Δυνητικά, οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις να εγκληματήσουν, μας λένε οι ψυχολόγοι, καθένας όμως έχει διαφορετικές αντιστάσεις, αναστολές, διαφορετικούς ηθικούς φραγμούς που λειτουργούν αποτρεπτικά.
Υπάρχει ωστόσο μια ειδική κατηγορία ατόμων που δεν «ιδρώνει» το αυτί τους με τέτοια πράγματα, που πέρα από τη βολή και την ικανοποίηση του επιθυμητού δεν υπολογίζουν τίποτα. Κάποιοι τους λένε κυνικούς, ο λαός λέει πως «πατάνε επί πτωμάτων», ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης που χρησιμοποιεί λογιότερο λεξιλόγιο τους λέει αριβίστες.
Ανεξάρτητα από κομματικές ταμπέλες που στις μέρες μας είναι παραπλανητικές, η πολιτική κρίνεται στην οικονομία, από εκεί ξεκινούν όλα. Με άκρα του εκκρεμούς την φιλελεύθερη και την κεντρική σχεδίαση της οικονομίας, το κομματικό μάρκετινγκ προσπαθεί να μας πείσει ότι «αυτοί» είναι που νοιάζονται περισσότερο για τον απλό, το μέσο άνθρωπο. Υπάρχουν βέβαια και οι εθνικιστές, αυτοί που πιστεύουν πως η δική τους πατρίδα είναι καλύτερη, ομορφότερη και … ενδοξότερη των υπολοίπων, αλλά αυτοί συνήθως αποτελούν ανίατες περιπτώσεις που δεν συμπεριλαμβάνονται στη θεματολογία της στήλης. Στην οικονομία το διακύβευμα των σύγχρονων δημοκρατιών λοιπόν, με τη επισήμανση ότι τα εθνικά θέματα, ειδικά στην Ε.Ε. είναι λυμένα, καθώς καμία χώρα δεν διεκδικεί εδάφη άλλης (αυτός είναι και ο λόγος που η Τουρκία δε πρέπει να αντιμετωπίζεται σε διμερές, αλλά σε ευρωπαϊκό επίπεδο).
Με το πείραμα του κεντρικού της οικονομίας σχεδιασμού να έχει αποτύχει παταγωδώς, ο οικονομικός φιλελευθερισμός είναι μονόδρομος. Τα διάφορα κόμματα σε όλες ανεξαιρέτως τις προηγμένες και πλούσιες χώρες του άτιμου ετούτου κόσμου, σαν διαφορές παρουσιάζουν το πώς θα διαχειριστούν τον παραγόμενο πλούτο και όχι το πώς αυτός ο πλούτος παράγεται.
Τα κεντροαριστερά κόμματα (Σοσιαλδημοκράτες, Εργατικοί, Δημοκρατικοί κτλ) γενικά προωθούν την αυξημένη φορολογία ώστε το κράτος να προσφέρει περισσότερες υπηρεσίες στους πολίτες, ενώ τα κεντροδεξιά (Χριστιανοδημοκράτες, Συντηρητικοί, Ρεπουμπλικάνοι κτλ), πιστεύουν ότι με μικρότερη φορολογία οι επιχειρήσεις θα επενδύουν περισσότερο, θα δημιουργούνται περισσότερες θέσεις εργασίας και τελικά ο λαός θα βελτιώνει το βιοτικό του επίπεδο. Όλοι ωστόσο συμφωνούν ότι ο πλούτος παράγεται από τον ιδιωτικό τομέα ο οποίος λειτουργεί με κανόνες που ορίζει και ελέγχει, ο δημόσιος.
Το ερώτημα λοιπόν για τους σημερινούς κεντροαριστερών πεποιθήσεων αναποφάσιστους ψηφοφόρους, που «δυσκολεύονται» να ψηφίσουν Ν.Δ. είναι το εξής: μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ ποιος θα «βοηθήσει» καλύτερα την οικονομία; Με δεδομένο ότι για να ξεκολλήσουμε από το τέλμα χρειαζόμαστε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ νέες επενδύσεις κάθε χρόνο, ποιος μεταξύ ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ σαν αντίπαλος της Ν.Δ. πόλος θα δημιουργήσει στους επενδυτές κλίμα εμπιστοσύνης ώστε να φέρουν να ωραία τους λεφτά στην Ελλάδα, να βρουν οι άνεργοι μας δουλειά και τα ξενιτεμένα μας παιδιά θέσεις εργασίας ανάλογες των πλούσιων προσόντων τους; Ο χρόνος για «κατάρες σ’ αυτούς που μας χρεοκόπησαν» τελείωσε. Ώρα για τα σωστά ερωτήματα.