Το διασημότερο καρναβάλι του κόσμου (αν εξαιρέσουμε τις μουλάτες του Ρίο), αυτό της Βενετίας ακυρώθηκε, η Σκάλα του Μιλάνου έκλεισε, ολόκληρες περιοχές στην Κίνα αποκλείστηκαν, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκδίδει ανακοινώσεις που προσπαθούν να αφυπνίσουν χωρίς να προκαλέσουν πανικό. Ως και η ψύχραιμη και οργανωμένη Γερμανία σκέφτεται να ακυρώσει τη μεγαλύτερη τουριστική έκθεση του κόσμου, αυτή του Βερολίνου. Σε ολόκληρη την οικουμένη οι κυβερνήσεις προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στο να αποφύγουν τις ευθύνες μιας πανδημίας, των κοινωνικών επιπτώσεων και του οικονομικού κόστους. Κάνουν λοιπόν κάτι για ξεκάρφωμα, για να πουν ότι έλαβαν τα μέτρα τους και όπως φαίνεται τα Καρναβάλια μετρούν πολύ λιγότερο από τους ποδοσφαιρικούς αγώνες για παράδειγμα. Αλήθεια επίσης είναι πως οι απαγορεύσεις προκαλούν από ανησυχία έως πανικό και η διαρκή αναζήτηση προστασίας από τον αόρατο εχθρό οδηγεί σε παράνοια. Όπως και να το δούμε δεν είναι κάτι απλό αφού μεταδίδεται εύκολα, όμως οι βασικές προφυλάξεις για τον ιό της γρίπης (καλό σαπούνισμα χεριών, κάλυψη στόματος και μύτης στο φτάρνισμα η στο φύσημα κτλ), είναι ότι καλύτερο μέχρι να δώσει τη λύση η επιστήμη. Υπομονή, προσοχή και μακριά από πανικούς.
Η κυβερνητική απόφαση για ακύρωση των ανά την Ελλάδα καρναβαλιών θεωρώ πως εντάσσεται στα παραπάνω πλαίσια. Η κυβέρνηση δείχνει πως κάτι κάνει (για να μην πουν πως δεν κάνει τίποτα) και σαν άλλος… Πιλάτος ξεπλένει τις ευθύνες της. Αυτό γίνεται εμφανές από το τι δεν κάνει. Για παράδειγμα ο κίνδυνος μετάδοσης οποιασδήποτε ασθένειας είναι πολύ μεγαλύτερος σε ένα θέατρο ή κινηματογραφική αίθουσα, για να μη μιλήσουμε για χώρους που μαζεύονται μεγαλύτερης ηλικίας άτομα. Τέλος πάντων…
Το καρναβάλι σε πόλεις όπως το Ρέθεμνος έχει μεγαλύτερη του οικονομικού μεγέθους επίδραση, πάνω απ όλα είναι μια μαζικού μεγέθους κοινωνική εκδήλωση. Είναι σα να γίνεται μια τεράστια γιορτή στην οποία συμμετέχουν πολλές παρέες ακόμα κι άγνωστες μεταξύ τους. Η γιορτή αυτή βασικό χαρακτηριστικό έχει πως δεν «ανήκει» σε κάποιον, δεν έχει έναν αμφιτρύωνα μα πολλούς συνδαιτυμόνες. Κοινώς, οι καρναβαλικές εκδηλώσεις δεν ανήκουν ούτε στους δήμους που συντονίζουν, ούτε στους χώρους και τα καταστήματα που γίνονται, ούτε ακόμα σε όσους τα παρακολουθούν. Αποκλειστικά και μόνο ανήκουν σε αυτούς που συμμετέχουν, στους καρναβαλιστές. Σε αυτούς που έχουν τη δημιουργική «τρέλα» να ξοδέψουν κόπο, χρόνο και χρήμα για να φτιάξουν άρματα και την ασίγαστη όρεξη να βάλουν τις στολές τους και να γλεντήσουν.
Οι επίσημες καρναβαλικές εκδηλώσεις δεν θα γίνουν, το είπε ο νόμος, τέλος. Έχω όμως της εντύπωση πως το επόμενο τριήμερο θα γίνουν πολλές… ανεπίσημες, καθώς ο νόμος δεν αφορά παρέες που έβαλαν μουσική και διασκεδάζουν, έτσι δεν είναι; Πιστεύω λοιπόν πως το φετινό κέφι σε τίποτε δεν θα υπολείπεται του περσινού, άσε που η αίσθηση της… παρανομίας προσθέτει… αλατοπίπερο
