Τέλος σε ένα «βρώμικο» παιχνίδι δισεκατομμυρίων ευρώ με τα αέρια του θερμοκηπίου στο οποίο επιδίδονται πολλές ευρωπαϊκές εταιρείες κερδίζοντας τεράστια ποσά, επιχειρεί να βάλει η Κομισιόν.
Το πρώτο βήμα έγινε την Παρασκευή, όταν οι αντιπρόσωποι των χωρών- μελών συμφώνησαν στις προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να απαγορεύεται στο εξής η αγορά δικαιωμάτων ρύπων (offsets), μέσω του Μηχανισμού Καθαρής Ανάπτυξης (Clean Development Mechanism – CDM), για δύο επικίνδυνα αέρια : το HFC-23 (τριφθορομεθάνιο), υποπροϊόν της διαδικασίας παρασκευής του HCFC-22 και το Ν2Ο (υποξείδιο του αζώτου) υποπροϊόν της παραγωγής αδιπικού οξέος.
Στην ουσία η απόφαση αυτή βάζει τέλος σε μία κραυγαλέα περίπτωση εκμετάλλευσης του Μηχανισμού Καθαρής Ανάπτυξης, με τεράστιο κόστος για το περιβάλλον και αδικαιολόγητα μεγάλα έσοδα για πολλές ευρωπαϊκές εταιρείες,
Τι συμβαίνει σήμερα
Σύμφωνα με δημοσίευμα που παρουσιάζεται από την ιστιοσελίδα του energypress.gr πολλές ευρωπαϊκές ενεργειακές επιχειρήσεις αγοράζουν δικαιώματα για αυτά τα αέρια από εταιρείες σε αναπτυσσόμενες χώρες, κυρίως στη Κίνα και την Ινδία, μέσω του μηχανισμού CDM. Υπενθυμίζεται ότι ο Μηχανισμός Καθαρής Ανάπτυξης είναι ένα υποστηρικτικό σύστημα που δεν επιφέρει πραγματικές μειώσεις αερίων του θερμοκηπίου, απλά επιτρέπει σε εταιρείες αναπτυγμένων χωρών να ρυπαίνουν περισσότερο, με αντάλλαγμα να πληρώνουν κάποια ποσά για να επιτευχθεί αντίστοιχη μείωση της ρύπανσης σε αναπτυσσόμενες χώρες. Δηλαδή, έχει ουδέτερο αποτέλεσμα στο κλίμα και απλώς συμβάλλει στην ήπια προσαρμογή των αναπτυγμένων οικονομιών σε μία οικονομία χαμηλού άνθρακα μέσω έργων μείωσης της ρύπανσης σε αναπτυσσόμενες χώρες. Με τον τρόπο αυτό προσφέρει μια σημαντική οικονομική διευκόλυνση προς τις εταιρείες των ανεπτυγμένων κρατών.
Πως στήθηκε ένα παιχνίδι εκατοντάδων εκατ. ευρώ
Αποκαλύφθηκε λοιπόν ότι τα προηγούμενα χρόνια οι εταιρείες σε Κίνα και Ινδία έπαιρναν τα χρήματα προκειμένου να καταστρέφουν τα συγκεκριμένα αέρια που είναι παράγωγα άλλων διαδικασιών και έχουν συγκριτικά χαμηλό κόστος καταστροφής. Ακριβώς όμως επειδή είχαν χαμηλό κόστος καταστροφής, στήθηκε ένα παιχνίδι εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ : Οι μεν ευρωπαϊκές εταιρείες, (δήθεν στο όνομα της καταπολέμησης των κλιματικών αλλαγών) πλήρωναν σχετικά φθηνότερα για να αγοράσουν αδικαιολόγητα μεγάλο αριθμό δικαιωμάτων, οι δε, εταιρείες στις αναπτυσσόμενες χώρες, έβγαζαν δυσανάλογα κέρδη και τα επανεπένδυαν προκειμένου να αυξήσουν κι άλλο την παραγωγή των αερίων !
Εταιρεία της Ινδίας έβγαλε 66 εκατ. ευρώ μόνο μέσα στο 2007 !
Με λίγα λόγια, το σκάνδαλο με τα αέρια HFC-23 υπονόμευσε την αξιοπιστία των ευέλικτων μηχανισμών του Κιότο. Τα στοιχεία που έδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι αποκαλυπτικά (http://ec.europa.eu/clima/news/docs/ia_restrictions_industrial_en.pdf), καθώς δείχνουν ότι πολλές εταιρείες σε αναπτυσσόμενες εταιρείες, από τον πρώτο ήδη χρόνο λειτουργίας τους βγάζουν τόσα κέρδη από την πώληση δικαιωμάτων που εξασφαλίζουν την κάλυψη των λειτουργικών τους εξόδων εφόρου ζωής! Είναι χαρακτηριστικό, ότι μία εταιρεία από την Ινδία, η Gujarat Fluorochemicals Ltd που παρασκευάζει το ψυκτικό αέριο HCFC-22, έβγαλε από πώληση δικαιωμάτων HFC-23 (υποπροϊόν της διαδικασίας), το ποσό των 66 εκατ.ευρώ μόνο μέσα στο 2007! Μεγάλο μέρος των εσόδων πήγε εκ νέου στην παραγωγή νέας ποσότητας HCFC-22!