Μια κατάσταση η οποία είναι άγνωστη ανακινεί συναισθήματα άγχους. Σε κατάσταση άγχους ο οργανισμός έχει δυο τρόπους να αντιδράσει: με μάχη ή φυγή, δηλαδή αποφεύγει την κατάσταση ή την αντιμετωπίζει.
Η αποφευκτική συμπεριφορά είναι αυτή της προσφυγής στο φαγητό, τη φαινομενικά ασφαλή αντίδραση.
Το άτομο κάθε φορά που συγκρατείται αποφεύγει να δει την κατάσταση στις αληθινές της διαστάσεις κι έτσι χάνει την ευκαιρία να αποκτήσει επίγνωση του τι του/της συμβαίνει αλλά και να δει τα μέσα που διαθέτει για τη διαχείριση της συνθήκης.
Για να αντιμετωπίσει κανείς μια κατάσταση χρειάζεται να έχει γνώση των δυνατοτήτων αλλά και των περιορισμών του έτσι ώστε να βρει τρόπο να τις εξελίξει ως εκεί που δύναται.
Ο πειραματισμός λοιπόν είναι απαραίτητος σύμμαχος προκειμένου να δει το άτομο τι του ταιριάζει και τι όχι, ως τρόπος συμπεριφοράς για να μπορεί να το υποστηρίξει και να μην το νιώθει ως κάτι ξένο ως προς αυτόν/αυτή.
Η νέα συνθήκη που θα προκύψει μέσα από τη δοκιμή μπορεί να διαφέρει τελείως από αυτή που αρχικά είχε υπολογίσει το άτομο. Μη δίνοντας όμως την ευκαιρία στον εαυτό του να δει και να αναγνωρίσει τα «εργαλεία» που διαθέτει, στερεί την ευκαιρία από τον ίδιο να προχωρήσει προς ένα δρόμο που θα του προσφέρει μια πραγματική αίσθηση ικανοποίησης.
Για να προχωρήσουμε πολλές φορές είναι απαραίτητο να απαγκιστρωθούμε από παλιά, γνώριμα μοτίβα που η ασφάλεια τους είναι φαινομενική και ψευδής και μας στερούν την πραγματική αίσθηση ελέγχου.
Ελευθερία Πολυζώη
Ψυχολόγος-Κοινωνιολόγος