Ένα κρύο πρωινό μία ομάδα διαδηλωτών – πολλοί από αυτούς γυμνόστηθοι- συγκεντρώθηκαν στο πανεπιστήμιο Rhodes, στο Grahamstown της Νότιας Αφρικής.
Φορώντας τζιν και μαντήλια ή καπέλα στα κεφάλια κάποιες έγραψαν στο στήθος τους τη λέξη «αρκετά», βάδιζαν «προκλητικά» έχοντας αναρτήσει λίγο νωρίτερα μία λίστα με ονόματα βιαστών της πανεπιστημιούπολης, προκειμένου να ενισχύσουν την ανησυχία την ιθυνόντων μιας και η αντιμετώπιση των καταγγελιών ήταν πολύ αργή.
Λίγες ημέρες αργότερα μία διαμαρτυρία αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο του Witswatersrand στο Γιοχάνεσμπουργκ. Πολλές φορούσαν μοβ – το χρώμα που έχει γίνει παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης των γυναικών κατά του σεξισμού.
Η γυμνή τους παρουσία έγινε αμέσως πρώτο θέμα στα τοπικά ΜΜΕ αναγκάζοντας την χώρα να δώσει την απαραίτητα προσοχή. Έγινε ξεκάθαρο δε ότι αυτή ήταν η αρχή ενός νέου κύματος ακτιβισμού που επιδιώκει να αντιμετωπίσει την ομοφοβία, τον μισογυνισμό και τον ρατσισμό.
Η επιλογή των γυναικών να βγουν γυμνές στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν θυμίζει ιστορικές διαμαρτυρίες σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο. Στα τέλη του 1800 και στις αρχές του 1900 οι γυναίκες της Αφρικής πολλές φορές χρησιμοποιούσαν το γυμνό τους σώμα για να διαμαρτυρηθούν κατά της αποικιοκρατίας. Προτάσσοντας τα στήθη και τους γλουτούς τους ανάγκαζαν τους άντρες με εξουσία να να κοιτάξουν προς το μέρους τους με τους δικούς τους όρους .
Ήταν το 1990 όταν οι γυναίκες στο Dobsonville, κάθονταν γυμνές μπροστά από μπουλντόζες προκειμένου να μην επιτρέψουν στους χειριστές τους να γκρεμίσουν τα σπίτια τους. Ωστόσο όπως οι γυναίκες του 1990 έτσι και οι σημερινές διαδηλώτριες επέμεναν ότι μάτια της κοινωνίας της Νοτίου Αφρικής δεν άκουγε τα αιτήματά τους αλλά έμενε να κοιτά το γυμνό του κορμί.
