Η ζωγράφος Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη μιλά για την έκθεσή της “Restless speed”, που φιλοξενείται στον χώρο τέχνης ΣΤΟart KΟΡΑΗ της Εθνικής Ασφαλιστικής
Μετά την παρουσίαση της έκθεσης ”Αrt in movement” στο Μιλάνο και το ιστορικό Palazzo Giureconsulti τον περασμένο Νοέμβριο, με την ευγενική χορηγία της Εθνικής Ασφαλιστικής, η έκθεση “Restless speed” είναι η συνέχεια της έκθεσης έργων Φόρμουλα 1 της Μίνας Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη. Θα φιλοξενηθεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα, στον χώρο τέχνης ΣΤΟart KΟΡΑΗ της Εθνικής Ασφαλιστικής. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 24 Ιανουαρίου 2017.
Η ζωγράφος Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη συνδέει συνειρμικά την αισθητή έννοια της ταχύτητας με τη σταθερή και αμετάβλητη ανάγκη για ελευθερία που της επιβάλλει η φύση της. Το αίσθημα έλλειψης κάθε περιορισμού και ανεμπόδιστης, αδέσμευτης εξωτερίκευσης φανερώνεται στο μέγιστο στα έργα της Φόρμουλα 1, φορτωμένα με το ασυμβίβαστο πάθος και το κύριο εκφραστικό μέσο της Μίνας: τον ιδιαίτερο, αυτοδύναμο και χαρακτηριστικό τρόπο χρήσης των χρωμάτων.
Η Μίνα γεννήθηκε στην Αθήνα. Φοίτησε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου με καθηγητή τον Γιάννη Μόραλη την περίοδο 1976-1981. Πήρε το πτυχίο της με έπαινο και το 1981, με υποτροφία του Ιταλικού Υπουργείου Εξωτερικών, και ξεκίνησε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, απ’ όπου το 1986 παίρνει και το διδακτορικό της. Έργα της υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών, στο American Sport Art Museum and Archives της Ακαδημίας των Σπορ στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ, στο National Museum of Women in the Arts στην Ουάσινγκτον, στο Μουσείο Πλινθοκεραμοποιΐας Βόλου, στο Ολυμπιακό Μουσείο της Λωζάννης, στο κτίριο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, στο Μουσείο Automobili Lamborghini στην Ιταλία, στην ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΑΒΕΡΩΦ, στο Μουσείο Jean Todt Ferrari κά. Η ίδια μάς μιλά για την έκθεσή της και την τέχνη γενικότερα.
Εξήγησέ μου γιατί σε εμπνέει η ταχύτητα και συγκεκριμένα η Φόρμουλα 1.
Η ταχύτητα είναι μια διέξοδος προς την ελευθερία. Με την ταχύτητα επιχειρείς να σπάσεις τα όρια επιδιώκοντας την ελευθερία. Η Φόρμουλα 1 είναι η επίτομη του υψηλού σχεδιασμού και η τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Οι αγωνιστικές δραστηριότητες της κατηγορίας αυτής έχουν ιδιαίτερη συγκινησιακή φόρτιση. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η μελέτη και η εικαστική καταγραφή των συγκινησιακών εσωτερικών καταστάσεων που δημιουργούνται.
Δώσε μας έναν ορισμό για την τέχνη του σήμερα.
Ιστορικά από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας, οι τέχνες συμβαδίζουν με τις κοσμοθεωρίες. Η τέχνη του σήμερα επιχειρεί να εκφράσει τις σύγχρονες αβεβαιότητες, στρέφεται προς αναζήτηση ταυτότητας, και χαρακτηρίζεται από μια επανάληψη με χαοτικές τάσεις , χωρίς συγκεκριμένα πλέον σημεία αναφοράς.
Πού μπορεί να φτάσει σήμερα ένας ζωγράφος;
Ένας ζωγράφος μπορεί να φτάσει όπου επιθυμεί, ακόμη και σήμερα, την εποχή των μεγάλων ανακατατάξεων και εκπλήξεων. Άλλωστε, πάντα δεν υπήρξαν στην ανθρωπότητα κρίσεις; Οι καλλιτέχνες δεν έκαναν την ανατροπή, αλλά εξέπλητταν και δημιουργούσαν, καταγράφοντας την εποχή τους. Βλέπε τον Πικάσο που τα έχει πει όλα από την αρχή μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, βλέπε τους Φουτουριστές τη δεκαετία του 1910-1920 – και όχι μόνο.
Ο Αμερικανός συγγραφέας Τσαρλς Μπουκόφσκι έχει πει ότι «ο διανοούμενος λέει κάτι απλό με δύσκολο τρόπο. Ο καλλιτέχνης λέει κάτι δύσκολο με απλό τρόπο». Εσύ τι πιστεύεις πάνω σε αυτό;
Ο αγαπημένος μου συγγραφέας των «Ερωτικών ιστοριών καθημερινής τρέλας», προσδιορίζει τη διαφορά. Κάνει σαφή διαχωρισμό του διανοουμένου του οποίου η σκέψη είναι εγκλωβισμένη και περιστρέφεται για να προσδιορίσει μαξιμαλιστικά τις φιλοσοφικές του αναζητήσεις, σε σχέση με αυτή του καλλιτέχνη που αναζητά δρόμους προς την ελευθερία, μέσω της εσωτερικής του διεργασίας και κατ’ επέκταση της έκφρασής του ανάλογα το καλλιτεχνικό πεδίο δράσης του. Του καλλιτέχνη που εκφράζεται χωρίς πολυπλοκότητες για τον θεατή η τον ακροατή. Ο καλλιτέχνης ψάχνει τη λύτρωση με τον πιο μινιμαλιστικό τρόπο.
Θα ήθελα την άποψη σου για το πώς η κρίση επηρεάζει την τέχνη σήμερα.
Η κρίση επιδρά και επηρεάζει πολλαπλώς τις τέχνες, πολυεπίπεδα. Αυτό έχει να κάνει με το πώς επιδρά το περιβάλλον και τα ερεθίσματα αφενός πάνω στη δημιουργικότητα του καλλιτέχνη και αφετέρου με τις επιπτώσεις της κρίσης στην αγορά της τέχνης .
Ποιες είναι αξίες της τέχνης σήμερα και ποια τα όρια της τέχνης;
Δεν υπάρχουν όρια στην τέχνη. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει προσανατολισμός σήμερα στην τέχνη που να βασίζεται στις άξιες της. Απαράβατοι κανόνες για να προχωρήσει ένας καλλιτέχνης. Είναι αυτοί που στηρίζουν τις άξιες που μας δίδασκαν οι δάσκαλοι μας, όπως ο δικός μου δάσκαλος, ο Γιάννης Μόραλης. Σήμερα ο καθένας θεωρείται από μόνος του αυθεντία.
Ποιος είναι ο ποιο σημαντικός σταθμός της καριέρας σου;
Το 2002, ηανακήρυξη μου “Sport Artist of the Year 2002” και η επιλογή του έργου μου “The downhill skier” για επίσημη αφίσα των Χειμερινών Ολυμπιακών αγώνων του Σολτ Λέικ Σίτι από την Ακαδημία των Σπορ των Ηνωμένων Πολιτειών, που μου έδωσε την ευκαιρία να μπω δυνατά στην Αμερική. Χωρίς να υποβαθμίζω άλλες σημαντικές στιγμές της καριέρας μου, όπως την πρόσφατη έκθεση μου στο Μιλάνο στο ιστορικό Palazzo Giureconsulti στην Piazza Duomo, στο πλαίσιο του Milano Festival Ficts, μία έκθεση που είδαν χιλιάδες άνθρωποι από 134 χώρες. Επίσης. τη βράβευσή μου από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή με το Παγκόσμιο Βραβείο Art and Sport, που δόθηκε πρώτη φορά σε καλλιτέχνη.
Τι θα συμβούλευες έναν νέο που θέλει να γίνει ζωγράφος σήμερα; Τι θαυμάζεις στους νέους σήμερα;
Να επιμένει στους στόχους του, να έχει το μυαλό του και τα μάτια του ανοιχτά, στραμμένα στους μεγάλους δάσκαλους , να μην απογοητεύεται και να μη σταματά να ταξιδεύει – να βλέπει. Οι νέοι σήμερα έχουν θάρρος και πάθος, και αυτό είναι το πιο ενθαρρυντικό και ελπιδοφόρο.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Να μπορώ να συγκεντρώνομαι και να επικεντρώνομαι στη δουλειά μου, για να υλοποιήσω δύο μελλοντικά μου πρότζεκτ στην Ευρώπη και την Αμερική.
Και για το τέλος θέλω να μου πεις ένα μήνυμα για το 2017 και μια φράση για το σήμερα που ζούμε.
Domani un altro giorno si vedra! [Αύριο είναι μία καινούργια ημέρα, θα δούμε!]