Σοκαριστική, δεν βρίσκω άλλη λέξη να περιγράψω την εικόνα που δείχνει ένα δρόμο από αυτούς που εδώ και χρόνια περιμένει καινούρια άσφαλτο, επιτέλους ασφαλτοστρωμένο. Το σοκ δεν αφορά φυσικά το ότι επιτέλους στρώθηκε ο δρόμος, αλλά το ότι αυτό δεν αφορούσε ολόκληρο το πλάτος του, αλλά μονάχα αυτό που κατά την ώρα των εργασιών ήταν… διαθέσιμο. Βλέπετε για διάφορους λόγους υπήρχαν την μακάρια εκείνη ώρα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, για τους δικούς τους λόγους οι εμπλεκόμενοι δεν ενδιαφέρθηκαν και το τελικό αποτέλεσμα μας ξεπερνά, μας ντροπιάζει, θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τραγικό…
Πολλές ήταν από το πρωί οι αναρτήσεις και οι σχολιασμοί στα κοινωνικά δίκτυα, τόσο που μπορούμε μετά βεβαιότητας να αναφέρουμε την πανεθνική διάσταση της ξευτίλας μας. Το εύκολο θύμα στην προκειμένη περίπτωση είναι ο εργολάβος και πιθανότατα σε αυτόν αναλογούν οι περισσότερες ευθύνες. Το πραγματικό πρόβλημα όμως είναι πολύ βαθύτερο, αφού αφορά στις διαδικασίες που το κράτος μας έχει δημιουργήσει για τα δημόσια έργα, τα οποία κατά την εκτέλεση τους παρουσιάζουν πολύ συχνότερα οικονομικές αποκλίσεις (αυξήσεις) από ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη και μετά την παράδοση τους οι φθορές τους είναι αντίστοιχα πολύ περισσότερες.
Τα παραδείγματα «φρέσκων» ασφαλτοστρώσεων που σε διάστημα μερικών ημερών παρουσίαζαν εικόνα χειρότερη από πριν δεν αποτελούν τις εξαιρέσεις αλλά τον κανόνα. Ακόμα και στη μέση της πολιτείας, εκεί που τέλος πάντων θα έλεγε κάποιος πως πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί, οι δρόμοι είναι γεμάτοι λακκούβες που μόλις βρέξει γίνονται λίμνες. Το ότι υπάρχουν συμπολίτες που οδηγούν επί τούτου γρήγορα μέσα από αυτές ώστε να βρέξουν όσους περπατούν στο πεζοδρόμια (ειδικά αν είναι γυναίκες), είναι κομμάτι άλλης συζήτησης. Το πρόβλημα όμως δεν είναι οι εργολάβοι, αλλά αυτοί που τους «δίδαξαν» τον τρόπο με τον οποίο τα πράγματα γίνονται όπως γίνονται.
Αυτοί που μοίρασαν τις αρμοδιότητες, αλλά όχι και τις ευθύνες, ώστε όλοι να ρίχνουν το φταίξιμο στους άλλους χωρίς ποτέ κανένας να έχει την ευθύνη. Φταίμε τέλος και όλοι εμείς που ξεχάσαμε τις παραδόσεις μας γιατί παραδόσεις χωρίς αρχές δεν υπάρχουν, όσο κι αν μερικοί, λίγοι μα εκλεκτοί, προσπαθούν να τις κρατήσουν.
Συχνές είναι οι αναφορές από τη στήλη για τη δυνατότητα της πολιτείας μας να ανέβει επίπεδο, να ξεφύγει μια για πάντα από το παντέρμο Ρέθεμνος και να γίνει υπόδειγμα εξέλιξης. Πως όμως να συμβεί αυτό όταν δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε ούτε στα βασικά; Αναγνωρίζω ότι οι κακοτεχνίες οφείλονται και στο νομικό υπόβαθρο, πεδίο που η αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να επέμβει. Τόσο δύσκολο όμως είναι να απαγορευτεί οποιαδήποτε εργασία στους δρόμους αν δεν έχει υποβληθεί προγραμματισμός εργασιών στον Δήμο ή την Αντιπεριφέρεια, σε όποιον τέλος πάντων αναδείξουμε ρυθμιστή, ο οποίος θα έχει συνολικά και την τελική ευθύνη;