«Μυστικό δεν υπάρχει, πρέπει να γίνουμε ανταγωνιστικοί, να μπορούμε να πουλάμε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες μας στο εξωτερικό και να προσελκύουμε πλούσιους ξένους να κάνουν τις διακοπές τους στην πανέμορφη πατρίδα μας. Πως μπορεί να γίνει αυτό με το κράτος να ζητά για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές το σύνολο σχεδόν των κερδών μας; Η απάντηση είναι απλή: Δεν μπορεί. Το κράτος πρέπει να μειωθεί, έχει γίνει εχθρός του έθνους». Ο επίλογος της χθεσινής στήλης περικλείει σε λίγες μόνο λέξεις το σπιράλ αυτοκαταστροφής και θανάτου που έχουμε ρίξει την οικονομία μας.
Αισίως οι συνταξιούχοι στη χώρα πλησιάζουν τα 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους και αν υπολογίσουμε και όσους έχουν καταθέσει τα χαρτιά τους και περιμένουν τη σύνταξη, τα ξεπερνούν. Αυτός ο πληθυσμός συνταξιούχων όμως χρειάζεται τουλάχιστον 7,5 εκατομμύρια εργαζόμενους και αυτό στην περίπτωση που ο μέσος μισθός είναι ίσος με τη μέση σύνταξη. Στην Ελλάδα της μερικής απασχόλησης του μισθού των 350 ευρώ ας μην το σκεφτόμαστε καν. Το παραμύθι που μας «πουλάνε» οι «αθώοι» του αίματος πολιτικοί δεν είναι παρά αέρας κοπανιστός, καθώς όλοι μα όλοι, είτε κυβερνούσαν είτε όχι είχαν την ίδια πολιτική, την ικανοποίηση των «δίκαιων» λαϊκών αιτημάτων. Τώρα ότι έγινε έγινε, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αναγνωρίσουμε το λάθος κάνοντας το πρώτο βήμα στην επίλυση του. Τα μαντάτα από το Eurogroup ήταν αποκαλυπτικά, όχι τόσο για την «διαπραγματευτική» μας ικανότητα, αλλά για το που πορευόμαστε. Το αν κρατήσουμε τα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για τρία, τέσσερα ή πέντε χρόνια δεν έχει και τόσο σημασία, όσο το ότι στη συνέχεια θα πρέπει να έχουμε συγκεκριμένα πρωτογενή πλεονάσματα περί το 2% έως το 2060! Υπενθυμίζω ότι πρώτον, επιδιαιτητής για την επίτευξη ή όχι των στόχων έχει οριστεί το ΔΝΤ και δεύτερον, τα εργαλεία αυτόματης διόρθωσης (κόφτες συντάξεων και άλλων μισθολογικών κυρίως δαπανών) έχουν ήδη ψηφιστεί. Για όποιον (όπως… εγώ) δυσκολεύεται να το καταλάβει το ξαναγράφω. Τώρα, εν έτει 2017 παίρνουμε αποφάσεις που θα επηρεάσουν όχι μονάχα τα παιδιά μας, αλλά τα εγγόνια μας. Τα παθήματα των δανείων της επανάστασης του ’21 που ξεπληρώθηκαν στις μέρες μας δεν μας έγιναν μαθήματα, δυστυχώς. Αντίθετα ακόμα και σήμερα οι κυβερνώντες μας σεμνύνονται ότι μας… έσωσαν σε αντίθεση με τους αντιπάλους τους που θα μας κατέστρεφαν.
Εν κατακλείδι, το απόσταγμα της συμπυκνωμένης σοφίας που τις τελευταίες ημέρες εισπράξαμε είναι ένα: το κράτος όπως το γνωρίσαμε από τη μεταπολίτευση και μετά μας τελείωσε. Το παραμύθι των «φίλων του λαού» πολιτικών που δανείζονταν για να διορίζουν δεν είχε καλό τέλος για κανέναν, κυρίως όμως για τον λαό. Έως το 2060 οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν θα έχουν ουδεμία δυνατότητα δανεισμού, πέρα από τον επιτρεπόμενο. Δυστυχώς, έπρεπε να φτάσουμε ως εδώ…
Κώστας Ν. Πολυχρονάκης
Director of Operations GEN.EDU.GR