Δύσκολο να αντιληφθούμε την καθημερινότητα σήμερα, τα όσα γίνονται και τα όσα μας συμβαίνουν είναι τόσο… πρωτότυπα αλλά και καταιγιστικά, σε σημείο να δυσκολευόμαστε να διακρίνουμε την ουσία. Με την χρόνια έκθεση μας σε γεγονότα που στις περισσότερες κοινωνίες θα αντιμετωπίζονταν με όρους κατασταλτικούς ή ακόμα και ψυχιατρικούς, στην σύγχρονη Ελλάδα τα βλέπουμε αν όχι με συμπάθεια, τουλάχιστον με συγκατάβαση. Πάσχουμε πιστεύω από έναν ιδιότυπο Μιθριδατισμό, καθώς τα όσα απίθανα μας συμβαίνουν τα έχουμε τόσο πια συνηθίσει σε σημείο να μην μας εκπλήσσουν, να τα αντιμετωπίζουμε απαθώς. Ίσως το παρακάτω νοητικό πείραμα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τα συμβαίνοντα καλύτερα. Το πείραμα αφορά στην μοναδική διέξοδο που έχουμε σαν χώρα, στην εκπαίδευση και δη στην τριτοβάθμια, εκεί που «χτίζονται» ή τουλάχιστον θα έπρεπε να «χτίζονται», οι αυριανοί ηγέτες της Ελλάδος.
Φανταστείτε λοιπόν ένα φανταστικό στρατόπεδο του Ελληνικού Στρατού, με τους θαλάμους, τα μαγειρεία του, τις αποθήκες των πυρομαχικών του και φυσικά, το διοικητήριο, εκεί που διοικητής και αξιωματικοί αποφασίζουν τον προγραμματισμό της μονάδας. Τις εργασίες, τις ασκήσεις, τα σχέδια σε έκτακτες καταστάσεις… Το συγκεκριμένο στρατόπεδο έχει μια ιδιαιτερότητα, αν και δεν προβλέπεται πουθενά, οι στρατιώτες όχι μόνο θέλουν να έχουν λόγο στα σχέδια και στον προγραμματισμό, αλλά αν αυτό δεν γίνει δεκτό επιτίθενται στους αξιωματικούς τους, ενίοτε τους… χειροτονούν κιόλας. Μερικές φορές οι κάπως παράξενοι αυτοί στρατιώτες χτίζουν τις πόρτες των γραφείων των αξιωματικών τους, μερικές φορές απλά τους κλειδώνουν μέσα… Το πιο παράξενο στην ιστορία αυτή είναι πως όταν κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν στην πολιτική ηγεσία αυτή απαξίωσε να απαντήσει, μόνο κάποιος από τους λεγόμενους κύκλους της αξιώθηκε να πει δυο λόγια. Και τι λόγια…
«Φοιτητικές διαδικασίες, υποθέτω ότι θα τα βρουν με έναν τρόπο στη Σύγκλητο. Πιστεύω ότι είναι καλύτερα τα θέματα της ακαδημαϊκής κοινότητας να τα αφήνουμε στην ακαδημαϊκή κοινότητα». Αυτή ήταν η απάντηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κυρίτση όταν ρωτήθηκε για τον (για πολλοστή φορά) εγκλωβισμό καθηγητών του πανεπιστημίου Αθηνών από φοιτητές στο κτήριο της Συγκλήτου.
Εδώ ο Μιθριδατισμός μας θα βρεθεί στον πειρασμό να θεωρήσει πως η πρόταση είναι να γίνουν τα πανεπιστήμια στρατόπεδα. Κάθε άλλο… Τα πανεπιστημιακά ιδρύματα είναι από την φύση τους χώροι ελευθερίας, κοινωνικής, πνευματικής, δημιουργικής. Μόνο με όρους ελευθερίας προάγεται ο λόγος, η έρευνα, οι ιδέες. Η ελευθερία αυτή όμως δεν πρέπει να συγχέεται με την ελευθεριότητα, με τους τραμπουκισμούς, με τις καταστροφές, κάθε άλλο… Η ελευθερία αυτή πρέπει να υπάρχει με όρους τέτοιους που να επιτρέπουν την πρόοδο με όρους κριτικά ανατρεπτικούς, αλλά ορθολογικούς και πάντα αξιοκρατικούς. Διαφορετικά η μοίρα μας θα είναι αυτή του στρατοπέδου του παραδείγματος στην πρώτη επίθεση του εχθρού. Δεν είναι δύσκολο να την φανταστούμε…
Κώστας Ν. Πολυχρονάκης
Director of Operations