Ιστορικά και εθνικά γεγονότα, που σημάδεψαν καταλυτικά την εθνική μας ιστορία συντηρούνται και διαιωνίζονται στην παράδοση με διάφορες εορταστικές εκδηλώσεις. Εκδηλώσεις, που όπως καθορίζουν τα σχετικά εορταστικά πρωτόκολλα, αποσκοπούν στη διατήρηση και ενίσχυση της εθνικής μνήμης και στην εξύψωση του εθνικού φρονήματος. Εκδηλώσεις με θρησκευτικά, πολιτικά, στρατιωτικά, μαθητικά δρώμενα και το λαό στο ρόλο θεατή-χειροκροτητή, που το εορταστικό πρωτόκολλο του επιφυλάσσει.

Κάθε φορά, παρακολουθούμε εορταστικά δρώμενα απόδοσης τιμών, που ικανοποιούν την έπαρση και ματαιοδοξία των «επισήμων», που θα τις δεχτούν από τις εξέδρες και όχι φυσικά απόδοση τιμών σε αυτούς που τις δικαιούνται και είναι οι νεκροί ήρωες και οι επιζώντες αγωνιστές. Αναμφισβήτητα, οι οριζόμενοι εκπρόσωποι της Πολιτείας και των αρχών του κράτους στις εορταστικές εκδηλώσεις, δικαιούνται εκτίμησης και σεβασμού, όχι όμως και των τιμών, που αποδίδονται, για να τιμηθούν οι νεκροί ήρωες και οι επιζώντες αγωνιστές ανάπηροι πολέμου.         

Τα προκλητικά συνθήματα, οι απρεπείς αποδοκιμασίες του αγανακτισμένου πλήθους και οι άκομψες χειρονομίες των μαθητών προς τις εξέδρες των επισήμων που βιώσαμε στις εορταστικές εκδηλώσεις του πρόσφατου παρελθόντος, επιβάλλουν την ανάγκη μιας σοβαρής και εμπεριστατωμένης μελέτης, για την επανεξέταση και τον εκσυγχρονισμό των εθνικών εορταστικών εκδηλώσεων. Μέρος της επανεξέτασης και του εκσυγχρονισμού μπορεί και πρέπει να αφορά τους προβληματισμούς μας για την αναγκαιότητα και σκοπιμότητα των μαθητικών παρελάσεων, το σημαιοφόρο και τους παραστάτες της Σημαίας. 

Αναγκαιότητα και Σκοπιμότητα Μαθητικών Παρελάσεων

Σήμερα όπως έχουν εξελιχθεί να γίνονται οι μαθητικές παρελάσεις στις εθνικές  και τοπικές εορτές, ούτε βοηθούν στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης ούτε εθνική ανάταση δημιουργούν. Οι διαχωρισμοί αγόρια-κορίτσια, ψηλοί-κοντοί, καλοί-κακοί μαθητές, Έλληνες-αλλοδαποί, αγγίζουν πολλές φορές τα όρια σεξισμού-ρατσισμού που τραυματίζουν σοβαρά τον παιδικό ψυχισμό. Άραγε ..! έχουμε αναρωτηθεί ποιες αξίες αλλά και τι πρότυπα συμπεριφοράς εμπνέει στα νέα παιδιά, μια εκδήλωση με ομοιόμορφες στολές, πειθαρχημένο βηματισμό και ήχους πολεμικών εμβατηρίων, που απαιτούν και επιβάλλουν οι παρελάσεις ..; 

Η ανάπτυξη του εθνικού φρονήματος της μαθητιώσας νεολαίας, δεν είναι θέμα ενός περιπάτου πασαρέλας την ημέρα εορτασμού μιας επετείου, αλλά το αντικείμενο εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων εθνικού ιστορικού και πολιτιστικού περιεχομένου ποικίλων δράσεων βιωματικού χαρακτήρα, μέσα στο χώρο του σχολείου. 
Θεατρικά δρώμενα, αναπαραστάσεις ιστορικών γεγονότων, παρουσιάσεις αρχειακού υλικού, πανηγυρικοί λόγοι, ομιλίες, επιβραβεύσεις πρωτοποριακών εορταστικών δράσεων, θα φέρουν τους μαθητές σε άμεση επαφή με το ιστορικό μας παρελθόν, που θα τονώσει και θα εξυψώσει το εθνικό τους φρόνημα.  

Σημαιοφόροι και Παραστάτες Σημαίας

Εγκύκλιοι του Υπουργείου Παιδείας εδώ και δεκαετίες καθορίζουν ότι  «άξιοι» να φέρουν τη σημαία ή να είναι παραστάτες, είναι οι μαθητές με την υψηλότερη βαθμολογική επίδοση στα μαθήματα. Οι εγκύκλιοι αυτές όμως, δεν μας λένε τι θα απαντήσουμε σε ένα μαθητή με μαθησιακές δυσκολίες. Είναι  ανάξιος να φέρει τη σημαία λόγω του προβλήματος του; Τον βοηθούμε παιδαγωγικά έτσι, να ανεβάσει την αυτοεκτίμησή του και να βελτιωθεί…; 
Ούτε βέβαια τι θα πούμε σε ένα φτωχό μαθητή, που αναγκάζεται να εργαστεί για να βοηθήσει την οικογένεια του και δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου μελέτης να είναι αριστούχος. Είναι και αυτός λόγω της φτώχιας του, ανάξιος να φέρει τη σημαία ή να είναι παραστάτης; 
«Αν το εκπαιδευτικό μας σύστημα, θεωρεί και ένα μόνο μαθητή του, ανάξιο να φέρει  τη Σημαία, είναι ένδειξη αποτυχίας όλης της παιδαγωγικής διαδικασίας.» Το εκπαιδευτικό μας σύστημα φαίνεται να παραβλέπει  το γεγονός ότι όλοι οι  μαθητές έχουν δικαίωμα να κρατούν τη σημαία ή να είναι παραστάτες της και όλοι έχουν υποχρέωση να την υπερασπίζονται.  

Στις  2-8-2017  δημοσιεύθηκε το Προεδρικό Διάταγμα, που εκσυγχρονίζει το θέμα του σημαιοφόρου και των παραστατών της σημαίας στα Δημοτικά σχολεία της χώρας, καταργώντας αυτό που ίσχυε εδώ και περίπου 20 χρόνια δηλαδή από το 1989, και ορίζοντας τους σημαιοφόρους και τους παραστάτες στο εξής με κλήρωση και όχι  βάσει βαθμολογίας. Το μέτρο είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και οι αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης αναδεικνύουν ακόμη μια φορά τις υποκριτικές τους πρακτικές και άλλοθι για τις αντικυβερνητικές διαθέσεις και τις κομματικο-πολιτικές υστερίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξασφαλίζουν. 

Με την συνέχιση της σημερινής διαδικασίας καθορισμού του σημαιοφόρου και των παραστατών της Σημαίας στις παρελάσεις για τα Γυμνάσια και Λύκεια της χώρας ασφαλώς και δεν επιλύεται οριστικά το θέμα. Η συνεχιζόμενη συσχέτιση του θέματος με την βαθμολογική αξιολόγηση των μαθητών στα Γυμνάσια και στα Λύκεια, θα συνεχίσει να διχάζει τις τοπικές κοινωνίες και να δημιουργεί έντονες αντιπαραθέσεις. Το θέμα απαιτεί υπεύθυνη εμπεριστατωμένη μελέτη, στις εκτιμήσεις της οποίας πρέπει να ενταχθεί και η ταπεινή πρόταση, να επιλέγουν και να εκλέγουν οι ίδιοι οι μαθητές και οι μαθήτριες των Γυμνασίων και Λυκείων, εκείνους που θέλουν για σημαιοφόρους και παραστάτες της Σημαίας στις εθνικές και τοπικές εορταστικές εκδηλώσεις.

Η επιλογή των αξιότερων από τα πρόσωπα  εκείνα, που με αυτοπροτάσεις  τους θα διεκδικούν και θα επιδιώκουν τον ίδιο σκοπό, αναδεικνύει αυτογνωσία και αρετή υπευθυνότητας της νεολαίας μας, αλλά και δημοκρατική κατάκτηση του εκπαιδευτικού μας συστήματος. 
Είναι ανεκτίμητο το όφελος για κάθε σημερινό μαθητή-μαθήτρια και αυριανούς   πολίτες να αγωνίζονται, όχι για μια υποκειμενική βαθμολογική αξιολόγηση, που από μόνη της δεν πιστοποιεί αριστεία, αλλά για ανάπτυξη σχέσεων εκτίμησης και σεβασμού από τους συμμαθητές τους, που θα επιτρέψουν να τους επιλέξουν για ό,τι αυτοί αξίζουν αντικειμενικά σήμερα στο σχολείο και αύριο στην κοινωνία.
  
Η απουσία θετικής διάθεσης του πολιτικού συστήματο να επανεξετάσει σοβαρά τον εκσυγχρονισμό των εορταστικών δρώμενων, θα επιτρέπει τη συνέχιση των εκδηλώσεων στη σημερινή τους μορφή για όσο καιρό η κοινωνία μας θα ανέχεται και θα χειροκροτεί το θέαμα. 

Υπάρχουν όμως κοινωνίες, που διατηρούν και ενισχύουν την εθνική μνήμη και το φρόνημα, χωρίς καταφυγές σε μιλιταριστικές πρακτικές, που δένουν με Ρωμαϊκές φιέστες και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Χωρίς μαθητικές παρελάσεις «πασαρέλας» που καλλιεργούν το ναρκισσισμό. Χωρίς η αξιοσύνη του κάθε μαθητή ή μαθήτριας, να φέρει τη Σημαία ή να είναι παραστάτης, να αποτελεί ανταποδοτικό όφελος μιας υποκειμενικής βαθμολογικής αξιολόγησης, όταν η υποκειμενικότητα δεν συναρτάται πάντοτε με αριστεία, για την οποία κόπτονται σήμερα τα κόμματα της αντιπολίτευσης με προεξάρχουσα την αξιωματική.  

Είναι οι κοινωνίες που έχουν διαμορφώσει συλλογική εθνική συνείδηση. 

Είναι οι κοινωνίες που αξιοποιούν τα ιδεολογικά τους προτάγματα.

Είναι οι κοινωνίες που ξεπερνούν τα ταμπού και δίδουν νόημα στα εθνικά σύμβολα και δυναμική στους συμβολισμούς. 

Πόσα χρόνια θα περάσουν ακόμη για να τις φθάσουμε…;

Μανώλης Κομπολάκης 
τ. Ειδικός Σύμβουλος Νομάρχη

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook