση έγινε μια από τις μεγαλύτερες στην παροχή ιατρικής βοήθειας στον κόσμο με 30.000 εθελοντές, εκπατριζόμενους και τοπικούς, που περιθάλπουν επτά εκατομμύρια ασθενείς κάθε χρόνο σε 80 χώρες, κυρίως σε έκτακτες καταστάσεις.

Ο συνολικός προϋπολογισμός των Γιατρών χωρίς Σύνορα το 2010 ανήλθε στα 831 εκατομμύρια ευρώ, και το ποσό αυτό προέρχεται σε ποσοστό 93% από ιδιωτικά κεφάλαια. Οι δαπάνες κατανεμήθηκαν σε ποσοστό 61% για την Αφρική, 24% για την Ασία, 14% για την Νότια Αμερική και 1% για την Ευρώπη.

Πέρυσι, το προσωπικό της οργάνωσης περιέθαλψε 175.000 ασθενείς που είχαν προσβληθεί από χολέρα, 30.000 φυματικούς, 210.000 νοσούντες από AIDS και εμβολίασαν 4,5 εκατομμύρια άτομα κατά της ιλαράς.

Οι γιατροί της οργάνωσης πραγματοποίησαν 16.500 χειρουργικές επεμβάσεις στην Αϊτή μετά το σεισμό του 2010.

Και φέτος οι Γιατροί χωρίς Σύνορα είναι παρόντες στα \”θερμά σημεία\” του πλανήτη: Λιβύη, Σομαλία, Ακτή Ελεφαντοστού, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Τσαντ…

Ωστόσο η οργάνωση ανέστειλε τον Σεπτέμβριο τη δράση της στα νοσοκομεία της Σαναά στην Υεμένη λόγω της \”εισαγωγής, από τις τοπικές αρχές, νέων δεσμεύσεων για την ανάπτυξη της ανθρωπιστικής δράσης στην περιοχή\”, οι οποίες παρεμπόδιζαν τις επιχειρήσεις της.

Το διεθνές δίκτυο της ΜΚΟ λειτουργεί 19 γραφεία σε όλο τον κόσμο, εκ των οποίων πέντε επιχειρησιακά τμήματα στο Παρίσι, τις Βρυξέλλες-Λουξεμβούργο, το \’Αμστερνταμ, τη Βαρκελώνη και τη Γενεύη όπου αποφασίζονται προγράμματα βοήθειας στους πληγέντες από καταστροφές πληθυσμούς.

Το ιδρυτικό τμήμα της ΜΚΟ, οι Γιατροί χωρίς Σύνορα-Γαλλίας διαχειρίζεται εκατό προγράμματα σε 36 χώρες. Ο προϋπολογισμός της ανήλθε σε 229 εκατομμύρια ευρώ.

H MKO διαβεβαιώνει ότι θα μείνει πιστή στο ανεξάρτητο και ανατρεπτικό πνεύμα που πρυτανεύει στους κόλπους της από την ίδρυσή της.

\”Η οργάνωση άλλαξε πολλά τα τελευταία 40 χρόνια\”, τονίζει η πρόεδρος της MSF-France Μαρί-Πιέρ Αγιέ αλλά \”η οικονομική μας αυτονομία, χάρη στους εκατομμύρια δωρητές μας, μάς επιτρέπει να μένουμε ανεξάρτητοι από εξουσίες\”, εξηγεί.

Το Δεκέμβριο του 1971: μια ομάδα γιατρών που είχε νιώσει φρίκη από τον πόλεμο της Μπιάφρας (1967-1970) ξεσηκώνει την ανθρωπιστική βοήθεια ξεκινώντας οργανωμένο εθελοντικό ιατρικό έργο για να \”βοηθήσει θύματα των συγκρούσεων, των φυσικών καταστροφών και των επιδημιών\”, τηρώντας ουδετερότητα. Έτσι γεννήθηκε η οργάνωση.

Από τους πρώτους της προσφυγικούς καταυλισμούς στην Ταϊλάνδη το 1975 και την πρώτη της πολεμική αποστολή στο Λίβανο το 1976, η διεθνής οργάνωση προσφέρει σε επαγγελματικό επίπεδο ιατρική και χειρουργική βοήθεια, καθώς και επιμελητειακή υποστήριξη.

Η ανάπτυξη αυτή δεν θα ανακοπεί από την αποχώρηση από την οργάνωση του Μπερνάρ Κουσνέρ, ενός από τα ιδρυτικά της μέλη, ο οποίος επικρίθηκε ιδιαίτερα για την προβολή που δόθηκε από τα μέσα ενημέρωσης στην επιχείρηση \”Ένα πλοίο για το Βιετνάμ\” το 1979.

\”Μεταξύ 1978 και 1982 υπήρχαν τρία έως 11 εκατομμύρια πρόσφυγες στον κόσμο. Έπρεπε να οργανωθεί η βοήθεια, ο εφοδιασμός νερού, ειδών πρώτης ανάγκης και ιατρικής περίθαλψης σε αρκετές χώρες ταυτόχρονα\”, εξηγεί ο Ρόνι Μπρομάν, πρόεδρος της ΜΚΟ από το 1982 έως το 1994.

Βραβείο Νόμπελ


Παράλληλα οι γιατροί της οργάνωσης διακρίνονται για την ουδετερότητα, την αμεροληψία τους, ενώ καταγγέλλουν την υπεξαίρεση της βοήθειας στην Αιθιοπία, τη γενοκτονία στη Ρουάντα, τους βομβαρδισμούς εναντίον αμάχων στην Τσετσενία, απευθύνουν έκκληση για διακοπή συγκέντρωσης χρημάτων για τους πληγέντες από το τσουνάμι. Η βραβευμένη με το Νόμπελ Ειρήνης το 1999 οργάνωση διεκδικεί μια \”ανατρεπτικού χαρακτήρα ανθρωπιστική δράση\”.

Εδώ και 40 χρόνια η πρόκληση παραμένει η ίδια: η διεκδίκηση ενός χώρου εργασίας για να προσφέρεται βοήθεια στους πληθυσμούς κρατώντας τις αποστάσεις από την πολιτική και στρατιωτική εξουσία.

\”Το επιχείρημα της προστασίας άμαχων πληθυσμών αναφέρεται συχνά για να αιτιολογηθεί η έναρξη ενός πολέμου, όπως έγινε στη Λιβύη\”, είπε η Μαρί-Πιέρ Αγιέ. \”Πρέπει να τηρείς σαφείς αποστάσεις από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για να μπορείς να περιθάλπεις όλες τις πλευρές\”, τονίζει ο δρ Μπρομάν.

\”Στο Αφγανιστάν, αν οι μαχητές Ταλιμπάν που περιθάλπονταν στα νοσοκομεία μας είχαν παραδοθεί στις αρχές, φανταστείτε το αποτέλεσμα σε ηθικό επίπεδο και σε πρακτικό: θα γινόμασταν εχθροί, στόχοι\”.

Σήμερα η οργάνωση ανησυχεί για την οικονομική κρίση που απειλεί τη χρηματοδότηση του Παγκόσμιου Ταμείου (καταπολέμησης του AIDS) και συνεπώς τους πιο ευάλωτους πληθυσμούς\”, υπογραμμίζει η Αγιέ. Η ΜΚΟ πρέπει επίσης να προσαρμοστεί στις νέες προκλήσεις: τις οικολογικές καταστροφές, τη μαζική αστικοποίηση, τη γήρανση… \”Πρέπει να ανταποκριθούμε μελλοντικά σε μια αύξηση των περιβαλλοντικών κινδύνων\”, όπως το πυρηνικό δυστύχημα στη Φουκουσίμα ή το πρόσφατο κύμα δηλητηριάσεων από μόλυβδο στη Νιγηρία.

Επίσης \”οι παραγκουπόλεις των μεγάλων πόλεων ανά τον κόσμο πρέπει να ενταχθούν ο πρόγραμμα δράσης μας\”, σε βάρος άλλων αποστολών, αναφέρει ο Ρόνι Μπρομάν.