Για τις αναγκαίες προσθήκες στο νέο θεσμικό πλαίσιο οργάνωσης των Ελλήνων παραγωγών κάνει λόγο ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ηρακλείου, Μανόλης Στρατάκης.
Ο κ. Στρατάκης στο άρθρο του διατυπώνει την ανάγκη της κοινής δράσης των αγροτών ενώ αναφέρει ότι ο στόχος, είναι αυτός που δημιουργεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει κάθε φορά να δομηθούν οι μορφές συνεργασίας.
Δείτε αναλυτικά το άρθρο του βουλευτή Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ, Μανόλη Στρατάκη.
Είναι γεγονός ότι η μορφή της αγροτικής εκμετάλλευσης στην Ελλάδα, αλλά και πολλά άλλα διαρθρωτικά προβλήματα που έχουν σχέση με κυρίαρχες νοοτροπίες των Ελλήνων αγροτών και η δομή της εκμετάλλευσης, επιβάλλουν οι Έλληνες αγρότες να δράσουν από κοινού.
Ο στόχος που κάθε φορά πρέπει να κατακτηθεί, διαμορφώνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πρέπει να δομηθούν οι μορφές συνεργασίας για να υπηρετηθούν οι επιμέρους στοχεύσεις.
Το συνεταιριστικό κίνημα στην Ελλάδα από την ίδρυσή του, στη μεγάλη του πλειοψηφία υπηρέτησε κατά κανόνα τον αγρότη στην εξεύρεση πόρων και εφοδίων, για αύξηση της παραγωγής κυρίως σε περιόδους που ετίθετο θέμα επάρκειας αγαθών. Σ\’ αυτόν τον τομέα, ο αγρότης έκανε σημαντικές προόδους.
Μικρό μέρος του συνεταιριστικού κινήματος έστρεψε την προσοχή του στη μεταποίηση και τις άλλες δράσεις που απαιτούνται για την ολοκλήρωση του αγροτικού τομέα. Η μεγάλη πλειοψηφία, όμως, αδράνησε και στη χειρότερη περίπτωση με ενέργειες και δράσεις απαξίωσε ακόμη και την συνεταιριστική ιδέα.
Η απελευθέρωση των αγορών και η παγκοσμιοποίηση αποτελεί μία καινούργια πραγματικότητα που βάζει όλους μας μπροστά σε καινούργιες ευθύνες, αλλά και επιβάλλει αναγκαίες προσαρμογές για να μην αφεθούμε στα χέρια όσων θέλουν να εκμεταλλευτούν βασικές ανάγκες των ανθρώπων για αθέμιτο πλουτισμό.
Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης να θέσει σε δημόσια διαβούλευση την αναμόρφωση των Συν/σμών και εν γένει των συλλογικών αγροτικών οργανώσεων, αποτελεί μια αναγκαία προϋπόθεση που δυστυχώς καθυστέρησε και έχουν χαθεί αρκετά χρόνια, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μεγάλο κενό και τεράστιο έλλειμμα που καλύφθηκε αποσπασματικά από άλλες δομές, χωρίς τη συμμετοχή των αγροτών.
Ο διατροφικός προσανατολισμός που αποτελεί την κύρια κατεύθυνση του αγροτικού τομέα απαιτεί νέες μορφές οργάνωσης που είτε θα προκύψουν από τις υφιστάμενες με την μετεξέλιξή τους, είτε από εντελώς καινούργιες, προσαρμοσμένες στις ανάγκες των παραγωγών και τις απαιτήσεις των καταναλωτών.
Ο προσανατολισμός του αγροτικού τομέα για παραγωγή πρώτων υλών για τη βιομηχανία, θα πρέπει για τα δεδομένα της χώρας μας να είναι συμπληρωματικός του διατροφικού, που θα πρέπει να καταστεί κυρίαρχος μιας και διαθέτει σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα στο ελληνικό περιβάλλον.
Με βάση τα παραπάνω:
– Το οργανωτικό σχήμα θα πρέπει να λάβει υπόψη του το αναγκαίο κρίσιμο μέγεθος, την κατεύθυνση και τα υφιστάμενα διατροφικά πρότυπα, τις συνήθειες και ασφαλώς αυτό που θέλει να προωθήσει.
– Η ελληνική παραγωγή και κατά περίπτωση η παραγωγή κάθε γεωγραφικής περιφέρειας, θα πρέπει να αποτελεί στοιχείο ποιοτικής κατάταξης και σταθερή βάση για δημιουργία κινήτρων στον καταναλωτή και ιδιαίτερα στον επιλεκτικό καταναλωτή.
– Γενικά οι αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες των παραγωγών, καλά οργανωμένες, είναι οι μόνες που μπορούν ακόμα και να εξαφανίσουν τις διαφορές των τιμών από το χωράφι στο ράφι, αρκεί να συμπεριληφθεί στους σκοπούς τους όχι μόνο η προώθηση της διαπραγματευτικής θέσης των παραγωγών και των οργανώσεών τους με τους φορείς εμπορίας και μεταποίησης, αλλά και η δυνατότητα οι ίδιες να διαμορφώνουν με διάφορους τρόπους, πέρα από τις δομές franchise, shop in a shop και άλλες μορφές πώλησης, δίκτυα διάθεσης τυποποιημένων προϊόντων, για λογαριασμό των παραγωγών, με μόνη υποχρέωση της Πολιτείας την παραχώρηση κατά προτεραιότητα θέσεων σταντς (stands), σε επίκαιρα σημεία πώλησης και σε λαϊκές αγορές.
– Αυτή η επιλογή είναι προϋπόθεση για να διασφαλιστεί και να προωθηθεί η ελληνική παραγωγή, να αποφευχθούν οι ελληνοποιήσεις αλλά και με την τυποποίηση και συσκευασία, όλη η προστιθέμενη αξία στα ελληνικά προϊόντα να παραμένει στη χώρα προς όφελος των ντόπιων παραγωγών και της ελληνικής οικονομίας.
Μ\’ αυτή την επιλογή μπορεί να γίνει το πρώτο καθοριστικό βήμα για την ολοκλήρωση του αγροτικού τομέα, όχι μόνο σε επίπεδο περιφέρειας αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα, πράγμα που αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για να πάρει ο αγροτικός τομέας τη θέση που του ανήκει στην Ελλάδα, με βάση τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει.