Τέσσερις πίθηκοι, με σπασμωδικές κινήσεις στα άκρα, ένα σύνηθες σύμπτωμα της νόσου Πάρκινσον, και οι οποίοι δυσκολεύονταν να ελέγξουν το σώμα τους, παρουσίασαν σημάδια βελτίωσης τρεις μήνες μετά την επέμβαση, δήλωσε ο Δρ Τζουν Τακαχάσι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κιότο.
Έξι μήνες μετά την εμφύτευση, τα τέσσερα πρωτεύοντα θηλαστικά τα οποία υποβλήθηκαν στο πείραμα, μπορούσαν και πάλι να περπατούν μέσα στο κλουβί τους.
Ο Δρ Τακαχάσι διευκρίνισε ότι τη στιγμή της εμφύτευσης, το 35% των βλαστοκυττάρων ήταν νευρώνες ντοπαμίνης και ότι σχεδόν το ένα δέκατο μεταξύ αυτών ήταν ακόμη εν ζωή ένα χρόνο μετά. Προκειμένου να βελτιωθεί η δραστικότητα της θεραπείας, ο καθηγητής θέλει αυτό το ποσοστό επιβίωσης να αυξηθεί στο 70%. Ελπίζει, μάλιστα, να μπορέσει να δοκιμάσει την ίδια θεραπείας σε ανθρώπους από το 2015 και έπειτα.
«Πρέπει προηγουμένως να αυξήσουμε τον αριθμό των νευρώνων ντοπαμίνης που πρόκειται να εμφυτευθούν, ώστε να μειώσουμε τον κίνδυνο ενός μετεγχειρητικού όγκου», εξήγησε.
Στο πείραμα με τους πιθήκους, ο Δρ Τακαχάσι και η ομάδα του χρησιμοποίησαν εμβρυονικά βλαστοκύτταρα, αλλά στην περίπτωση των κλινικών δοκιμών σε ανθρώπους σκέφτονται να χρησιμοποιήσουν πολυδύναμα βλαστοκύτταρα που θα δημιουργηθούν από την εμφύτευση τεσσάρων τύπων γονιδίων στα κύτταρα του ανθρωπίνου δέρματος για να τα προγραμματίσουν ξανά. Τα πολυδύναμα αυτά βλαστοκύτταρα, που παράγονται με τον τρόπο αυτό, επανέρχονται σχεδόν στο εμβρυονικό στάδιο (όχι διαφοροποιημένο).
Η χρήση των εμβρυονικών βλαστοκυττάρων, που θεωρείται μια πολλά υποσχόμενη μέθοδος από αρκετούς επιστήμονες, συναντά αντιδράσεις. Θρησκευτικές οργανώσεις δεν θεωρούν ηθική την καλλιέργεια των κυττάρων αυτών υπογραμμίζοντας ότι προϋποθέτει την καταστροφή του εμβρύου.
Στην Ιαπωνία τίποτε δεν απαγορεύει, ωστόσο, τη χρήση των κυττάρων αυτών για την επιστημονική έρευνα.
Η νόσος Πάρκινσον είναι από τις κυριότερες εκφυλιστικές νόσους, μετά τη νόσο Αλτσχάιμερ. Συνιστά επίσης από τις πιο συχνές αιτίες κινητικής αναπηρίας, μετά τα εγκεφαλικά επεισόδια.