Πρόσκληση στο Παλαιοχωρίτικο Καρναβάλιπαλαιοχωριτικο
Δράκος ήθελα να’μουνα, μάγισσα μ’εξε χέρια, πουλί με σκύλου κεφαλή, καβρός με δυο μαχαίρια!!!… …να μπαινοβγαίνω στις αυλές
στσοι κήπους και στσ’οντάδες, να σιχτιρίζω τσ’ Άρχοντες, να παίζω με τσι γράδες!!!
Το καρναβάλι είναι μια γνήσια λαϊκή γιορτή, που όλοι γελούν με όλους και με όλα.
Το γέλιο πάντα είχε ένα τελετουργικό χαρακτήρα, όπως φάινεται από αρκετούς μύθους και εορταστικά έθιμα της αρχαιότητας. Στην Ελλάδα, όπως και στην Αίγυπτο, η ίδια η δημιουργία του κόσμου αποδίδεται στο θεϊκό γέλιο – τον “άσβεστο γέλωντα” των Θεών – όπως τον ονομάζει ο Όμηρος. Σ’αυτές τις λαϊκές γιορτές η παραβίαση του καθιερωμένου, η γελιοποίηση ενός ταμπού, η βρισιά, η βωμολοχία και πάν’ απ’ όλα το ίδιο το απροσχημάτιστο γέλιο, περιβάλλονται με τη μαγική δύναμη να διώχνουν τα πνεύματα του κακού και ταυτόχρονα να αφυπνίζουν, με την πλημμυρίδα μιας εκρηκτικής ευθυμίας, τις κοιμισμένες δυνάμεις της φύσης.
Οι γιορτές αυτού του τύπου, διακρίνονται από την κοινή τάση να αντιστραφούν επίμονα και συστηματικά η τάξη και η ιεραρχία της κοινωνίας. Το γύρισμα του χρόνου εκφράζεται προνομιακά μ’ένα καθολικό αναποδογύρισμα: την οικοδόμηση ενός κόσμου από την ανάποδη, όπου το γέλιο αντικαθιστά τη σοβαρότητα, η εγκράτεια αντικαθιστάται από την ηδονή, ο δικαστής παίρνει τη θέση του κατηγορούμενου, ο τρελός ανακυρήσσεται σοφός, ο διάβολος δοξολογεί και πλείστα όσα παρόμοια…Μ’αυτά και με τ’άλλα σημαδεύεται το τέλος του χειμώνα μ’ ένα οργιαστικό ξέσπασμα, το οποίο “ετοιμάζει” την άνοιξη, την εφορία της γης, τη γονιμότητα των ζώων και των ανθρώπων, την έκρηξη της ζωής και την αποτροπή των πνευμάτων του κακού, ώστε να χαρίσει σε όλους την καλοχρονιά και την ευημερία.
Διαβάστε το άρθρο