Στην ερώτηση σε ποιον δήμο ονειρευόμαστε να ζούμε η απάντηση είναι φυσικά εύκολη. Σίγουρα σε έναν δήμο όπου η ομορφιά θα συμβαδίζει με την λειτουργικότητα, τις υποδομές και την άνετη καθημερινότητα των πολιτών του. Κάτι δηλαδή σαν την τέλεια , παραμυθένια πόλη.
Ωστόσο, εμείς πρέπει να ανακαλύψουμε και να εφαρμόσουμε το εφικτό στην προσπάθεια μας να δώσουμε προοπτική και ανάσα στον δήμο μας. Και σίγουρα υπάρχουν πολλά που είναι εφικτά να γίνουν σε όλους τους τομείς.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω μόνο μερικές προτάσεις που αφορούν τον τομέα υγεία-κοινωνική πρόνοια- άτομα με ειδικές ανάγκες και που θεωρούνται εφικτές.
1) Αναβάθμιση, ενίσχυση και επέκταση του ρόλου των ΚΑΠΗ και της ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ.
2) Τα ΚΑΠΗ να μετατραπούν από απλά καφενεία σε κέντρα δημιουργικής απασχόλησης της τρίτης ηλικίας όπου θα φροντίζουν για την πνευματική ,ψυχική και σωματική υγεία των ηλικιωμένων με τη βοήθεια κατά περίσταση και περιοδικά εξειδικευμένου προσωπικού .Να γίνονται ενημερώσεις πάνω σε θέματα υγιειονομικού ενδιαφέροντος κατά διαστήματα και εκπαίδευση τόσο των ίδιων των ηλικιωμένων όσο και του οικείου περιβάλλοντος για να αντιμετωπίσουν καλύτερα τα προβλήματα που εμφανίζονται κυρίως σε αυτές τις ηλικίες .Επίσης επαναφορά της συνταγογράφησης στα ΚΑΠΗ.
3) Η βοήθεια στο σπίτι να γίνει ουσιαστική .Να υπάρχει ένα καθημερινό πρόγραμμα επίσκεψης κυκλικά στα διάφορα σπίτια τα οποία θα έχουν ζητήσει να ενταχθούν στο πρόγραμμα αυτό. Στις υποχρεώσεις του εξειδικευμένου προσωπικού που θα στελεχώνει τη βοήθεια στο σπίτι θα είναι η πλήρης νοσηλευτική κάλυψη αυτών που την έχουν ανάγκη καθώς και εκπαίδευση των οικείων τους πάνω σε διάφορα θέματα φροντίδας ώστε να μην αναγκάζονται να καταφεύγουν ιδιωτικά .Να υπάρχει συνεργασία της βοήθειας στο σπίτι με τον εκάστοτε θεράποντα ιατρό ώστε να μην γίνονται λάθη και το έργο τους να είναι περισσότερο αποδοτικό.
4) Βελτίωση των συνθηκών στο γηροκομείο. Αρχικά να δοθεί έμφαση στην καθαριότητα των χώρων και των φιλοξενούμενων .Να βελτιωθούν οι χώροι του και οι υποδομές του. Να ενισχυθεί το γηροκομείο με προσωπικό .Να έχουν οι τρόφιμοι καθημερινή ιατρική παρακολούθηση και εκτάκτως εάν χρειαστεί.
5) Δημιουργία δημοτικού ιατρείου και δημοτικού φαρμακείου.
6) Πραγματικές υποδομές για ΑΜΕΑ και σεβασμός στα άτομα αυτά. Αυστηρές ποινές σε όσους κλείνουν τις ράμπες αναπήρων και τις ειδικές θέσεις στάθμευσης .Λεωφορεία με υποδομή για τα άτομα αυτά κυρίως μέσα στην πόλη και εύκολη πρόσβαση σε δημόσια κτίρια και κοινόχρηστους χώρους. ‘Οπου είναι εφικτό σε καινούργια πεζοδρόμια που θα γίνονται ,μέριμνα για λωρίδα τυφλών.
Το άριστο για τα άτομα αυτά θα ήταν ένας δημόσιος χώρος με υποδομές για γυμναστική ,άθληση ,κολύμβηση με τη βοήθεια ειδικού και εξειδικευμένου προσωπικού .
Τα παραπάνω είναι ρεαλιστικά υλοποιήσιμες προτάσεις.
Τέλος ο κάθε πολίτης αυτού του δήμου πρέπει πλέον να συνεισφέρει από την πλευρά του στη βελτίωση και στο συμμάζεμα της πόλης .Να μάθει να σέβεται τον συμπολίτη του και κυρίως τα άτομα με ειδικές ανάγκες, να φροντίζει για την καθαριότητα και την ανακύκλωση, να μάθει να μην ρυπαίνει την πόλη του. Να αποκτήσουμε πρώτα εμείς την ανάλογη παιδεία και να καλλιεργήσουμε καλές συνήθειες στα παιδιά μας.
Μόνο έτσι θα μας αξίζει να ζούμε και να απολαμβάνουμε τον δήμο μας ,αυτόν τον δήμο για τον οποίο πετύχαμε τα εφικτά και ίσως μελλοντικά και ύστερα από πολύ επίμονη και επίπονη δουλειά οδηγηθούμε στο τέλειο και ονειρεμένο.
Η Ειρήνη Στυλιανουδάκη – Αθουσάκη είναι ειδική παθολόγος