Ο πληθυσμός της αγριόγατας έχει μειωθεί σημαντικά τα τελευταία 250 χρόνια, εξαιτίας του κυνηγιού, της καταστροφής των δασικών περιοχών και της εξάπλωσης του ανθρώπινου πληθυσμού. Γι’ αυτό προστατεύεται από την οδηγία 92/43/ΕΟΚ ως είδος κοινοτικού ενδιαφέροντος που απαιτούν αυστηρή προστασία, από το CITE ως είδος που υπόκειται σε διάφορες ρυθμίσεις και από το Κόκκινο Βιβλίο ως ενδημικό υποείδος του ελληνικού χώρου.
Η αγριόγατα, που ζει επίσης στην βόρεια Πελοπόννησο και στην Κρήτη, μοιάζει με την κοινή οικόσιτη γάτα, αλλά το πάνω μέρος της γούνας δεν έχει έντονα χρώματα και στην πλάτη της έχει μία χαρακτηριστική συνεχή μαύρη γραμμή, ενώ κρατάει όρθια την παχιά και πιο μακριά από της γάτας ουρά της όταν περπατάει.
Είναι ντροπαλό ζώο, κυρίως νυκτόβιο που ζει από 12 ως 15 χρόνια και φωλιάζει σε κουφάλες δέντρων ή κάτω από βράχους σε μεγάλα και πυκνά δάση. Ταξιδεύει ως και δέκα χιλιόμετρα την νύχτα ψάχνοντας για τροφή και αποθηκεύει λίπος την περίοδο του φθινοπώρου για να αντέξει την έλλειψη τροφής τον χειμώνα.