Tου Γιώργου Καφφετζάκη*
Την περίοδο που διανύουμε, απασχολούν την χώρα μας και κατ’ επέκταση την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), δυο πολύ σοβαρά θέματα τα οποία είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη τόσο άμεσα συνδεδεμένα.
Αναφέρομαι στην ραγδαία εξάπλωση του κορονοϊού παγκοσμίως και στην έξαρση των προσφυγικών ροών από την ανισόρροπη και επιπόλαια πολιτική τακτική της γείτονος χώρας.
Ήδη δυστυχώς οι πληγείσες χώρες από την επιδημία αυξάνονται συνεχώς, φτάνοντας τις 100, με νέα κράτη να εντάσσονται στο χάρτη των κρουσμάτων, από την Λατινική Αμερική έως τα Βαλκάνια και την Βαλτική προσφάτως.
Το τραγικότερο όμως της παγκόσμιας ανησυχίας είναι ότι υπάρχουν κάποιες χώρες που αποκρύπτουν την εμφάνιση του ιού για ευνόητους λόγους.
Ως δια μαγείας, δεν έχει ανιχνευθεί ακόμα κανένα κρούσμα στη γειτονική Τουρκία, λες και ο ιός έχει μια προτίμηση προς όλες τις άλλες χώρες εκτός αυτής. Σε ένα κράτος μάλιστα που δεν φημίζεται και για τις πιο ανεπτυγμένες υγειονομικές του υποδομές, ιδίως στην ενδοχώρα. Περικυκλωμένη μάλιστα από χώρες οι οποίες καταγράφουν από σημαντικά έως ήπια περιστατικά, όπως το Ιράν με περίπου 5.000 κρούσματα, η Ελλάδα, η Ρωσία, η Βουλγαρία και άλλες.
Βέβαια είναι αντιληπτό σε όλους ότι το τελευταίο ανάχωμα της γείτονος, πριν την οικονομική της κατάρρευση υπό την κρίση που έχει αυτόχειρα οδηγηθεί, είναι ο τουρισμός και τα αναμενόμενα έσοδα από αυτόν. Διαθέτει ένα φαραωνικό αεροδρόμιο στο οποίο δεν καταγράφηκε ούτε ένα κρούσμα του ιού!!! και το σπουδαιότερο από όλα είναι ότι εφηύρε το δικό της κιτ εξετάσεων κορονοϊού!!! Ισχυρίζονται μάλιστα ότι δίνει αποτελέσματα σε 15 λεπτά και έχει την υψηλότερη ακρίβεια στον κόσμο. Ούτε για την ανατολική «Ελβετία» υγειονομικού προτύπου να μιλούσαμε!!!
Μέσα από αυτήν την χώρα λοιπόν, διακινούνται όλες οι προσφυγικές ροές, περνώντας από συνθήκες ούτε στοιχειώδους υγειονομικής πρακτικής, προσδοκώντας ο Σουλτάνος να «στριμώξει» μια Ε.Ε. και κατ’ επέκταση την Ελλάδα, σε μια αποσταθεροποιητική πολιτική, με στόχο πρωτίστως την ενεργειακή αναδιανομή του υποθαλάσσιου πλούτου στην Ανατολική Μεσόγειο.
Προφανώς τις τύχες όλων αυτών των ταλαιπωρημένων ανθρώπων οφείλει μια πολιτισμένη Ευρώπη να τις αντιμετωπίσει με τη δέουσα σημασία και σοβαρότητα, χωρίς να στρέφει την πλάτη στο πρόβλημα και στην Ελλάδα. Με την παρούσα Ευρωπαϊκή πολιτική το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργεί «αποθήκες» προσφυγικών ψυχών και ως σύγχρονος «Πιλάτος» να σφυρίζει αδιάφορα, χωρίς να αναλαμβάνει τις ευθύνες που της αναλογούν.
Χρέος μιας ευγενούς και πολιτισμένης Ευρώπης είναι να απλώνει χείρα βοηθείας σε κάθε αποδεδειγμένα ταλαιπωρημένο πρόσφυγα, να του εξασφαλίζει μια αξιοπρεπή διαβίωση κάτω από συνθήκες και λειτουργίες που θα σέβονται τους νόμους και τους κανόνες των χωρών στις οποίες φιλοξενούνται. Να τους εντάσσει μεθοδικά στις κοινωνικές αγκάλες των κρατών μελών, με μια προφανώς ισόρροπη κατανομή των ροών σε όλα ανεξαιρέτως τα κράτη μέλη και με οικονομική ενίσχυση των χωρών (βλ. Ελλάδα) που επωμίζονται όλο το βάρος της μαζικής εισόδου αυτών των ανθρώπων.
Όμως στην παρούσα φάση προέχει η υγειονομική θωράκιση της Ε.Ε. Πρέπει οπωσδήποτε να πραγματοποιούνται ενδελεχείς υγειονομικοί έλεγχοι στα σύνορα και σε όλες τις πύλες εισόδου της Ε.Ε., όπως εξάλλου γίνεται σε αεροδρόμια και λιμάνια.
Είναι απολύτως προφανές ότι οι ροές αυτές πρέπει να περιοριστούν άμεσα στις απολύτως αναγκαίες, έως ότου καταλαγιάσει η νέα ιική κρίση, καθώς είναι επιτακτική η ανάγκη της Ευρώπης να προασπίσει την υγεία των πολιτών ολόκληρης της Ένωσης, ειδικά όταν προέρχονται από χώρες αμφιβόλου ή ανύπαρκτης προστασίας από το νέο ιό, όπως συμβαίνει στην Τουρκία.
Δεν μπορεί λοιπόν η Ε.Ε. και η Ελλάδα να απαγορεύει τις δημόσιες συναθροίσεις, να απολυμαίνει τα δημόσια κτήρια, να επιτάσσει δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία, να ακυρώνει εορταστικές και αθλητικές εκδηλώσεις και την ίδια στιγμή να αφήνει ανεξέλεγκτα τα σύνορά της, έναντι τέτοιων «απειλών» της δημόσιας υγείας.
Δεν μπορεί η Ε.Ε. να μην επιβάλλει κυρώσεις σε μια χώρα που καταστρατηγεί ακόμα και τις παγκόσμιες υγειονομικές διατάξεις και αδιαφορεί για την παγκόσμια υγεία, για να περισώσει το δικό της οικονομικό «τομάρι», ενώ συγχρόνως η Ευρώπη να επιτρέπει την ροή ανθρώπων τουλάχιστον για την συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Οι «γέφυρες» Ε.Ε. και Τουρκίας επιτέλους επιβάλλεται να πέσουν, ώστε να επιβληθούν τα μέτρα εκείνα που θα αψηφούν τις ελεγχόμενες και στοχευμένες «σουλτανικές» κρίσεις πολιτικής επιβίωσης, που μόνο στόχο έχουν την πίεση προς την Ε.Ε. για περαιτέρω οικονομική ενίσχυση έναντι του προσφυγικού και την εξασφάλιση της ανοχής της Ευρώπης για τις επεκτατικές τουρκικές επιχειρήσεις στη Συρία.
Τα σύνορα της Ε.Ε. πρέπει απαραίτητα να διαφυλαχθούν, ένα παραπάνω τέτοιες στιγμές. Δυστυχώς βρισκόμαστε σε μια ιδιότυπη μορφή εκτάκτου ανάγκης και τα μέτρα πρέπει να είναι άμεσα και αποτελεσματικά.
Είναι επιτακτική η ανάγκη επιβολής μέτρων υγειονομικής συμμόρφωσης της γείτονος και να επιβληθεί με Ευρωπαϊκή επιταγή η διαφύλαξη των συνόρων, ιδιαίτερα από χώρες που ενεργούν με τέτοιες ανεπαρκείς και ιδιοτελείς συνθήκες.
* Ο Γιώργος Καφφετζάκης είναι MSc Δ. Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ., Πρόεδρος της Ν.Ε. Λασιθίου ΤΕΕ/ΤΑΚ, Σύμβουλος Τ.Υ. της ΔΕΠΑΝΑΛ και Δημοτικός Σύμβουλος Αγίου Νικολάου.