Η ένταξη του στην αριστερά ξεκινά από την προδιδακτορική ΕΔΑ και τους Λαμπράκηδες στη συνέχεια. Η δράση του ως αριστερός ξεκινά ακόμα από τη φοίτηση του στην Εμπορική αλλά και στη συνέχεια στο στρατό. Άνθρωπος σοβαρός με άποψη και πρωτοβουλίες συμμετέχει ενεργά στην πρώτη κίνηση κατά της δικτατορίας του ’67 που έγινε στην Ελλάδα, τα γνωστά γεγονότα του Ηρακλείου, από τα οποία φάνηκε η άμεση αντίδραση του λαού στο πραξικόπημα και στα οποία πρωτοστατεί μαζί με τις κεντρώες δυνάμεις της εποχής.

Την περίοδο της δικτατορίας το τυπογραφείο του Γιάννη στο Καμαράκι έμελλε να γίνει ένα άτυπο ‘’κρυφό σχολείο της αριστεράς’’. Ο Γιάννης αντιλαμβάνεται πλέον το ρόλο του στη διαμόρφωση νέων αριστερών συνειδήσεων μέσα στη σκοτεινή περίοδο της χούντας.

Αρκετές δεκάδες άνθρωποι, νέοι τότε και γνωστοί στην κοινωνία σήμερα, ενεργά στελέχη κομμάτων, πανεπιστημιακοί, επιστήμονες, εργαζόμενοι και αγρότες πέρασαν εκείνη τη περίοδο από το τυπογραφείο του Γιάννη, χωρίς να γνωρίζονται μεταξύ τους –για να τηρηθούν και οι κανόνες συνωμοτικότητας της εποχής.

Ήταν από τους αφανείς ήρωες της περιόδου της δικτατορίας, ζωντανός και πανέξυπνος κατάφερε να μην εκθέσει κανέναν και να μην εκτεθεί και ο ίδιος. Μια νησίδα Δημοκρατίας στο χουντοκρατούμενο Ηράκλειο.

Μετά τη δικτατορία, για το πρώτο διάστημα. ήταν ο πρώτος γραμματές της ΚΝΕ Κρήτης. Στη συνέχεια, εντάσσεται στο ΚΚΕ και λειτούργησε επί σειρά ετών ως γραμματέας του ΚΚΕ αγροτών, πρωτοστατώντας στην ανάπτυξη της οργάνωσης στην Κρήτη και στο αγροτικό κίνημα.

Στις μετέπειτα περιπέτειες της αριστεράς, ο Γιάννης κράτησε πάντα μετριοπαθή στάση συζητώντας τις απόψεις του ελεύθερα με όλους. Απόψεις τις οποίες τα τελευταία χρόνια διατύπωνε σε τακτική αρθρογραφία του στον τοπικό τύπο του Ηρακλείου.

Ο Γιάννης ξεχώριζε πάντα για τη σοβαρότητα του, την αίσθηση χιούμορ, για το σταθερό χαρακτήρα του και τη συνέπεια του. Ήταν ευφυής, ανοιχτός στο καινούριο και στους νέους ανθρώπους, άνθρωπος της αριστεράς και της κοινωνίας συγχρόνως, γνώστης της ανθρώπινης ψυχής, αγωνιστής μέχρι το τέλος.