Η ίδια είχε περιγράψει παλαιότερα σε συνέντευξή της στο runbeat.gr την μεγάλη περιπέτεια με την υγεία της:
«Μετά τη γέννηση με καισαρική του γιου μου, που ήρθε πρόωρα, μετά από δύο μήνες ξαναμπήκα χειρουργείο λόγω του καρκίνου. Έκανα δύο χειρουργεία μαζί και σε 40 μέρες έτρεξα πανελλήνιο πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου. Το μόνο που σκέφτηκα ήταν να τρέξω και να το ευχαριστηθώ. Όταν ξεκινάς μετά από ένα τέτοιο βίωμα δε σε ενδιαφέρουν ούτε οι χρόνοι ούτε οι θέσεις ούτε να διακριθείς. Τρέχεις για σένα για την ψυχολογία σου. Σε κάνει να νιώθεις δυνατή».
Η περιπέτεια της υγείας της δεν έγινε γνωστή ακόμα και μετά την κατάκτηση της 3ης θέσης στον 38ο ΑΜΑ. Όπως είχε πει πέρυσι: «Δεν θα είχα μοιραστεί το πρόβλημά μου με κάποιον εάν σε αυτό τον μαραθώνιο δεν πήγαινα τόσο καλά και μία λεζάντα στη φωτογραφία μας με την Σόνια (σ.σ. Τσικίνη) που ήμασταν αγκαλιά στον τερματισμό και κλαίμε έλεγε ότι κι εγώ είμαι καρκινοπαθής. Δεν είναι ότι το κρύβω, αλλά είναι κάτι προσωπικό και οι δυσκολίες στη ζωή του ανθρώπου υπάρχουν είτε είναι μεγάλες είτε είναι μικρές. Ο καθένας τις βιώνει με τον εαυτό του γιατί στα δύσκολα πάντα είμαστε μόνοι μας. Οι δυσκολίες είναι αυτές που μας διαμορφώνουν το χαρακτήρα μας . Όχι ότι το έκρυβα, αλλά θεωρούσα ότι δεν υπήρχε λόγος να το μοιραστώ».
Κόντρα στα προγνωστικά η Κωνσταντινοπούλου έκανε τρομερό αγώνα και μόλις στον δεύτερο μαραθώνιο της καριέρας της κατόρθωσε να κυριαρχήσει με χρόνο 2.46.01 που αποτελεί και ατομικό ρεκόρ και μια απ’ τις 20 κορυφαίες επιδόσεις όλων των εποχών στην Ελλάδα.
Μιλώντας στην κάμερα της ΕΡΤ, η αθλήτρια εξέφρασε τη χαρά της για τη νίκη της, λέγοντας: «Δεν μπορώ να το πιστέψω ακόμα».
Είπε, επίσης, ότι όλοι οι αθλητές που τρέχουν στο Μαραθώνιο έχουν τερματίσει πρώτοι στο μυαλό τους ή τον ύπνο τους αλλά «όταν το ζεις είναι πραγματικά ένα τρομερό συναίσθημα».