Αν εξαιρέσουμε τα παζάρια γεωπολιτικής σημασίας ή «καλύτερης προστασίας» των αμερικανικών συμφερόντων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, που παραδοσιακά γίνονται στις συναντήσεις Ελλήνων και Τούρκων αξιωματούχων με τους Αμερικανούς συναδέλφους τους, η σημαντικότερη παρουσία στην ομάδα των υπουργών που συνόδευσε τον πρωθυπουργό στην Αμερική ήταν η της Παιδείας Νίκη Κεραμέως.
Αυτό γιατί οι Αμερικανικές επιχειρήσεις δεν χρειάζονται κανένα «σπρώξιμο» για να επενδύσουν σε κάποια χώρα, το αντίθετο, οι Αμερικανοί μόλις δουν ευκαιρία την αρπάζουν. Στον χώρο της Παιδείας όμως τα Αμερικανικά Πανεπιστήμια έχουν πολλά να κερδίσουν από τη συνεργασία με τα δικά μας, ειδικά στον τομέα των κλασικών σπουδών. Για τους Αμερικανούς φοιτητές θα είναι σαν ένα θαύμα, σαν να γύρισαν τον χρόνο και συζητούν π.χ. για τον Πλάτωνα, εκεί που ο ίδιος δίδασκε 2.500 χρόνια πριν!
Είναι σε όλους γνωστός ο τρόπος με τον οποίο δημιουργήθηκε στη χώρα μας ο Φρανκεστάιν της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, το πόσο ξεδιάντροπα σπατάλησαν δισεκατομμύρια ευρωπαϊκών επιδοτήσεων οι κυβερνήσεις των τελευταίων 35 χρόνων για να φτιάξουν σε κάθε πόλη Πανεπιστήμιο και σε κάθε χωριό ένα ΤΕΙ, χωρίς να ενδιαφερθούν ούτε αν χρειαζόμαστε, ούτε τι είδους επιστήμονες θα βγαίνουν. Η δίψα του Έλληνα για μόρφωση, για να έχει το παιδί του καλύτερη ζωή (δυστυχώς ανεξάρτητα δέσμευσης και δυνατοτήτων του παιδιού), σε συνδυασμό με τις απίστευτα πολλές προσφερόμενες θέσεις δημιούργησαν τη στρατιά των Ελλήνων πτυχιούχων.
Τώρα, οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτό που σπούδασαν, δεν παύει όμως να είναι μορφωμένοι άνθρωποι που αργά ή γρήγορα θα βρουν το δρόμο τους. Οι υπόλοιποι όμως, τα «αστέρια» που σπούδασαν στα πανεπιστήμια μας και βλέποντας την κατάντια της χώρας (δεν εννοώ μόνο στα χρόνια της κρίσης, το τέλος της ευημερίας με δανεικά απλά επιτάχυνε τους ρυθμούς), έφυγαν στο εξωτερικό και… μην τους είδατε. Αυτά τα ελληνόπουλα του εξωτερικού δεν πρόκειται να επιστρέψουν με επιδοτήσεις τύπου «Rebrain Greece», ενός προγράμματος που επιδοτεί για ένα διάστημα μισθούς τους οποίους το κράτος θα τσεκουρέψει με τους φόρους, αλίμονο. Η ενεργοποίηση όμως Αμερικανικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα, με κοινά προγράμματα προπτυχιακά, μεταπτυχιακά, ερευνητικά, Summer Schools κ.α. θα δώσει κίνητρο σε πολλούς να το σκεφτούν. Να επιτρέψουν στην πατρίδα, χωρίς όμως να κόψουν τους δεσμούς με το εξωτερικό δημιουργώντας το λεγόμενο Brain Circulation, την κινητικότητα εγκεφάλων.
Αυτό θα είχε πολλαπλά ευεργετικές επιπτώσεις, τόσο στον ανταγωνισμό ανάμεσα στα Ελληνικά Πανεπιστήμια που θα θέλουν να διεκδικήσουν τη θέση τους σε αυτά τα προγράμματα, όσο και στην αλλαγή της νοοτροπίας στον εργασιακό χώρο, αφού ολοένα και περισσότεροι θα επιδιώκουν να ξεχωρίσουν για τα ακαδημαϊκά τους επιτεύγματα. Φυσικά το καλύτερο θα ήταν αυτός ο ανταγωνισμός να ήταν και μεταξύ Δημοσίων και Ιδιωτικών Πανεπιστημίων, αλλά τι να κάνουμε, θα περιμένουμε.