Το χθεσινό, αναπάντεχο για πολλούς, αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών της ΝΔ, αν ειδωθεί ψύχραιμα, μας πηγαίνει 20 χρόνια πίσω. Σε μια παρόμοια αλλαγή που έγινε στο πολιτικό σκηνικό και που σημάδεψε σημαντικά από τότε το πολιτικό μας σύστημα.
Με τον Ανδρέα να διάγει τις τελευταίες ημέρες του βιολογικού του βίου, η πρόταση ανάληψης του ΠΑΣΟΚ από τον εκσυγχρονιστή Κώστα Σημίτη, απέναντι στην επιλογή του Ανδρέα, Άκη Τσοχατζόπουλου φάνταζε εκτός κλασσικής συνταγής. Ο Κώστας Σημίτης μιλούσε για εκσυγχρονισμό του Κράτους, των δομών, των λειτουργιών της μέχρι τότε Πολιτείας. Για σπάσιμο δηλαδή όσων γνωρίζαμε μέχρι εκείνη τη μέρα. Μια πρόταση πιο κεντρώα σε σχέση με την κλασσική ΠΑΣΟΚική πρόταση της άλλης πλευράς. Από την άλλη, ο Άκης ήθελε τη συνέχιση του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ. Του ΠΑΣΟΚ που παρέμενε στις αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη, χωρίς να παρουσιάζει ένα καινούριο μοντέλο για τη χώρα, που από τότε διαφαινόταν ότι πρέπει να πάει παρακάτω.
Σε μια διαφορετική διαδικασία, μέσω Συνεδρίου και όχι με καθολική ψηφοφορία, και ενώ όλοι οι ‘’παλιοί’’ του κόμματος στήριζαν Άκη, μια γενιά διαφορετική μέσα στο ΠΑΣΟΚ, άνθρωποι της μεσαίας τάξης και επαγγελματίες, απέναντι στους κλασσικούς κομματικούς και τακτοποιημένους, αποφάσισαν να αλλάξουν σελίδα στο χώρο και τη χώρα. Επέλεξαν με στεντόρεια φωνή την εναλλακτική πρόταση του Κώστα Σημίτη. Μια πρόταση έξω από τη κλασσική πολιτική όπως τη γνωρίζαμε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Και από τότε μπήκαν στο πολιτικό λεξιλόγιο λέξεις ταμπού μέχρι εκείνη τη στιγμή. Εκσυγχρονισμός, ευρωπαϊκή προσέγγιση, ρυθμός ανάπτυξης, ΑΣΕΠ, αξιοκρατία, αλλαγή δομών.
Τι έγινε στη πορεία το θυμόμαστε όσοι τα ζήσαμε. Κάποιοι που είχαν πιστέψει στο όραμα αυτό προσπαθούσαν να φέρουν κάτι καινούριο στη χώρα, κάποιοι από μέσα το πολεμούσαν όχι επειδή διαφωνούσαν με την πολιτική επιλογή αλλά γιατί είχαν κολλήσει στα πρόσωπα και το υπόλοιπο πολιτικό σκηνικό έμεινε να βλέπει τον Κώστα Σημίτη και το όραμά του να σαρώνει τα κοινωνικά στρώματα και να κερδίζει δύο συνεχόμενες εκλογικές μάχες. Ρεκόρ Μεταπολιτευτικής παραμονής στην εξουσία και αλλαγές που ακόμα συζητιούνται. Δεν είναι τυχαίο που όλοι σιγά αναγνωρίζουν πλέον αλλαγές που προσπάθησαν να πετύχουν τότε κάποιοι, όπως το Ασφαλιστικό Γιαννίτση.
Παρόμοια ήταν και η χθεσινή νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΝΔ. Ένας διαφορετικός πολιτικός λόγος, ρηξικέλευθος και πιο κεντρώος, απέναντι στην επιλογή Μειμαράκη που στηρίζεται από την οικογένεια του ιδρυτή και από όλα τα μεγαλύτερα ηλικιακά στελέχη και που δεν προτείνει κάτι συγκεκριμένο αλλά τη συνέχιση της μέχρι τότε συνταγής.
Οι ψηφοφόροι της ΝΔ χθες επέλεξαν παρόμοια με την επιλογή του Κώστα Σημίτη των στελεχών του ΠΑΣΟΚ στο Συνέδριο του 1996. Επέλεξαν να φύγουν εμπρός ψάχνοντας κάτι καινούριο και πιο συγκεκριμένο. Το έκαναν συνειδητά και εξίσου στεντόρεια.
Και τώρα επαφίεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη να μπορέσει να παρουσιάσει πραγματικά την διαφορετική πρόταση. Μια πρόταση πέρα από τη κλασσική Ελληνική Δεξιά, που έχει μεγάλες διαφορές από την Ευρωπαϊκή Δεξιά. Έχει και αυτός να αντιμετωπίσει πολλά θέματα εσωκομματικά, όπως το γεγονός ότι στηρίζεται από ένα μέρος δεξιότερων δεξιών – και ας είναι αδόκιμος ο όρος – από αυτούς που στήριξαν Μειμαράκη. Αν καταφέρει να πείσει θα φανεί. Πρώτα τους ίδιους τους ψηφοφόρους της ΝΔ και αργότερα, ευρύτερα το πολιτικό σκηνικό. Έχει πολύ δουλειά να κάνει, αλλά κάτι άρχισε να φαίνεται ότι κινείται πολιτικά στη χώρα της πλήρους πολιτικής απαξίωσης, όπως αυτή την επέφερε ο Αλέξης Τσίπρας. Φαντάζει πλέον αδιαμφισβήτητος πολιτικός αντίπαλος και εν δυνάμει Πρωθυπουργός. Αν θα διαψεύσει ή θα επιβεβαιώσει εκείνους που τον πίστεψαν, μένει να φανεί. Όμως σίγουρα δεν είναι πλέον μια απλή επόμενη μέρα το σημερινό πρωινό της Δευτέρας 11 Ιανουαρίου 2016.
Στο μεταξύ, στο ‘’ Βασίλειο της Σοσιαλδημοκρατίας’’ κοιτούν τα τρένα να περνούν, κινούμενοι στα παλιά, γνωστά μονοπάτια, που όμως πλέον στενεύουν επικίνδυνα. Ώρα για ένα πραγματικό Big Bang και εκεί.
*Ο Γιάννης Λίτινας είανι πολιτικός μηχανικός