Η Ευρώπη περιμένει να δει τι θα απογίνει μιας και τυχόν επικράτηση \”τυχοδιωκτικών\” δυνάμεων θα ισούτο με αυτόματη έξοδό μας από το ευρώ.
Διάφορες δημοσκοπήσεις αναφέρουν οτι 2 στους 3 ψηφοφόρους επιθυμούν κυβέρνηση συνεργασίας όμως οι συνεργαζόμενοι δεν μπορούν να τα βρουν διότι οι μεν θέλουν ακύρωση του Μνημονίου (το οποίο σίγουρα σηκώνει διαπραγμάτευση), οι δε αποφαίνονται οτι τα δεκάδες δις ευρώ που εισέρευσαν στα ταμεία από την Ευρώπη, συνεπεία του Μνημονίου, για την πληρωμή παλαιών χρεών και το κούρεμα των ομολόγων ουσιαστικά απέτρεψαν την Ελλάδα από το να γίνει και επίσημα Μπανανία με μισθούς 100 ευρώ.
Η αλήθεια, ως συνήθως, βρίσκεται στη μέση. Ναι μεν οι Ευρωπαίοι μας στήριξαν ως χώρα αλλά δεν το έκαναν από αλτρουϊσμό. Θέλησαν κυρίως να προστατεύσουν τα κεφάλαια των χωρών τους που δάνεισαν την Ελλάδα ώστε να μη γίνει άτακτη χρεωκοπία και χάσουν διαπαντός τα λεφτά τους ενώ παράλληλα επέβαλλαν απάνθρωπη λιτότητα για να γίνει η Ελλάδα, υποτίθεται, ανταγωνιστική.
Από την άλλη όμως, αποτελεί ιστορικά ολέθριο σφάλμα η μη αναγνώριση οτι τόσα χρόνια η χώρα δανειζόταν ασύστολα για να καλύψει \”τρύπες\” από τα όργια φοροδιαφυγής, απάτης, σπατάλης και κακοδιαχείρησης. Τα λεφτά αυτά τα δανειστήκαμε και τα ξοδέψαμε σε ψηφοφόρους, υπερτιμημένα έργα, προμήθειες, διαφθορά και μαϊμού επιδόματα. Από την άλλη, η απασχόληση στεκόταν σε πήλινα πόδια αφού βασιζόταν κυρίως στις πιστωτικές κάρτες, τα δάνεια και την υπερχρέωση επιχειρήσεων και νοικοκυριών.
Μοιραία, λοιπόν, έπρεπε να υπάρξει μια διόρθωση η οποία λόγω της παγκόσμιας κρίσης επήλθε βιαιότατα και λόγω του πανικού της κυβέρνησης Παπαδρέου κανείς δεν σκέφτηκε αντισταθμιστικά μέτρα για να τονωθεί η απασχόληση και το επιχειρείν. Όσο δε για την ανοησία που ελέχθη πρόσφατα περί 13ου και 14ου μισθού οτι δήθεν αυτός περισώθηκε, τα νούμερα είναι αμείλικτα. Με πάνω από 30% απώλεια εισοδημάτων και μειώσεις μισθών και συντάξεων συν τους φόρους, ουσιαστικά όχι μόνο χάθηκαν οι 2 μισθοί αλλά αφανίστηκαν τουλάχιστον 2 ακόμη αν το δει κανείς αναλογικά.
Άν λοιπόν οι πολίτες σήμερα ζητούν κυβέρνηση συνεργασίας αυτό είναι κυρίως διότι αισθάνονται οτι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν έχουν πολλά να τους πουν, οπότε μια ευρεία πολιτική συμμαχία με εθνικούς στόχους ίσως έχει περισσότερες πιθανότητες για εξεύρεση λύσεων.
Για να υπάρξει όμως συνεργασία και λύσεις, πρέπει να δούμε ως χώρα τι είναι το καλύτερο για μας. Θέλουμε το ευρώ; Θέλουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση; Άν ναι, δεν μπορούμε να ακυρώσουμε μια συμφωνία που κάναμε μαζί με τους εταίρους μας. Μπορούμε όμως να την διαπραγματευθούμε όσο γίνεται καλύτερα για να μην παραμείνουμε το πειραματόζωο της Ευρώπης.
Τέλος, οι προσφερόμενοι για κυβέρνηση συνεργασίας πρέπει να σκεφθούν πως μπορούμε να ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα με περισσότερη διαφάνεια, λιγότερη διαφθορά και χωρίς επικίνδυνες πολώσεις και ακρότητες που απειλούν την κοινωνική ειρήνη.
Όσοι αυτά επιθυμούν, να είναι χρήσιμοι εντός και εκτός της χώρας, ας συνεργαστούν. Καιρός για κενές ιδεολογίες ουκ έστι πλέον. Τα ζητήματα επείγουν και η δουλειά είναι αρκετή.
Μανόλης Μπουχαλάκης
Εκπαιδευτικός-Δημοσιογράφος