Και όταν, το 1844, το απέκτησαν, το ευχαριστήθηκαν:
Στις πρώτες εκλογές ψήφιζαν επί έξι ολόκληρους μήνες!
Οι πρώτοι εκλογικοί νόμοι
Η Εθνοσυνέλευση που προέκυψε μετά την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, είχε δύο αποστολές:
Δημιούργησε τον πρώτο καταστατικό χάρτη της Ελλάδας (συνταγματική βασιλεία) και στις 18 Μαρτίου 1844, ψήφισε τον πρώτο εκλογικό νόμο της χώρας.
Συμβολικά δημοσιεύτηκε στις 25 Μαρτίου και ήταν ο πιο προοδευτικός στον κόσμο, εως την ώρα εκείνη.
Όριζε το πολίτευμα της χώρας ως Συνταγματική Μοναρχία. Προέβλεπε επίσης τη διενέργεια εκλογών κάθε τρία χρόνια, με πλειοψηφικό σύστημα δύο γύρων, με άμεση και καθολική ψηφοφορία. Δικαίωμα ψήφου αναγνωρίζονταν σε όλους τους άρρενες Έλληνες πολίτες, που διέθεταν ιδιοκτησία και είχαν συμπληρώσει το 25ο έτος της ηλικίας τους.
Δικαίωμα εκλογής είχαν όσοι ήταν άνω των 30 ετών.
Πρωθυπουργός ωστόσο, δεν διορίζονταν ο νικητής των εκλογών, αλλά αυτός που επέλεγε ο βασιλιάς.
Η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες στον κόσμο που μπορούσαν να ψηφίζουν και οι φτωχοί αυτοί που δεν είχαν στην κατοχή τους ακίνητη περιουσία.
Με τον εκλογικό νόμο του 1877 έχουν δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα όλοι οι ενήλικοι άνδρες, πράγμα που είναι αρκετά προοδευτικό για την εποχή εκείνη. Επομένως η Ελλάδα ήταν τότε μια από τις πιο πρωτοποριακές χώρες σε νομικό, τουλάχιστον, επίπεδο.
Το 1930 δόθηκε για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, μόνο για δημοτικές εκλογές, υπό τον όρο να είναι ενγράμματες και να έχουν κλείσει το 30 έτος της ηλικίας τους. Μόνο 240 βρέθηκαν να έχουν τα προσόντα και τη θέληση να ψηφίσουν. Ήταν σπάνιο το 1930 να μαθαίνει γράμματα μια γυναίκα.
Οι εκλογές έπρεπε να διεξαχθούν σε οχτώ μέρες.
Το πρόβλημα ήταν ότι ο νόμος δεν ξεκαθάριζε αν αυτές οι οχτώ μέρες έπρεπε να είναι κοινές για όλη τη χώρα ή όχι.
Με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η εκλογική διαδικασία τον Απρίλιο του 1844 και τον
Σεπτέμβριο να συνεχίζεται ακόμα σε ορισμένες περιοχές.
Οι τρεις μονομάχοι
Η διάλυση της Εθνοσυνέλευσης βρήκε την Ελλάδα με τρία κόμματα:
Το γαλλικό με αρχηγό τον Ιωάννη Κωλέττη, το αγγλικό με αρχηγό τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και το ρωσικό με αρχηγό τον Ανδρέα Μεταξά.
Το γαλλικό του Κωλέττη προέβαλλε τον άκρατο εθνικισμό, ενώ το αγγλικό τη μετριοπάθεια και τον εγγλέζικου τύπου κοινοβουλευτισμό. Το ρωσικό είχε σημαία την επικράτηση της Ορθοδοξίας (και άρα ήταν εναντίον του μη ορθόδοξου Οθωνα) και την κατοχύρωση των δημοκρατικών ελευθεριών του λαού. Λεγόταν και κόμμα των Ναπαίων, από το όνομα του Κερκυραίου ρωσόφιλου, Νάπα.
Ο Οθων ήθελε μια εκλογική κυβέρνηση συνασπισμού με τους Μαυροκορδάτο – Κωλέττη, αλλά ο τελευταίος αρνήθηκε να μετάσχει, για να μπορεί να κινείται πιο ελεύθερα. Ετσι, στις 30 Μαρτίου 1844, ορκίστηκε μονοκομματική κυβέρνηση Μαυροκορδάτου, που προκήρυξε τις εκλογές, που σημαδεύτηκαν απο εκτεταμένη χρήση νοθείας (ηδη απο τότε καλα κρατει αυτό).
Ο Κωλέττης συμμάχησε με τους στρατιωτικούς, που ήξεραν πώς να «πείθουν» τον λαό. Και όπου δεν μπορούσαν να τον πείσουν, σήκωναν επαναστατική σημαία.
Σημαντικότερη ήταν η εξέγερση στην Ακαρνανία με υποκινητή το Θεοδωράκη Γρίβα (οπλαρχηγός στην Επανάσταση και φιλικά προσκείμενος στον I. Κωλέττη), η οποία εκδηλώθηκε τον Απρίλιο.
Ενα μήνα αργότερα ένοπλες συγκρούσεις σημειώθηκαν στη Μάνη μεταξύ των παραδοσιακά αντιπαρατιθέμενων οικογενειών του Τζανετάκη και των Μαυρομιχαλαίων.
Κωλέττης και Μεταξάς υπονόμευαν συστηματικά τον Μαυροκορδάτο, στο παιχνίδι μπήκε και ο Οθων, ενώ η αγγλική πρεσβεία άφησε ακάλυπτο τον εκλεκτό της.
Τέλη Ιουλίου, ένα σκάνδαλο έδωσε τη χαριστική βολή στον Μαυροκορδάτο, καθώς δημοσιεύτηκε μια επιστολή του Ανδρέα Λόντου προς κάποιον στην Πάτρα, που έδινε οδηγίες για το πώς να πεισθούν οι ψηφοφόροι να τον προτιμήσουν.
Στις 6 Αυγούστου, ο Μαυροκορδάτος παραιτήθηκε. Την ίδια μέρα ορκίστηκε ο Κωλέττης και όρισε υπουργό Στρατιωτικών τον ρωσόφιλο Κίτσο Τζαβέλλα, που ανέλαβε δράση.
Ο Μαυροκορδάτος όταν παραιτήθηκε είχε εκλέξει 52 βουλευτές σε ένα σύνολο 127 εδρών, ενώ ο Κωλέττης είχε μια μικρή μειοψηφία.
Από τη στιγμή που ανέλαβε πρωθυπουργός, πέτυχε να μεθοδεύσει υπέρ του τα υπόλοιπα εκλογικά αποτελέσματα.
Ταυτόχρονα, προχώρησε σε εκτεταμένη ακύρωση αποτελεσμάτων σε περιοχές που είχαν εκλεγεί υποψήφιοι προσκείμενοι στον Mαυροκορδάτο. Ετσι ο Μαυροκορδάτος (από τους 52 που εξέλεξε) έμεινε με δώδεκα βουλευτές, ενώ η δική του εκλογή ακυρώθηκε έξι φορές, ώσπου να επικυρωθεί την έβδομη !
Η πρώτη, εκλεγμένη Βουλή των Ελλήνων, λοιπόν, συγκροτήθηκε σε σώμα και συνεδρίασε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1845.
Πρώτος, έστω και έτσι, εκλεγμένος πρωθυπουργός της Ελλαδας λοιπόν εγινε ο Ιωάννης Κωλέττης, που εξάντλησε την τριετία, κέρδισε και τις επόμενες εκλογές (1847) με συντριπτική πλειοψηφία, αλλά αμέσως μετά πέθανε, σε ηλικία 73 χρόνων.