Πολλά έχουν γραφτεί αυτές τις ημέρες και ακόμα περισσότερα έχουν ειπωθεί.
Το σίγουρο είναι μόνο ένα: η χώρα μας θρηνεί 87 ανθρώπους (την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές) οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους, ενώ δεκάδες είναι οι αγνοούμενοι.
Δεν θα μπω σε συζήτηση για το ποιος φταίει (που σίγουρα υπάρχουν ευθύνες), αλλά πρέπει να καταλάβουμε όλοι και κυρίως οι τοπικοί άρχοντες ότι με τη φύση δύσκολα μπορείς να τα βάλεις και αυτό που μπορεί να σώσει μία κατάσταση είναι η προετοιμασία, ή πρόληψη, πριν έρθει μία φυσική καταστροφή.
Αυτές τις ημέρες υπήρξε μία σημαντική κινητοποίηση της τοπικής κοινωνίας και των φορέων του νησιού μας, για να στηρίξουν τους ανθρώπους που επλήγησαν από τη φονική φωτιά στην Αν. Αττική.
Αυτό που περιμένουμε όμως να δούμε το επόμενο διάστημα είναι να υπάρξει και μία εξίσου σημαντική κινητοποίηση από τους αρμοδίους στο επίπεδο της πρόληψης για αντίστοιχα φαινόμενα.
Άμεσα θα πρέπει να γίνει μία συνάντηση όλων των εμπλεκόμενων φορέων και το «πάθημα» της τρομερής καταστροφής στο Μάτι, να μας γίνει μάθημα.
Στην Κρήτη έχουμε πολλές περιοχές στην ενδοχώρα, αλλά και κοντά στον αστικό ιστό, όπου το φυσικό περιβάλλον είναι όμοιο με αυτό της Ανατολικής Αττικής. Για παράδειγμα η περιοχή του Αγίου Ματθαίου και του Προφήτη Ηλία στα Χανιά, είναι μία περιοχή όπου τα σπίτια βρίσκονται στην κυριολεξία μέσα στο δάσος.
Θα πρέπει να εντοπιστούν αυτές οι περιοχές και να μελετηθεί ένα ειδικό σχέδιο δράσης σε περίπτωση αντίστοιχης πυρκαγιάς, να μελετηθεί σχέδιο εκκένωσης τους και με απλά λόγια να ληφθούν όλα εκείνα τα μέτρα που χρειάζονται, ώστε να μην ζήσουμε ποτέ κάτι παρόμοιο στην Κρήτη.
Ώρα για δράση λοιπόν, γιατί απλά κανείς μας δεν μπορεί να γνωρίζει «πότε θα σου χτυπήσει την πόρτα» μία παρόμοια καταστροφή.
