Την ημέρα που έχει μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη των Σουδιανών και των Χανιωτών μνημόνευσαν σήμερα σε μια σεμνή τελετή κάτοικοι της περιοχής στο λιμάνι της Σούδας.
Μπορεί να πέρασαν 40 χρόνια από εκείνη την ημέρα όμως οι μνήμες για όσους τη βίωσαν παραμένουν νωπές.
Η εκδήλωση μνήμης για τη μεγαλύτερη έκρηξη πλοίου, σε καιρό ειρήνης, κοντά σε κατοικημένη περιοχή, του μότορσιπ Πανορμίτη, την 1η Οκτωβρίου του 1979, διοργανώθηκε από τη Δημοτική Κοινότητα Σούδας, τις Ενορίες της Σούδας, του Πολιτιστικού Συλλόγου Σούδας, του Συλλόγου Καταστηματαρχών Σούδας
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν άνθρωποι που μοιράστηκαν τις αναμνήσεις τους από εκείνη την ημέρα:
Γιάννης Φωκάς, κάτοικος Σούδας
“Το σπίτι μου είναι 50 μέτρα από την πλατεία. Είδα το καράβι να φλέγεται. Δεν είχε ακούσει έκρηξη και συνέχισα να κατεβαίνω κάτω και ξαφνικά κάτι με ρουφά προς το πλοίο και τα επόμενα δευτερόλεπτα βρίσκομαι 30 μέτρα πιο πάνω. Άρχισα να τρέχω προς τα πάνω ενώ έπεφταν πέτρες, κεραμίδια, τζάμια, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Η ατμόσφαιρα ήταν ροζ και άρχισε να γίνεται έντονη κόκκινη. Από τη μέση και πάνω ήμουν γυμνός και άρχισε να καίγεται η πλάτη μου. Αυτό ήταν που με έσωσε γιατί στο πρώτο σταυροδρόμι ακούμπησα την πλάτη στον τοίχο. Εκείνη τη στιγμή είδα μια μαύρη “κολώνα” να είναι μέχρι πάνω ψηλά τον ουρανό. Στην κορυφή αυτού του πίδακα άρχισε να ανοίγει το “μανιτάρι” στο χρώμα της φωτιάς. Λέω τελείωσε, το ωστικό κύμα το εισπράξαμε, το θερμικό το νιώσαμε, τώρα είναι το ραδιενεργό. Νεκρική σιγή παντού. Αρχίζουν από τον ουρανό να πέφτουν αντικείμενα, μια σιδεροβροχή. Ένα πλοίο εξαϋλώθηκε. Η πόλη ήταν βομβαρδισμένη.”
Σταύρος Μυριδάκης, κάτοικος Κάτω Σούδας
“Δυο θαύματα έγιναν. Αν το πλοίο δεν ήταν δίπλα στον μώλο, όλα τα σπίτια και τα καταστήματα που βρίσκονται στην πλατεία θα ήταν καινούρια γιατί θα είχαν ισοπεδωθεί. Το δεύτερο θαύμα ήταν όταν ειδαμε την αυλή του σχολείου “σπαρμένη” με πυρακτωμένα αντικείμενα, φιάλες, λαμαρίνες και όπου υπήρχε χορταράκι είχε πάρει φωτιά. 5 λεπτά πριν είχαν μπει τα παιδιά μέσα στις τάξεις για να κάνουν μάθημα. Φανταστείτε τι θα είχε γίνει αν τα παιδιά ήταν έξω στην αυλή. Ο Άγιος Νικόλαος είχε απλώσει τα χέρια του πάνω στη Σούδα και προστάτεψε και το πλήρωμα του πλοίου και τα παιδιά και τους Σουδιανούς.”
Δημήτρης Κλωθάκης, Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Σούδας
Η 1η Οκτώβρη είναι ημέρα μνήμης. 8.30 το πρωί του 1979 έγινε η έκρηξη του Πανορμίτη. Το πλοίο είχε πάρει φωτιά, προσωπικό του πλοίου είχε βγει στην πλατεία και έδιωχνε τον κόσμο για να μην υπάρξουν θύματα. Τα παιδιά ευτυχώς βρίσκονταν μέσα στις τάξεις του σχολείου. Ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή η οποία έχει χαραχθεί στη μνήμη των παλιών και την οποία μνημονεύουμε σήμερα.
Φραγκίσκος Κουρής
Όταν έγινε η έκρηξη υπηρετούσα στο Πεδίο Βολής, ανοιγόκλεισαν οι πόρτες που ήταν συρόμενες, ήρθε ένας Γερμανός και μας είπε “Στη Σούδα ήταν ένα καράβι, μπουμ, όχι καράβι μετά”.
