Είναι, ίσως, το πιο πιθανό. Αύριο Δευτέρα το Eurogroup θα εγκρίνει την καταβολή της υποδόσης των 2 δις ευρώ. Ψηφίστηκαν τα διαβόητα «προαπαιτούμενα», μόλις, προχθές. Και περιμένουμε κάποιες υπουργικές αποφάσεις εφαρμογής των. Και, ενδεχομένως, και κάποια Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Για τις τελευταίες κανονιστικές «πινελιές». Ίσως, με κάποια ισοδύναμα. Ίσως, και με άλλους κρυφούς «άσσους» ακύρωσης ιδεοληπτικών αγκυλώσεων των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Δεν απαιτείται να είσαι νομικός, έστω και γενικής παιδείας, για να διατρέξεις το κείμενο των τελευταίων «προαπαιτουμένων», που ψηφίστηκαν μέσα σε ελάχιστες ώρες. Έχει τέσσερα μέρη! 61 άρθρα! Παραρτήματα πολλά! Αιτιολογική έκθεση και το σχέδιο νόμου των «προαπαιτουμένων» γεμίζουν 129 πυκνογραφημένες σελίδες. Ορισμένες διαπιστώσεις και θέσεις είναι δικαιοπολιτικά αναγκαίες.
Πρώτον, από τις πρώτες, κιόλας, γραμμές καταγράφεται μια συγκλονιστική ομολογία. Τροποποιείται νόμος που ψηφίστηκε μόλις δύο εβδομάδες πριν. «Δεν ταυτίζονται (ενν. εκείνες οι διατάξεις) με αυτές που είχαν υπογραφεί από τους αρμόδιους υπουργούς». Για άλλες είχε γνωμοδοτήσει το Ελεγκτικό Συνέδριο, που προβλέπει το Σύνταγμα. Και άλλες καταχωρίσθηκαν στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης. Ρυθμίζονται ζητήματα, που αφορούν δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχους.
Δεύτερον, είναι γνωστό πως σε κάθε αιτιολογική έκθεση για οποιοδήποτε σχέδιο νόμου προηγείται μια έκθεση με την οποία επιχειρείται η περιγραφή και η ερμηνεία της φιλοσοφίας του νομοσχεδίου. Άλλοτε με ειλικρίνεια. Άλλοτε με επικοινωνιακά τερτίπια και ψεύδη. Η αιτιολογική έκθεση των «προαπαιτουμένων» απουσιάζει παντελώς. Μήπως εξαντλήθηκαν και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα; Η αλήθεια είναι πιο πικρή. Το νομοσχέδιο είναι ένας «αχταρμάς», χωρίς εσωτερική λογική.
Τρίτον, η προσεκτική ανάγνωσή του προκαλεί απορίες. Και γέλωτα! Είναι δυνατόν οι «Τροίκανοί» ή το «Κουαρτέτο» ή οι «Θεσμοί» να έχουν αξιώσει ως «προαπαιτούμενο» το σύνολο των διατάξεων αυτού του ογκώδους νομοσχεδίου και τώρα, πια, νόμου;
Τέταρτον, ανήκει στις προϋποθέσεις ανάταξης της ελληνικής οικονομίας η σύνθεση των υπηρεσιακών συμβουλίων στην εκπαίδευση; Ή ο αριθμός των μελών τους; Ή, μήπως, η παράταση της θητείας των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Μεγάρου Μουσικής; Ή η εγγραφή στα Πανεπιστήμια των διακριθέντων σε Ολυμπιάδες; Ή η σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου ενός φιλανθρωπικού ιδρύματος; Ή η χορήγηση γονικής άδειας φροντίδας στα παιδιά;
Πέμπτον, μήπως τα «προαπαιτούμενα» έχουν κάποιο άλλο περιεχόμενο, που θα το έχουμε μάθει μέχρι την Κυριακή το βράδυ; Και το οποίο κρύβεται πίσω από τις έντεχνα σμιλευμένες λέξεις του τρίτου Μνημονίου;
Είναι ιστορικό δεδομένο ότι μικρά γεγονότα προηγούνται των μεγάλων. Άλλοτε κατατάσσονται, ευθέως και από την αρχή, ως αφορμή. Άλλα συνιστούν αληθινό και γνήσιο αίτιο έκρηξης των μεγάλων ιστορικών επεισοδίων. Για το τελευταίο, ως παράδειγμα και υπόδειγμα ιστορικής ανάγνωσης, αποτελεί η δολοφονία του νεαρού Αλέξη Γρηγογορόπουλου, που αποκάλυψε υπόγεια ιδεολογικά ρεύματα στο λαό μας και μία γενική δυσφορία. Για την κατανόηση του πρώτου, μας δόθηκε και μας δίνεται μια ακόμη ευκαιρία. Δεν είναι άλλη από τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας για τη γενοκτονία των Ποντίων. Ο ίδιος δεν αρνείται την αιματοχυσία των εκατοντάδων χιλιάδων Ποντίων απ’ την τουρκική χατζάρα. Για λόγους ακαδημαϊκού εκλεκτισμού χρησιμοποίησε τον όρο «εθνοκάθαρση». Που. και αυτή συνιστά έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Για πολλούς νομικούς ταυτίζεται η «εθνοκάθαρση» με την γενοκτονία. Δυστυχώς, η Παιδεία μας έχει πολλά προβλήματα. Δεν εντοπίζονται στις δηλώσεις του Υπουργού. Αυτές, όμως, λειτούργησαν ως αφετηρία και αφορμή για βαθύτατα αντιδημοκρατικές εκδηλώσεις.
Οι «χρυσαυγίτες» ένιωσαν ιδεολογικά ισχυροί για να φθάσουν στο κατάντημα του προπηλακισμού ενός εξαιρετικού κοινοβουλευτικού άνδρα Που ποτέ του δεν διακρίθηκε για αμετροέπεια. Από την άλλη, η μεν Κυβέρνηση αναζητά τις ιδεολογικές της αφετηρίες σε επικοινωνιακά κόλπα, η δε αξιωματική αντιπολίτευση επιδίδεται σε εθνικιστικές κορώνες, συναγωνιζόμενη τον παραληρηματικό οίστρο των οπαδών της Χρυσής Αυγής.
Ο μέσος στοχαστικός πολίτης διερωτάται. Η χώρα αντιμετωπίζει το οξύτερο πρόβλημα δημοσιονομικής επιβίωσης και οικονομικής της αντοχής. Αν οι εκλεκτισμοί και τα εσωτερικά προβλήματα των μεγάλων κομμάτων της χώρας γλιστρούν τόσο εύκολα σε εξωθεσμικές και αντιδημοκρατικές θέσεις και συμπεριφορές, τι θα συμβεί όταν το επόμενο πρόβλημα, το προσφυγικό – μεταναστευτικό, θα έχει εκείνες τις διαστάσεις, που θα δοκιμάσουν όλο το ελληνικό κράτος και τη δημοκρατική συγκρότηση της ελληνικής κοινωνίας; Απροστάτευτη η ελληνική Βουλή και οι βουλευτές! Ανυπεράσπιστη η ελληνική κοινωνία!
Αντώνης Ν. Βγόντζας
Εφημερίδα Πρώτο Θέμα, Κυριακή 8.11.2015