Ίσως η μεγαλύτερη απογοήτευση όσων θέλουν την Ελλάδα να προοδεύσει απελευθερώνοντας τις απίστευτες δυνάμεις της ήταν η κάθετη άρνηση των κυβερνώντων μας στην αλλαγή του άρθρου 16.
Το περίφημο αυτό άρθρο του Συντάγματος ορίζει ότι «Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου». Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε εμπνευσμένους πολιτικούς μας όπως (ποιος άλλος;) ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος στις διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν τη Μικρασιατική καταστροφή επεδίωξε και πέτυχε τη μετεγκατάσταση του Αμερικάνικου Κολεγίου, από τη Σμύρνη στην Αθήνα.
Η είσοδος της χώρας στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα ΕΟΚ μας έφερε ενώπιος ενωπίω με τους αναχρονισμούς μας, με τις ευρωπαϊκές οδηγίες για την τριτοβάθμια εκπαίδευση να πέφτουν σαν βροχή. Βλέπετε κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει για ποιο λόγο, ποιον σκοπό εξυπηρετούσε αυτή η παγκόσμιας πρωτοτυπίας απαγόρευση σε ιδιωτικούς φορείς να ιδρύσουν πανεπιστήμια.
Επειδή στην Ελλάδα το απλό, λογικό και εύκολο δαιμονοποιείται με αποτέλεσμα να θέλουμε συνεχώς να «ανακαλύπτουμε» τον τροχό, οι φωστήρες μας «εφηύραν» τον διαχωρισμό Επαγγελματικών και Ακαδημαϊκών προσόντων, ιδρύοντας το Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικών Προσόντων ΣΑΕΠ. Με λόγια απλά, ο κάτοχος πτυχίου από οποιοδήποτε Κολέγιο έχει επαγγελματικά δικαιώματα, μπορεί να εγγραφεί στους οικείους επαγγελματικούς συλλόγους και να εργαστεί (ψυχολόγοι, δικηγόροι, οικονομολόγοι κτλ.), δεν έχει όμως δικαίωμα να διεκδικήσει θέση μεταπτυχιακού φοιτητή σε ελληνικό πανεπιστήμιο ή αν έχει μεταπτυχιακό ή διδακτορικό τίτλο, δεν μπορεί να διδάξει σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Τα «κόλπα» αυτά οδήγησαν σε απίστευτες καταστάσεις, όπως να αναγνωρίζεται για παράδειγμα το μεταπτυχιακό ή διδακτορικό κάποιου, την ώρα που δεν αναγνωρίζεται το βασικό του πτυχίο ή οι κάτοχοι τίτλων του ιδίου πανεπιστημίου να έχουν διαφορετική αναγνώριση (ο ένας ΣΑΕΠ ο άλλος ΔΟΑΤΑΠ), απλά και μόνο γιατί ο ένας παρακολούθησε το πρόγραμμα στην έδρα του Πανεπιστημίου και ο άλλος στην Αθήνα…
Το κύριο πρόβλημα όσων έπεφταν στα δίκτυα του ΣΑΕΠ ήταν η καθυστέρηση στην αναγνώριση που ειδικά τα τελευταία χρόνια έφτανε στα τρία έτη. Ευτυχώς, με έντονες και επίμονες παρεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ο κ. Γαβρόγλου υποχρεώθηκε να το καταργήσει αυτοματοποιώντας τη διαδικασία. Από εδώ και μπρος, οι απόφοιτοι Ξένων Πανεπιστημίων που φοιτούν στα Ελληνικά Κολέγια θα καταθέτουν στο Υπουργείο Παιδείας τον τίτλο τους και θα έχουν την αναγνώριση εντός δύο μηνών.
Σε μία άλλη ανάγνωση της παραπάνω είδησης και συνυπολογίζοντας την από χρόνια γνωστή γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για την ισοτιμία των Κολλεγίων με των ΑΕΙ όσο αφορά στη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη των υπαλλήλων οδηγεί σε ποιο προωθημένα συμπεράσματα. Αφού ένας υπάλληλος του δημοσίου μπορεί να χρησιμοποιήσει τίτλο μόνο με επαγγελματικά δικαιώματα για να εξελιχθεί, γιατί να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει τον ίδιο τίτλο και για να προσληφθεί; Και τότε ο αναχρονισμός του άρθρου 16 θα καταργηθεί στην πράξη…