Μεγάλη θλίψη έφερε σε όλη την οικογένεια των κομμουνιστών στα Χανιά η είδηση του θανάτου της Λιλίκας Περακάκη Βολουδάκη την προηγούμενη Πέμπτη 10 Νοέμβρη. Το τελευταίο αντίο δόθηκε στο νεκροταφείο στο Γέρακα Αττικής, όπου και διέμενε τα τελευταία χρόνια.
Η Λιλίκα Περακάκη Βολουδάκη προερχόταν από οικογένεια που όλα της τα μέλη ήταν δοσμένα στον αγώνα και όπου είχαν ενεργή συμμετοχή στη συγκρότηση των κομματικών οργανώσεων του ΚΚΕ στην πόλη των Χανίων. Όλα της τα αδέλφια και οι αδελφές, καθώς και η μητέρα της ήταν δοσμένοι στον αγώνα της περιόδου της κατοχής, μέσα από το ΕΑΜ, την ΕΠΟΝ, τον ΕΛΑΣ, για το διώξιμο του κατακτητή και τη λαοκρατία, και στη συνέχεια ενάντια στους αγγλοαμερικανικό αγώνα του λαού μας και ενάντια στην ντόπια αστική τάξη, μέσα από το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Όλη η οικογένειά της δέχτηκε τους κατατρεγμούς και τις διώξεις από δωσίλογους του κράτους και του παρακράτους.
Ο ένας αδελφός της στο Μακρονήσι, ο άλλος στην παρανομία, ο Τάκης, μέχρι που συλλαμβάνεται στο Ηράκλειο και περνά από στρατοδικείο, και καταδικάζεται σε θάνατο. Η μητέρα της γεωργία, η αδελφή της Φωφό, και η ίδια η Λιλίκα εξόριστες στη Χίο, στο Τρίκερι και στη Μακρόνησο.
Δέχεται μεγάλο πλήγμα από το θάνατο του αδελφού της Τάκη, που τη συγκλονίζει. Με τα μέτρα εξομάλυνσης και την απελευθέρωση της επιστρέφει στα Χανιά, εντάσσεται στην προδικτατορική ΕΔΑ και αναπτύσσει πλούσια πολιτιστική δραστηριότητα όπως όλη η οικογένειά της. Παντρεύεται τον αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας Βαγγέλη Βολουδάκη, όταν και αυτός ελευθερώνεται από τις εξορίας, και αποκτούν μαζί τρεις κόρες, τις οποίες διαπαιδαγωγούν με τα ιδανικά τους και τις σπουδάζουν. Με την εγκαθίδρυση της αμερικανοκίνητης δικτατορίας των συνταγματαρχών συλλαμβάνεται πάλι ο σύζυγός και σύντροφός της Βαγγέλης και στέλνεται ξανά εξορία, αφήνοντας πίσω τη Λιλίκα και τα παιδιά.
Με την πτώση της Χούντας και τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ γίνονται μέλη του και η Λιλίκα και ο Βαγγέλης και αναλαμβάνουν στελέχη σε επίπεδο περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ και στο Νομό Χανίων. Παίζουν σημαντικό ρόλο στο στήσιμο οργανώσεων του ΚΚΕ και στη συγκρότηση και λειτουργία μαζικών φορέων, εργατικών σωματείων, της Επιτροπής Ειρήνης, συλλόγων Γυναικών. Πάντα παρών στις απεργίες, στα συλλαλητήρια, στις κομματικές δραστηριότητες. Εκλέγεται μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης.
Την περίοδο 1989 – 1991, της μεγάλης κρίσης του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος και της προσπάθειας διάλυσης του κόμματος στην Ελλάδα και την σοσιαλδημοκρατικοποίηση του η συντρόφισσα Λιλίκα και ο σύντροφος Βαγγέλης δίνουν τη μάχη για το μαρξιστικό – λενινιστικό χαρακτήρα του κόμματος, που η ζωή σήμερα δικαιώνει.
Με την αποχώρηση της οπορτουνιστικής αναθεωρητικής ομάδας από το ΚΚΕ δίνουν τη μάχη της ανασυγκρότησης του κόμματος στην Κρήτη και στα Χανιά. Δίνουν τονμ καλύτερο εαυτό τους για να στηθούν ξανά οι οργανώσεις του ΚΚΕ, να δυναμώσει το μαζικό κίνημα. Δεν λείπουν από πουθενά.
Τα τελευταία της χρόνια κλονίζεται η υγεία της, αλλά παρόλα αυτά πρώτο της μέλημα είναι το κόμμα. Με το αναπηρικό καροτσάκι να ενδιαφέρεται, να προσπαθεί, να συμμετέχει. Δέχεται το πλήγμα του θανάτου του συντρόφου της στην ζωή και στον αγώνα Βαγγέλη. Τα παιδιά της όλα αυτά τα χρόνια, με την κλονισμένη της υγεία, της συμπαραστέκονται και την προσέχουν με μεγάλη στοργή.
Οι Τομεακές Επιτροπές Πόλης και Υπαίθρου Χανίων του ΚΚΕ, και το Παράρτημα Χανίων της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, εκφράζουν στα παιδιά της και στα εγγόνια της, στους συγγενείς της, τα πιο θερμά τους συλλυπητήρια.
Καλό ταξίδι