Απαντώντας στην κριτική που δέχεται τις τελευταίες μέρες, ο καθηγητής σημειώνει ότι ο νόμος δεν θα εφαρμοστεί ούτε με απειλές ούτε με ανταρσία ούτε με αστυνομικές δυνάμεις, τονίζοντας ταυτόχρονα πως «όσοι γνωρίζουν πώς λειτουργούν οι χώροι πνευματικής και επιστημονικής εργασίας, ξέρουν καλά ότι τα προβλήματα δεν λύνονται με τη βία όποιας μορφής κι απ\’ όπου κι αν προέρχεται».
Εκτίμησή του εξάλλου, είναι ότι οι πανεπιστημιακές αρχές μπορούν να επωμισθούν τις ευθύνες που τους ανήκουν για την εφαρμογή τού πανεπιστημιακού νόμου.
Αναλυτικά, σε δήλωσή του ο κ. Μπαμπινιώτης επισημαίνει ότι καλείται να αντιμετωπίσει μια έκρυθμη κατάσταση, κατά την οποία σε κανένα από τα 24 πανεπιστήμια της χώρας δεν έχει εκλεγεί το προβλεπόμενο Συμβούλιο Διοίκησης, ενώ μόνο σε επτά από τα 16 ΤΕΙ έχει εκλεγεί Συμβούλιο.
Τελικά, αναφέρει, τα ΑΕΙ φαίνονται να οδηγούνται σε αδιέξοδο και ένας νόμος που έχει ψηφισθεί με μεγάλη πλειοψηφία από τη Βουλή το 2011 στην πράξη δεν εφαρμόζεται.
Όπως ξεκαθαρίζει, αδιαπραγμάτευτη βάση του διαλόγου με τις πανεπιστημιακές αρχές είναι εφαρμογή του νόμου, «πράγμα που δεν αμφισβητούν και οι πανεπιστημιακές αρχές, με ό,τι βελτιώσεις απαιτηθούν για την εφαρμογή του στην πράξη».
«Ένας τέτοιος διάλογος όμως», επισημαινει, «για να καρποφορήσει δεν μπορεί να ξεκινάει με απειλές όπως είναι η διακοπή της χρηματοδότησης των ΑΕΙ, που αν ποτέ πραγματοποιηθεί θα οδηγήσει σε διακοπή της λειτουργίας των πανεπιστημίων και σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις», και στο σημείο αυτό σημειώνει ότι «ήδη έχουν δοθεί με υπουργικές αποφάσεις (κατά «παρέκκλιση» του νέου νόμου μέχρι την 6η Μαρτίου 2012) τρία δωδεκατημόρια, δηλ. 24% του προϋπολογισμού.
Αποψη του υπουργού Παιδείας είναι ότι η νέα κυβέρνηση που θα προέλθει από τις επικείμενες εκλογές και η νέα ηγεσία του υπουργείου πρέπει να βρει εδραιωμένο ένα κλίμα εμπιστοσύνης, συνεννόησης και συνεργασίας με τα πανεπιστήμια, ώστε να εφαρμοσθεί ο νόμος με όποιες βελτιώσεις και να επιλυθούν τα προβλήματα.
«Ούτε με απειλές ούτε με ανταρσία ούτε με αστυνομικές δυνάμεις μπορεί να εφαρμοσθεί ο νόμος στα πανεπιστήμια», υπογραμμίζει και εκτιμά ότι «οι πανεπιστημιακές αρχές, αν τις εμπιστευθούμε, αν διαλεχθούμε μαζί τους και δι\’ αυτών με την πανεπιστημιακή κοινότητα, μπορούν να επωμισθούν τις ευθύνες που τους ανήκουν για την εφαρμογή τού πανεπιστημιακού νόμου».
(protothema.gr)