Δηλαδή θεωρούν ότι έχουν \”δεμένα ψηφαλάκια\” (εξαπατημένους ψηφοφόρους) και παζαρεύουν την έμμισθη θέση στο Δήμο την επομένη των εκλογών.
Οπότε, αυτό που κάνουν είναι να εντάσσονται στις διάφορες δημοτικές παρατάξεις την τελευταία στιγμή με κριτήριο την παράσταση νίκης αλλά και την αποδοχή του ρουσφετιού τους. Δηλαδή, τα κριτήριά τους δεν είναι το πρόγραμμα, η συνέπεια ή το όραμα της κάθε δημοτικής παράταξης αλλά καθαρά το προσωπικό τους συμφέρον.
Το θέμα βεβαίως ξεκινά από τους επικεφαλής των παρατάξεων που μπαίνουν σε διαδικασία διαπραγμάτευσης. Κανείς όμως από τους υποψήφιους δημάρχους δεν έχει μπει στην διαδικασία να καταγγείλει αυτούς τους εκβιασμούς.
Από την άλλη, ο δημότης μπορεί να εντοπίσει αυτούς τους \”έμμισθους\” δημοτικούς συμβούλους απλά και μόνο από δύο χαρακτηριστικά:
Την ένταξή τους στο επιλεγόμενο ψηφοδέλτιο την τελευταία στιγμή αλλά και την μετακίνησή τους σε ψηφοδέλτιο το οποίο εκτιμούν ότι θα νικήσει.
Τα χρόνια του μνημονίου άλλαξαν τον πολιτικό πολιτισμό της Ελλάδας. Ο ψηφοφόρος πλέον έχει νέα κριτήρια πολιτικής αξιολόγησης, όπως την κοινωνική δράση του υποψηφίου, τον αληθινό πολιτικό λόγο, την έντιμη και διάφανη πολιτική διαδρομή, την διάθεση της πραγματικής προσφοράς και καταδικάζει πλέον ψηφοθηρευτές διαφόρων κομματικών χώρων.
Δεν υπάρχουν πια \”δεμένοι\” ψήφοι και αυτοί που τους επικαλούνται είναι απλά αιθεροβάμονες και υποτιμούν την νοημοσύνη του κόσμου.
Πως πρέπει να απαντήσει ο ψηφοφόρος;
Αφού αξιολογήσει την συνολική πορεία του υποψήφιου δημοτικού συμβούλου (κοινωνική και πολιτική) για την συνέπειά του, μετά να αξιολογήσει και τον υποψήφιο δήμαρχο για τις επιλογές των υποψηφίων του και την συνολική σηματοδότηση που θα εκφράζει ο συνδυασμός του.
Και τέλος απλά να στείλει στο σπίτι τους αυτούς που πρέπει.
Πέρης Μανουδάκης