Ο δημοφιλής δημοσιογράφος μιλάει στο People για την κατάσταση στο Alter, για το μυστικά ανάμεσα στον ίδιο και τον Γιώργο Παπαδάκη, για τα νούμερα και για την πολιτική.
Ποια είναι σήμερα η σχέση σας με τον Γιώργο Παπαδάκη;
Πολύ καλή. Όταν τον δω έξω, θα τον χαιρετήσω, δεν θα παίξουμε μπουνιές. (γελάει) Ο Γιώργος είναι συνάδελφος, όχι εχθρός μου. Εγώ δεν έχω εχθρούς, ούτε αντιπάλους. Κάποιοι, όμως, έχουν αντίπαλό τους τον χρόνο, όχι εμένα.
Σε ποιους αναφέρεστε;
Σε αυτούς που αποδέχτηκαν τον όρο «βασιλιάς». Λοιπόν, για να τελειώνουμε, βασιλιάδες δεν υπάρχουν. Πέθαναν! Εγώ άλλαξα τρία κανάλια και, όπου κι αν πήγαινα, μετέφερα το κοινό μου, ενώ άλλοι είναι σιγουρατζήδες και μάγκες γιατί έμειναν στο ίδιο κανάλι από τότε που χτίστηκε η Ακρόπολη. Ούτε καρέκλα δεν άλλαξαν! Είναι σαν να παίζει κάθε φορά ο Ολυμπιακός στο Καραϊσκάκη. Γίνεται να μην κερδίσει; Προσωπικά, δίνω τους αγώνες μου και εκτός έδρας, ενώ άλλοι δεν έχουν παίξει ούτε με τον άγιο Ιερόθεο. (γελάει) Όταν έφυγα από τον ΑΝΤ1, μου είπαν: «Θα καταστραφείς!». Πήγα στον Alpha, έχτισα το πρωινό με σκληρή δουλειά και πέτυχε. Μετά, όταν πήγα στο Alter, κάποιοι μου είπαν πως δεν θα κάνω πάνω από 8%. (γελάει) Όταν δουλεύεις όμως, ο κόσμος σε ανταμείβει. Ακόμα και αυτές τις μέρες που, λόγω των απεργιών στο Alter, δεν βγάζαμε εκπομπή ο κόσμος ήταν πάντα δίπλα μας.
Αναφέστε στο Γιώργο Παπαδάκη, που βρίσκεται είκοσι χρόνια στον ΑΝΤ1;
(γελάει) Φαντάσου να έκανες 40%, να ήμουν το δεξί σου χέρι, κι όταν έφευγα, να σου έπαιρνα τους μισούς τηλεθεατές. Δηλαδή, πρέπει να με αγαπάει ο Παπαδάκης; Από τη στιγμή που του πήρα τη μισή τηλεθέαση –και μάλιστα τον καλό κόσμο–, είναι δυνατόν να με αγαπάει; Ήθελα να κάνω κι εγώ τη δική μου καριέρα. Δεν έκλεψα κανέναν, δούλεψα σκληρά για να καταφέρω ό,τι κατάφερα. Σε αυτή τη ζωή μόνο τους γονείς, την πίστη και την πατρίδα μας δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Όλα τα άλλα αλλάζουν. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι υπάρχει ένα μεγάλο μυστικό ανάμεσα σ’ εμένα και στον Παπαδάκη, το οποίο θα αποκαλύψω εν καιρώ.
Εσείς παραμένετε απλήρωτος;
Φυσικά. Και μάλιστα εδώ και αρκετό καιρό. Ό,τι ισχύει για όλους ισχύει και για μένα. Όταν τέθηκε θέμα πληρωμών στο κανάλι, τους είπα: «Πρώτα θα πληρωθούν οι συνάδελφοί μου και μετά εγώ». Πώς μπορώ να δεχτώ να μείνει απλήρωτος ο καμεραμάν, που κουβαλάει την κάμερα τόσες ώρες στον ώμο του, ο απλός δημοσιογράφος, που παίρνει 700 ευρώ, και να πληρωθώ εγώ; Συγνώμη, αλλά δεν μου το επιτρέπει η συνείδησή μου! Πρέπει να σκεφτόμαστε και τον διπλανό μας, γιατί ειδικά στην τηλεόραση δεν μπορείς να τα κάνεις όλα μόνος σου.