«Όπως το κυκλοφοριακό χάος που δημιουργείτε κάθε πρωί, αλλά και οι βρωμιές από τις αφίσες που μπαίνουν ακόμα και στην είσοδο του Αγ. Φραγκίσκου δείχνουν, η αναμονή συμμόρφωσης είναι μάταιη. Το αστείο είναι πως τα φορτηγά μεταφέρουν εμπορεύματα προς πώληση σε αυτούς ακριβώς που εμποδίζουν να ψωνίσουν… Καθήκον της δημοτικής αρχής δεν είναι να περιμένει τις συνήθειες μας να αλλάξουν, καθήκον της είναι να κάνει αυτά που πρέπει.» (Κ.Ε. 14/3/2018)
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν το δημοτικό μας σύστημα κατελήφθη από προεκλογικό οίστρο ή αν απλά βαρέθηκε να καυγαδίζει με συμπολίτες που δεν αντιλαμβάνονται την έννοια του γενικότερου συμφέροντος, όπως και να έχει πάντως οι τελευταίες εξελίξεις είναι στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση από αυτή που η πολιτεία μας χρειάζεται. Οι πρόσφατες αναπλάσεις για παράδειγμα «επιβράβευσαν» θα λέγαμε τους συμπολίτες που με διάφορους τρόπους καταλάμβαναν τον χώρο μπροστά από τα σπίτια ή τα καταστήματα τους, αφού η φρέσκια και κατάμαυρη άσφαλτος μπροστά από τις περιουσίες τους βάφτηκαν με έντονο κίτρινο χρώμα. Αυθαίρετες θέσεις φορτοεκφόρτωσης και θέσεις parking τύπου «εδώ με βολεύει» βρέθηκε τρόπος και με… διαστολική ερμηνεία του νόμου δημιουργήθηκαν, ενώ θεσμοθετημένες από μελέτες θέσεις στάθμευσης μοτοποδηλάτων καταργήθηκαν. Όλα αυτά γιατί; Καθένας στο ερώτημα αυτό απαντά κατά την κρίση του. Η θέμα δεν είναι απλό καθώς οι συμπολίτες που θεωρούν ότι η δική τους βολή προηγείται των πάντων (και είμαστε πολλοί τέτοιοι δυστυχώς) πήραν το μήνυμα ότι η ασυδοσία μένει ατιμώρητη, κάτι που οδήγησε και στην ουσιαστική κατάργηση του δακτυλίου στην Παλιά Πόλη. Οι προσπάθειες του αρμόδιου αντιδημάρχου Κυκλοφοριακών & Πολεοδομικών θεμάτων κ. Άγγελου Μαλά για κάποιου είδους επόπτευση του δακτυλίου και προσπάθεια επίλυσης των κυκλοφοριακών μας θεμάτων έδωσε στους πολλούς Ρεθεμνιώτες που αγαπούν τον τόπο τους ελπίδα πως κάτι μπορεί να αλλάξει. Η φήμη ότι παραιτήθηκε των κυκλοφοριακών θεμάτων δημιουργεί απογοήτευση.
Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω πως για να ανέβει το Ρέθεμνος εκεί που του αξίζει, για να προσελκύει επισκέπτες επιπέδου αντίστοιχου της ομορφιάς και των παραδόσεων του πρέπει να είναι νοικοκυρεμένο. Οι πολλοί που το καταλαβαίνουν έμαθαν σαν τον Αδριανό να τους «αρέσει η ταλαιπωρία» του να κρατάς το ποτήρι του καφέ ή το πακέτο τα τσιγάρα μέχρι να βρεις κάδο να τα πετάξεις, να περπατήσεις λίγο γιατί δεν πάρκαρες έξω από τη δουλειά σου. Να θυμώνουν με τα αυτοκίνητα στην παλιά πόλη, με τα σκουπίδια και κυρίως με τη χολή που μερικοί βγάζουν στους τοίχους. Κυρίως όμως θυμώνουν με τους αρχόντους μας που επιτρέπουν αυτά τα πράγματα να συνεχίζονται, που υποχωρούν στις συχνά παράλογες απαιτήσεις συμπολιτών που ζητούν αντάλλαγμα για την ψήφο τους. Γιατί θέλω να πιστεύω πως δεν το επιδιώκουν κιόλας…
Κώστας Ν. Πολυχρονάκης
Director of Operations