Προ των πυλών βρίσκεται το πρώτο κύμα ανακλήσεων 30-50 παλαιών αδειών αιολικών πάρκων που χρονολογούνται από την περίοδο 2002-2003 και που ακόμη και σήμερα παραμένουν ανενεργές, δηλαδή οι κάτοχοί τους δεν τις έχουν μετουσιώσει σε έργα.
Πρόκειται για άδειες συνολικής ισχύος 400-500 MW που θα ανακληθούν το προσεχές διάστημα, αμέσως μόλις ο νέος Κανονισμός Αδειών ΑΠΕ που κατάρτισε η ΡΑΕ γίνει υπουργική απόφαση, δηλαδή εντός Ιουνίου. Το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση των ανακλήσεων έγινε χθες, με τροπολογία που κατέθεσε χθες η υπουργός ΠΕΚΑ στη Βουλή, στο πλαίσιο της συζήτησης του νομοσχεδίου για τη θαλάσσια στρατηγική, του νέου κανονισμού που βάζει \”φρένο\” σε φαινόμενα αγοραπωλησίας αδειών ΑΠΕ.
Όπως είχε γράψει το \”Εnergypress\”, ο νέος κανονισμός περιλαμβάνει διαφοροποιήσεις όσον αφορά στο ισχύον πλαίσιο για την ανάκληση αδειών ΑΠΕ, οι οποίες θα βοηθήσουν τους υγιείς επενδυτές που λαμβάνουν άδειες παραγωγής να υλοποιήσουν έργα και όχι να εμπορευθούν άδειες, οδηγώντας στην άμεση ανάκληση πολλών χρονιζουσών αδειών παραγωγής, οι οποίες αποδεδειγμένα αντιστοιχούν σε έργα που δεν μπορούν να υλοποιηθούν.
Συγκεκριμένα, η τροπολογία καταργεί το περιθώριο ανοχής των 30 μηνών μέχρι την έκδοση της άδειας εγκατάστασης και το αντικαθιστά με το «αμμελητί», ώστε ο κάτοχος της άδειας παραγωγής, να είναι αναγκασμένος να προβεί χωρίς καμία καθυστέρηση στις περαιτέρω αδειοδοτικές διαδικασίες και να ενημερώνει άμεσα και συνεχώς τη ΡΑΕ για κάθε εξέλιξη αυτής, έτσι ώστε, εφόσον διαπιστωθεί από το συνεχή έλεγχο που θα διενεργείται με βάση τις γραπτές του αναφορές προόδου, η οποιαδήποτε κωλυσιεργία ή ανυπέρβλητο εμπόδιο για την υλοποίηση του έργου, η ΡΑΕ να μπορεί να ανακαλεί άμεσα την άδεια παραγωγής, με όρους που θα καθορίζονται στον Κανονισμό Αδειών Παραγωγής (επικείμενη Υπουργική Απόφαση μετά από γνώμη της ΡΑΕ εντός των προσεχών ημερών).
Σημειώνεται ότι με το νόμο 3468/06 η ΡΑΕ είχε τη δυνατότητα να γνωμοδοτεί για την ανάκληση αδειών έργων ΑΠΕ, οι οποίες είτε υπερέβαιναν ένα αριθμό μηνών (24 αρχικά και μετά 30) από την έκδοσή τους και παράλληλα οι επενδυτές δεν είχαν κατορθώσει με δική τους ευθύνη να εκδώσουν τη σχετική άδεια εγκατάστασης, είτε είχαν παραβεί κάποιο ειδικό ή γενικό όρο της άδειας παραγωγής.
Η εφαρμογή του εν λόγω μέτρου, ωστόσο, δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένη, λόγω της νομικής πολυπλοκότητας που επέβαλε η νομική και διοικητική διαδικασία για αυτές τις ανακλήσεις (Πράξη Διαπίστωσης Παράβασης, Απόδειξη ευθύνης του επενδυτή και όχι κάποιου αδειοδοτούντος φορέα ή ανωτέρα βία, ακροάσεις του επενδυτή, δικαίωμα ενστάσεων σε πολλούς βαθμούς κ.λ.π.).
Επίσης, το περιθώριο των 24 ή 30 μηνών έδινε στον κάτοχο της άδειας το χρονικό περιθώριο, ώστε εφόσον ο ίδιος δεν μπορούσε ή δεν επιθυμούσε να εκτελέσει το έργο, να εμπορευτεί την άδεια παραγωγής συναλλασσόμενος με τρίτους ενδιαφερόμενους επενδυτές, δημιουργώντας το κακώς νοούμενο «εμπόριο αδειών», επιδιώκοντας να καρπωθεί την υπεραξία της άδειας.
Παράλληλα, μετά το Νόμο 3851/10, επισημάνθηκε ότι οι προβλέψεις του περί ανάκλησης της άδειας παραγωγής πιθανώς δεν είχαν αναδρομική ισχύ για τις προ του Νόμου εκδοθείσες άδειες (οι οποίες αποτελούν βέβαια σήμερα το 90% των αδειών που έχουν υπερβεί το χρονικό περιθώριο των 30 μηνών και άρα είναι υποψήφιες προς ανάκληση), με αποτέλεσμα να είναι αβέβαιο το κατά πόσο μπορεί να εφαρμοστούν αυτές οι προβλέψεις σε αυτές.