Χαρακτηριστική ήταν η σχετική αναφορά του διευθυντή του Ελληνικού Συνδέσμου Βιομηχανιών & Τυποποιητών Ελαιολάδου (ΕΣΒΙΤΕ) κ. Παναγιώτη Καραντώνη (φωτογραφία):
«Παράγουμε περίπου 300-350 χιλιάδες τόνους και σε μόνιμη βάση είμαστε πλεονασματικοί, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ισορροπία μεταξύ παραγωγής και διάθεσης . Για να πετύχουμε την απορρόφηση της πλεονάζουσας παραγωγής ,η ισορροπία εξασφαλίζεται μέσω της χύμα προώθησης του προϊόντος στην Ιταλία. Αυτή είναι μια κατάσταση που ούτε ευσταθής είναι ούτε προοπτική δίνει. Εάν θέλουμε να μιλάμε για προοπτική και μέλλον για τους παραγωγούς και τις επιχειρήσεις που εμπλέκονται στο ελαιόλαδο πρέπει να βρούμε διεξόδους στην διοχέτευση της επιπλέον παραγωγής στο εξωτερικό. Η μόνη διέξοδος είναι η τυποποίηση του προϊόντος.»
Στο ίδιο πλαίσιο και ο Περιφερειάρχης Κρήτης κ.Σταύρος Αρναουτάκης επεσήμανε πως «πρέπει να δούμε την τυποποίηση του ελαιολάδου που φεύγει χύμα από την Κρήτη. Θα συνεργαστούμε όλοι οι φορείς και με στόχο να βγαίνει στο εξωτερικό με το δυνατό μας όνομα που είναι η Κρήτη. Θεωρώ ότι με την συνεργασία όλων μπορούμε να πετύχουμε τον στόχο μας που είναι μια καλύτερη τιμή για τον παραγωγό.»
Ερωτώμενος για την – ανεπιτυχή έως τώρα – προσπάθεια του Συνδέσμου Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) για την καθιέρωση της ενιαίας Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) για όλα τα έξτρα παρθένα ελαιόλαδα της Κρήτης ο κ.Αρναουτάκης απάντησε :
«Την Τρίτη έχουμε μια συνάντηση με τον ΣΕΔΗΚ στα γραφεία της Περιφέρειας. Πιστεύω ότι μέσα σε ένα – ενάμιση μήνα θα έχουμε ολοκληρωμένη πρόταση για το πώς θα πάμε στην επόμενη μέρα.»
Η «ψαλίδα» στις τιμές παραγωγού – καταναλωτή
Στο μεταξύ, στις χαμηλές πωλήσεις τυποποιημένου ελαιολάδου στην εσωτερική αγορά και στην μικρή δυναμικότητα των επιχειρήσεων τυποποίησης με αποτέλεσμα το μεγάλο κόστος, απέδωσε ο διευθυντής του ΕΣΒΙΤΕ κ. Καραντώνης την μεγάλη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των τιμών που εισπράττει ο παραγωγός και εκείνων που πληρώνει ο καταναλωτής.
«Η αγορά του ελαιολάδου στην εσωτερική αγορά είναι αρκετά ανταγωνιστική, αλλά το μεγάλο μας μειονέκτημα που οδηγεί στην μεγάλη διαφορά τιμών παραγωγού με τις τιμές του καταναλωτή οφείλεται στο μικρό μέγεθος της αγοράς» είπε ο κ.Καραντώνης διευκρινίζοντας :
« Μια επιχείρηση που παράγει 10 χιλ. τόνους τυποποιημένου ελαιολάδου έχει ένα σταθερό κόστος. Αν πάει στους 20 χιλ τόνους το σταθερό κόστος θα αυξηθεί ελάχιστα και έτσι το αποτέλεσμα θα είναι να πέσει αρκετά η τιμή για την μονάδα του προϊόντος. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την εσωτερική μας αγορά των 50 χιλιάδων τόνων, που μετά βίας φτάνει στα ράφια των Super Market, με τις αγορές της Ιταλίας και της Ισπανίας των 600 χιλ τόνων.
Το μεγάλο πρόβλημα των Ελληνικών επιχειρήσεων είναι το μικρό τους μέγεθος με ένα πολύ μεγάλο κατά μονάδα σταθερό κόστος στην τιμή του τελικού καταναλωτή. Για αυτό λέμε πως μόνο μέσα από την διεύρυνση του όγκου της εσωτερικής αγοράς θα πετύχουμε καλύτερη σχέση τιμών παραγωγού – καταναλωτή προς όφελος και των δύο. Αυτή την στιγμή υπάρχει μια στρεβλή κατάσταση που συνεπάγεται το άνοιγμα των τιμών»
Οι προτάσεις της ΓΕΣΑΣΕ
Στην διάρκεια των εργασιών της ημερίδας ο πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Ελλάδος (ΓΕΣΑΣΕ) κ.Γιώργος Γωνιωτάκης , παρουσίασε συγκεκριμένες προτάσεις για την βελτίωση της δραματικής κατάστασης που βιώνουν οι ελαιοπαραγωγοί και η οποία επιδεινώνεται διαρκώς τα τελευταία χρόνια. Όπως είπε μεταξύ άλλων ο κ.Γωνιωτάκης
«1) Το ελαιόλαδο είναι το μοναδικό υγρό προϊόν που πωλείται ανά κιλό από τον παραγωγό ενώ από τον καταναλωτή αγοράζεται ανά λίτρο. Θεωρούμε ότι και ο παραγωγός θα πρέπει να πουλά ανά λίτρο. Αυτό σημαίνει ότι θα έχει μια διαφορά περίπου 84 γραμμαρίων τα οποία σήμερα είναι σε βάρος του παραγωγού.
2) Ο παραγωγός πουλώντας το προϊόν του το πουλά γραμμή προς γραμμή και κάθε γραμμή προς τα κάτω σημαίνει μικρότερη τιμή. Ο καταναλωτής αγοράζει έξτρα παρθένο ελαιόλαδο από 0 έως 9 γραμμές σε μια ενιαία τιμή. Θεωρούμε ότι και εδώ θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος πώλησης από τον παραγωγό και να πωλεί το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο με την ανώτερη τιμή.
3)Να υπάρξει νομοθετική και αγορανομική διάταξη, όπως συμβαίνει με την φέτα στην χωριάτικη σαλάτα όπου καθορίζεται πως η χωριάτικη σαλάτα πρέπει να έχει μόνο Ελληνική φέτα. Το ίδιο να συμβαίνει και με το ελαιόλαδο, ώστε να χρησιμοποιείται μόνο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο.
4)Να υπάρξει ενημέρωση , μέτρα στήριξης καθώς και κανόνες προώθησης του προϊόντος απευθείας από τον παραγωγό στον καταναλωτή. Όμως πρέπει να υπάρχουν ξεκάθαροι κανόνες που να αφορούν μόνο στο προϊόν που παράγει ο κάθε ελαιοπαραγωγός. Σε ότι αφορά στο επίμαχο θέμα της συσκευασίας, για το πόσα λίτρα θα είναι, θεωρώ ότι η αγορά καθορίζει τους κανόνες, αρκεί να είναι η συσκευασία κατάλληλη για τρόφιμα.
5)Να εφαρμοστεί σύστημα ιχνηλασιμότητας από το χωράφι μέχρι το τραπέζι του καταναλωτή για να προστατεύσουμε το ίδιο το προϊόν.
Επιπλέον ο κ.Γωνιωτάκης αναφέρθηκε στην αξιοποίηση του τουρισμού για την διάδοση και προώθηση του έξτρα παρθένου ελαιολάδου, ενώ τόνισε πως το κράτος απουσιάζει από το θέμα των ελέγχων στην αγορά επισημαίνοντας την πολυδιάσπαση και έλλειψη συντονισμού που υπάρχει σε αυτόν τον τομέα.
Επίσης στις εργασίες της ημερίδας μίλησαν και οι κ.κ. Δρ Ι.Μετζιδάκης, Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ/ Ινστιτούτο Ελαίας& Υποτροπικών Φυτών Χανίων, με θέμα «Σύγχρονες Τεχνικές Ελαιοκαλλιέργειας – Η Ελληνική Πραγματικότητα», Δρ.Π. Καλαϊτζής – Συντονιστής Σπουδών & Έρευνας Τμήματος Γενετικής&
Βιοτεχνολογίας Οπωροκηπευτικών ΜΑΙΧ και Χ. Πετράκης – Χημικός/ Τεχνικός Υπεύθυνος Ποιότητας Εργαστηρίου Αναλυτικής Χημείας & Φυσικών Προϊόντων ΜΑΙΧμε θέμα «Τεχνικές Προσδιορισμού της Προέλευσης, της Γνησιότητας και της Νοθείας του Παρθένου Ελαιολάδου».