Σήμερα συμπληρώνονται 41 χρόνια από την τεράστια έκρηξη στο μότορσιπ «Πανορμίτης», την 1η Οκτωβρίου 1979, από την οποία σκοτώθηκε ένας άνθρωπος εκατοντάδες τραυματίστηκαν, ενώ τεράστιες ζημιές υπέστη και η περιοχής της Σούδας.
Στην εκδήλωση μνήμης, παρευρέθηκαν άνθρωποι που μοιράστηκαν τις αναμνήσεις τους από εκείνη την ημέρα, οι οποίες σημάδεψαν ολόκληρη την περιοχή.
Όπως αναφέρουν οι μάρτυρες, η Σούδα μετά την έκρηξη θύμιζε κρανίου τόπος, όλη η προβλήτα είχε ξηλωθεί, ενώ όσοι βρίσκονταν κοντά στο λιμάνι εκτοξεύτηκαν αρκετά μέτρα μακριά, με τα συντρίμμια να φθάνουν μέχρι και τα Τσικαλαριά.
“Θαύμα που δεν είχαμε περισσότερα θύματα, θυμάμαι την αυλή του σχολείου στα 400 μέτρα περίπου από το σημείο που έγινε η έκρηξη, πως ήταν σπαρμένη με εκατοντάδες κομμάτια σίδερα, φιάλες υγραερίου και ότι άλλο μπορεί να φανταστείς. Πέντε λεπτά πριν γίνει η έκρηξη τα παιδιά είχαν μπει στις τάξεις για να κάνουν μάθημα, δε θέλω να φανταστώ τι θα γινόταν αν η έκρηξη γινόταν πέντε λεπτά νωρίτερα”, ανέφερε ο Σταύρος Μυριδάκης.
Γιάννης Φωκάς, κάτοικος Σούδας
“Το σπίτι μου είναι 50 μέτρα από την πλατεία. Είδα το καράβι να φλέγεται. Δεν είχε ακούσει έκρηξη και συνέχισα να κατεβαίνω κάτω και ξαφνικά κάτι με ρουφά προς το πλοίο και τα επόμενα δευτερόλεπτα βρίσκομαι 30 μέτρα πιο πάνω. Άρχισα να τρέχω προς τα πάνω ενώ έπεφταν πέτρες, κεραμίδια, τζάμια, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Η ατμόσφαιρα ήταν ροζ και άρχισε να γίνεται έντονη κόκκινη. Από τη μέση και πάνω ήμουν γυμνός και άρχισε να καίγεται η πλάτη μου. Αυτό ήταν που με έσωσε γιατί στο πρώτο σταυροδρόμι ακούμπησα την πλάτη στον τοίχο. Εκείνη τη στιγμή είδα μια μαύρη “κολώνα” να είναι μέχρι πάνω ψηλά τον ουρανό. Στην κορυφή αυτού του πίδακα άρχισε να ανοίγει το “μανιτάρι” στο χρώμα της φωτιάς. Λέω τελείωσε, το ωστικό κύμα το εισπράξαμε, το θερμικό το νιώσαμε, τώρα είναι το ραδιενεργό. Νεκρική σιγή παντού. Αρχίζουν από τον ουρανό να πέφτουν αντικείμενα, μια σιδεροβροχή. Ένα πλοίο εξαϋλώθηκε. Η πόλη ήταν βομβαρδισμένη”.
