Η Ελλάδα βρίσκετε ‘αισίως’ στον τέταρτο χρόνο της οικονομικής κρίσης. Έχει παραδοθεί στα χέρια της Γερμανικής Κυβέρνησης και λειτουργεί βάσει των αποφάσεων και των εντολών της Γερμανίας. Επεμβαίνοντας στο πολιτικό σκηνικό και αλλάζοντας τις ζωές των Ελλήνων πολιτών. Κάτι ανάλογο με την περίοδο της κατοχής. Η μόνη διαφορά είναι το όπλο και ο τρόπος που η Γερμανία ‘αιχμαλωτίζει’ την Ελλάδα. Δεν μένει παρά να δούμε πως αυτός ο κύκλος θα ολοκληρωθεί. Θα είναι άραγε κάτι ανάλογο με το ’45 ή θα υπάρχει διαφορετική εξέλιξη;
Η Κύπρος, πριν από λίγες ημέρες εντάχθηκε στην οικονομική κρίση. Εναντιώθηκε στην Γερμανία και είχε την ανάγκη της στήριξης της Ελλάδας. Μια πράξη που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Η Ελλάδα είχε το προνόμιο της δεύτερης ευκαιρίας, να στηρίξει και να βοηθήσει με όλες της τις δυνάμεις ‘το άλλο της μισό’. Η Κύπρος, για δεύτερη φορά, χρειάστηκε την βοήθεια της Ελλάδας αλλά το μόνο που είδε ήταν η αδράνεια και η επίπληξη γιατί τόλμησαν να εναντιωθούν στην Υπερδύναμη Γερμανία. Προσπαθώντας η Ελλάδα να προφυλάξει τα συμφέροντά της. Φυσικά! Μια παρόμοια ιστορία, έζησαν οι Κύπριοι, με την εισβολή των Τούρκων στο νησί. Πάλι οι Έλληνες με πρόφαση την Δικτατορία δεν ενέργησαν άμεσα, καθυστερώντας να προσφέρουν την μόνη ουσιαστική βοήθεια που είχαν πραγματικά ανάγκη οι Κύπριοι, κατά τα άλλα, φίλοι μας!!!
Ο μόνος πραγματικός μας σύμμαχος είναι η Κύπρος! Αυτό είναι δεδομένο. Όλες οι υπόλοιπες χώρες κάποια στιγμή θα μας βοηθήσουν λόγο συμφερόντων. Αλλά δεν θα ντραπούν να εναντιωθούν σε εμάς αν χρειαστεί!! Η μόνη χώρα που θα μας στηρίξει είναι ένα κομμάτι δικό μας! Είναι η Κύπρος. Και εμείς τι κάνουμε; Ενδιαφερόμαστε μόνο για την πάρτη μας! Βάζοντας μπροστά άπειρες δικαιολογίας.
Η ιστορία είναι η κληρονομιά- η διαθήκη που αφήνει μια γενιά στις επόμενες. Τι θα γινόταν αν ο Κολοκοτρώνης ή η Μπουμπουλίνα δεν έβγαιναν στους «δρόμους» και δεν εναντιώνονταν στο τότε καθεστώς; Ή αν ο λαός και μέσα από τον λαό οι πολιτικοί δεν αντιμετώπιζαν με δύναμη και αγωνιστικότητα τον εκάστοτε εχθρό, όπως Γερμανία, Τουρκία; Ή αν η Αρχαία Ελλάδα δεν γεννούσε την Δημοκρατία, Φιλοσοφία, Ιατρική, Επιστήμη, Θέατρο, κλπ.
Βάζουμε μπροστά την Αρχαία Ελλάδα και πιστεύουμε ότι αυτό αρκεί… Λυπάμαι αλλά ίσως ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε!!! Τώρα ζούμε στην νέα Ελλάδα και αναρωτιέμαι τι έχουμε να δείξουμε, για ποιο σημείο της νεότερης ιστορίας είμαστε περήφανοι;;;
Είμαστε η Χώρα, που φωνάζουμε και ζητάμε την πατρίδα μας πίσω. Τα παράλια της Μικράς Ασίας. Μας ξερίζωσαν φωνάζουμε ακόμα και σήμερα. Αλλά όταν οι πραγματικά ξεριζωμένοι ήρθαν στην Ελλάδα, άκουγαν να τους αποκαλούν ‘Τούρκους’… Ξέρουμε ότι πίσω από οποιαδήποτε ενέργεια των Τούρκων κρύβεται η Γερμανία. Παρόλα αυτά μόνο με την Τουρκία τα βάζουμε…
Πολεμήσαμε στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και κερδίσαμε. Πολεμήστε σαν τους Έλληνες φώναζαν οι Ευρωπαίοι στους στρατιώτες τους. Ναι! Ήταν οι παππούδες μας που πολέμησαν! Και μετά;
Μετά δεν μπορούσαμε να τα βρούμε μεταξύ μας και αλληλοσκοτωθήκαμε και αποφασίσαμε εκτός των άλλων να μας εκπροσωπούν στην πολιτική άτομα που είχαν συνεργαστεί με του Γερμανούς!
Μετά μπήκαμε στον γύψο… 7 χρόνια και τέλος, όταν οι ‘φίλοι’ μας οι Αμερικάνοι μας το επέτρεψαν ξεσηκωθήκαμε! Σκοτώθηκαν παιδιά, φοιτητές. Αλλά σήμερα, επιτρέπουμε μέσω την ανύπαρκτης εκπαίδευσης και της έλλειψης γνώσης της ιστορίας να λέει μια μερίδα πολιτών ότι το Πολυτεχνείο δεν υπήρξε!!!
Το Πολυτεχνείο, είναι το ομορφότερο κομμάτι της ιστορίας των γονιών μας! Εκείνη την εποχή, υπήρξαν αγωνιστές, πρόθυμοι να θυσιαστούν για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία. Μετά, ήρθε η μεταπολίτευση. Γεμίσαμε με νεόπλουτους, με νεοέλληνες!!! Για το μόνο που ενδιαφερόμαστε είναι να ανήκουμε στη Δυτική κουλτούρα, με την μόδα, τις ιδέες, την πολιτική, τις νέες τεχνολογίες… Να είμαστε και εμείς μέρος του συνόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ανάγκη μας να συνυπάρχουμε στην Ε.Ε. μας έκανε να εθελοτυφλούμε και να μην καταλαβαίνουμε ότι η αυθεντική Ευρώπη δεν υπάρχει πια. Κάποτε υπήρχε και το όνειρό της ήταν να συνυπάρχουν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες για αποφυγή νέου πολέμου. Τι κατάφεραν; Η Ευρωπαϊκή Ένωση να μεταλλαχθεί σε ‘Γερμανική Ένωση’.
Έτσι, ήρθαμε στο σήμερα. Να βρισκόμαστε στις πύλες μιας καινούριας κατάστασης. Άλλοι το ονομάζουν 2ος εμφύλιος, άλλοι 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος, άλλοι μια νέα μορφή δικτατορίας. Υπάρχουν και οι αισιόδοξοι, που πιστεύουν ότι όλα με ένα μαγικό τρόπο θα διορθωθούν.
Τίποτα δεν τελειώνει εδώ! Η Ιστορία θα συνεχίσει να γράφει και να ξαναγράφει. Οι λαοί θα επαναλαμβάνουν την ιστορία τους με διαφορετική μορφή. Γιατί οι Λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την επαναλάβουν.
Δέσποινα Βογιατζάκη
Σύμβουλος Δημοσίων Σχέσεων