Ayrton Senna da Silva (21/3/1960 – 1/5/1994)
Aν ο Prost ήταν ο «κύριος καθηγητής», ο Ayrton ήταν ο «κυρίως μάρτυρας». Ο Senna δεν σκοτώθηκε εκείνο το απόγευμα της Πρωτομαγιάς, αλλά μετείχε, έως τέλους, σε μια βασανιστική διαδικασία διαρκείας και μαρτύρησε, έσβησε με όλες τους τύπους της θρησκείας που τόσο φέρεται ότι λάτρεψε! Ο Dr. Pilot και ο κ. Άνθρωπος. Δεν μπορούσαν δυο τόσο ετερόκλητοι χαρακτήρες να ζήσουν, να χωρέσουν περισσότερο από 34 χρόνια σε ένα κορμί.
Ο υπέρτατος μαχητής, ο λυσσασμένος μονομάχος, προφανώς δεν είχε τίποτα κοινό με τον γλυκό, γοητευτικό, ντροπαλό σχεδόν Βραζιλιάνο των προσωπικών του στιγμών. Ο Ayrton βίωσε όσο λίγοι τη βαρύτητα του ρήματος ανταγωνίζομαι και χάθηκε όταν έφθασε σε μια εποχή ωριμότητας, όταν κατάλαβε ότι δεν θα πιάσει κανείς ποτέ τον ίσκιο του, όταν δεν είχε τίποτα να αποδείξει ούτε στον εαυτό του!
Οι Άραβες θα έκαναν λόγο για πεπρωμένο. Θα ομολογούσαν ότι ροκάνισε γρήγορα τις επτά ζωές του, στους κολασμένους γύρους των 65 poles του! Και άλλο τόσο γρήγορα ήρθε η λύση του δράματος. Δεν ήταν τα τσιμέντα της Taburello που άφησαν ορφανά το μότορσπορ, τη Βραζιλία, τον κόσμο. Ήταν η σύγκρουση με την ανώτερη δύναμη που δεν θέλησε ποτέ μπροστά της να συμβιβαστεί. Είναι ακριβώς ο ορισμός του τραγικού όπως οι κλασσικοί μας τον δίδαξαν!
Ο Ayrton δεν θα γινόταν Jackie Stewart, η Alain Prost. Δεν θα εξαργύρωνε την παράνοια εξώκοσμων επιδόσεων με την ιδιοκτησία ομάδας. Δεν θα γινόταν ούτε Emerson ούτε Νelson που είχαν την τύχη και την πρόνοια, να αποσυρθούν ζωντανοί. Ο Ayrton δεν θα γερνούσε, δεν θα άσπριζε! Θα έμενε στην ιστορία ως ο τελευταίος μάρτυρας των μηχανοκίνητων σπορ του 20ό αιώνα.
H πορεία του στο χώρο, αναμφίβολα υπήρξε μοναδική. Τα στατιστικά του, δείχνουν μόνον μια μικρή εικόνα του ταλέντου του. Το παλμαρές του αποδεικνύει μόνον τμήμα της αφοσίωσης του. Ίσως το χαρακτήρα του να ξεδιπλώνουν πιο πολύ οι κραυγές λύτρωσης όταν, επιτέλους, κέρδισε το ’91 μέσα στην πατρίδα του, η κίνηση του όταν έφτασε μέσα στο μποξ να αγκαλιαστεί με τον πατέρα του, η στιγμή που δεν μπορούσε να σηκώσει το έπαθλο της νίκης πάνω στο πόντιουμ από την εξάντληση μιας τόσο προβληματικής νίκης.