«…Όσο αφορά τα κριτήρια επιλογής δικαιούχων και συγκεκριμένα το όριο ηλικίας που πρέπει να υπερβαίνει το 78ο έτος, πρέπει να λάβετε υπόψη σας ότι ο μέσος όρος προσδόκιμου ζωής στην Ελλάδα για τους άνδρες είναι το 75ο έτος και για τις γυναίκες το 82ο. Έτσι αυτόματα αποκλείεται ένας μεγάλος αριθμός τω ήδη εξυπηρετουμένων που βρίσκονται σε άλλη ηλικιακή κατηγορία αν και υπερήλικες , γνωρίζεται ότι χρήζουν βοήθειας και μάλιστα αυτό το κριτήριο μπαίνει στην Β΄Φάση υλοποίησης του Προγράμματος
Το δε κριτήριο που αφορά το αναγκαίο ποσοστό αναπηρίας που πρέπει να υπερβαίνει το 67% ;, στην άμεση και πρώτη εφαρμογή του προγράμματος εξαιρεί ένα μεγάλο ποσοστό ωφελουμένων εκτός υπηρεσιών του προγράμματος, οι οποίοι ενώ μεν έχουν σοβαρές ανάγκες (κοινωνικός αποκλεισμός, ψυχοσωματικά προβλήματα υγείας, αδυναμία εκπλήρωσης υποχρεώσεων κ.λ.π.), δεν μπορούν να υποστηριχτούν από το πρόγραμμα, εξαιτίας του μη διαπιστωμένου αναγκαίου ποσοστού αναπηρίας 67% που τίθεται ως αναγκαία προϋπόθεση..
Αλλά και η κατηγορία των δικαιούχων εκείνων, που αν και υπερβαίνουν το 67% και δικαιούνται το επίδομα αναπηρίας, εξαιρούνται από τους μελλοντικούς ωφελούμενους, αφού θεωρούνται προνομιούχοι αδιαφορώντας αν καλύπτονται με επάρκεια οι αυξημένες ανάγκες τους…»
Ο κ. Μαλανδράκης καταλήγοντας στην επιστολή τονίζει την ανάγκη τροποποίησης του νόμου και της εγκυκλίου του Ι.Κ.Α. Ε.Τ.Α.Μ. ,προκειμένου να συνεχίσει το κοινωνικά αποδεκτό και αναγκαίο πρόγραμμα με το υπάρχον εξειδικευμένο και επιστημονικά καταρτισμένο προσωπικό, σαν ελάχιστη κοινωνική προσφορά που είναι υποχρέωση όλων μας.