Του Γιώργου Ουντράκη
Εκεί πέρα , στο φανάρι της πλατείας 1866 στα Χανιά, ο Ισμάν της σιωπής, χέρι απλωμένο, τρεμάμενο, βλέμμα μέσα στα σκέλια, χωρίς όγκο γοητείας, χωρίς προαπαιτούμενα…
Έτσι απλά μια ματιά, να την πάρει ο άνεμος, να την πετάξει στο υπερπέραν.
Ο Ισμάν από την Αφρική.
Με το χρώμα της μοναξιάς -το σκούρο- την προσήλωση στις σκιές του δρόμου και στην βλοσυρή καθημερινότητα της επαιτείας.
Εκεί στο φανάρι της «1866», χωρίς φλας, χωρίς ανάσα, χωρίς ισχυρούς προστάτες…
Μόνος, αντιμέτωπος με την κίβδηλη αλαζονεία των περαστικών.
Ο Ισμάν από την Αίγυπτο, που βούλιαξε στο χάος, που βουλιάζει… και αυτός μαζί μας.
Εκεί, δίπλα στο φανάρι, κυρτός, καταδιωκόμενος, ανήμπορος, ανηλεής… από το κρύο.
Αυτός εκεί, και εμείς εδώ, στον φαύλο κύκλο της εφησυχασμένης μικροαστικότητας, πιόνια σε μια ζωή που κατρακυλά.
Και για τους δυο μας!