Είναι πολύ μικρά σκαθάρια και αποτελούν μέλη της συνομοταξίας των κολεοπτέρων. Επιστημονικά, ονομάζονται Callosobruchus maculatus και χωρίζονται σε αρσενικά και θυληκά με σημαντικότατη ιδιαιτερότητά των αρσενικών τα αγκάθια που «κουβαλούν»… στο πέος τους.
Τα αγκαθωτά τους πέη προκάλεσαν το ενδιαφέρον των επιστημόνων, οι οποίοι θέλησαν να τα μελετήσουν για να βρουν σε τι τα βοηθά αυτό τους το χαρακτηριστικό.
Στο περιοδικό Behavioral Ecology αναφέρεται πως η διαδικασία ερωτικής συνεύρεσης με τα θηλυκά ταίρια τους είναι εξαιρετικά επίπονη. Σαν αποτέλεσμα, οι «κυρίες» διώχνουν τους «κυρίους» κακήν κακώς και όσο πιο σύντομα γίνεται ύστερα από την επαφή, επειδή δεν αντέχουν τον πόνο των αγκαθιών τους. Επίσης, τα αγκάθια τους προκαλούν βαρύτατους τραυματισμούς στα θηλυκά γεννητικά όργανα.
Στις έρευνες πήραν μέρος Σουηδοί και Αμερικάνοι ειδικοί.
Πιο συγκεκριμένα, το περιοδικό Science Nordic αναφέρει πως αφού οι επιστήμονες έκοψαν με ειδικό ξυραφάκι τα αγκάθια και αναισθητοποίησαν την περιοχή του πέους των σκαθαριών, ανακάλυψαν πως όσο πιο μεγάλο και καταστροφικό είναι ένα αγκάθι τόσο περισσότερους απογόνους αναπαράγει το «τρυπημένο» θηλυκό.
Γιατί; Διότι κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής τους επαφής συμβαίνει το εξής: Στα συγκεκριμένα σκαθάρια, το σπέρμα του αρσενικού δεν φτάνει κατευθείαν στα ωάρια, αντιθέτως, «φωλιάζει» σε ειδικές κοιλότητες, γνωστές ως «γεννητικές τσέπες». Όμως, όταν το «κεντρί» είναι μεγαλύτερο, με το «τρύπημα» των θηλυκών, το σπέρμα φτάνει βαθύτερα.
Ολόκληρη η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Current Biology, με τον καθηγητή Göran Arnqvist να τονίζει πως αυτή είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται τέτοια μελέτη σε πειραματικό επίπεδο, σχετική με το φαινόμενο της σεξουαλικής επιλογής των δυγκεκριμένων σκαθαριών.
protothema.gr